Ο Ουάνγκ Ουέι υπήρξε διάσημος ποιητής και ζωγράφος που έζησε κατά την περίοδο της μεγαλύτερης ακμής της Δυναστείας Τανγκ. Η ιδιαίτερη πατρίδα του ήταν δήμος Τσι, στη σημερινή επαρχία Σαν Σι. Έζησε ανάμεσα στο 701 και το 761 μ.Χ.
Από παιδί ακόμη ο Ουάνγκ Ουέι ήταν πολύ έξυπνος και έδειξε μεγάλο ταλέντο στη ποίηση, τη μουσική και τη ζωγραφική. Όπως και άλλοι ταλαντούχοι νέοι εκείνης της εποχής, έτσι και ο 15χρονος Ουάνγκ Ουέι πήγε στην πρωτεύουσα Τσανγκ Αν, προκειμένου να πάρει μέρος στις αυτοκρατορικές εξετάσεις, ώστε στη συνέχεια να ακολουθήσει καριέρα αξιωματούχου. Χάρη στο ταλέντο του, αναγνωρίστηκε γρήγορα από τους άρχοντες. Σε ηλικία 21 χρόνων κατέκτησε την πρώτη θέση στις εξετάσεις και άρχισε την πολιτική του καριέρα, η οποία τελικά δεν ήταν και τόσο απρόσκοπτη, όπως εκείνος είχε φανταστεί. Ο Ουάνγκ Ουέι σιγά-σιγά άρχισε να νιώθει απογοητευμένος από την πολιτική• ωστόσο, δεν μπορούσε να εγκαταλείψει απόλυτα την ζωή του αξιωματόυχου. Κατά την Εξέγερση των Αν και Σι, το 756, αιχμαλωστίστηκε από αντάρτες. Μετά το τέλος της εξέγερσης, ο βασιλιάς θεώρησε ότι δεν ήταν πια αρκετά έμπιστος και τον υποβίβασε σε κατώτερη θέση. Από εκεί και πέρα, ο Ουάνγκ Ουιέι έχασε εντελώς το ενδιαφέρον του για την πολιτική, μετακόμισε σε μια βίλα έξω από την πρωτεύουσα και άρχισε να ζει πιο κοντά στην φύση.
Ο Ουάνγκ Ουέι άφησε περίπου 400 ποιήματα, τα χαρακτηριστικά των οποίων είναι οι τέλειοι συνδυασμοί των σκέψεων για την ερημική αλλά φιλοσοφική ζωή στην εξοχή, και οι εξαιρετικές περιγραφές της πανέμορφης θέας της φύσης: οι λίμνες, το ηλιοβασίλεμα, τα βουνά. Επηρεάστηκε εντονότατα από τα εκφραστικά μέσα ενός άλλου γνωστού ποιητή, του Σιέ Λινγκγιούν, αλλά ανέπτυξε το δικό του στυλ, που τον αναβάθμισε ως εκπρόσωπο της γνωστής ποιητικής σχολής «του Βουνού και του Νερού». Μέσα από τα ποιήματά του, με τα απλά αλλά όμορφα λόγια, η γόνιμη φαντασία του δημιούργησε τόσες μαγικές και ρομαντικές σκηνές, ώστε μερικά από αυτά καθιερώθηκαν και αγαπήθηκαν από γενιά σε γενιά, επηρεάζοντας πολλούς μεταγενέστερους ποιητές. Στα γεράματά του ασπάστηκε το βουδισμό και άρχισε να διανθίζει με βουδιστικές σκέψεις την ποίησή του.
Πέρα από το ταλέντο του στην ποίηση, ο Ουάνγκ Ουέι είναι επίσης υπέροχος ζωγράφος. Η βαθιά του αγάπη για την φύση και η ζωή του στην εξοχή για πολλά χρόνια του πρόσφεραν αμέτρητες εμπνεύσεις. Με το μελάνι και το πινέλο του κληροδότησε στους μεταγενέστερους τις αναζητήσεις και την αγάπη του για την ομορφιά και τη δύναμη του βουνού και του νερού. Επιπλέον, έγραψε δύο θεωρητικά βιβλία ζωγραφικής, με τίτλους: Η δωρεά του τοπίου και Το μυστικό της ζωγραφικής.
Ο Σου Σι (1036-1101) γράφει χαρακτηριστικά για το έργο του: «Όταν απολαμβάνεις ένα ποίημα του Μο Τζιέ (Ουάνγκ Ουέι), στο κέντρο του εμφανίζεται η ζωγραφική• όταν αποθαυμάζεις τη ζωγραφική του Μο Τζιέ, στο κέντρο της εμφανίζεται η ποίηση.»
[ 
]
