Υπάρχει ένα κινεζικό μυθιστόρημα, πασίγνωστο στην Κίνα, το «Ταξίδι προς τη Δύση», το οποίο αφηγείται το μύθο τεσσάρων βουδιστών που ταξιδεύουν προς τη Δύση, προκειμένου να αναζητήσουν τις Βουδιστικές Γραφές. Ξεπερνούν χιλιάδες δυσκολίες και μυριάδες κινδύνους, νικούν αμέτρητα δαιμόνια και τέρατα και τελικά επιτυγχάνουν το στόχο τους. Έμπνευση για τη συγγραφή του μυθιστορήματος του Tang Sanzang（Τανγκ Σανζάνγκ） αποτέλεσε ο μοναχός Xuan Zang (Σιουάν Ζανγκ), φημισμένος εκπρόσωπος του πολιτισμού της αρχαίας Κίνας.
Ο Xuan Zang γεννήθηκε το 600 μ.Χ. επί Δυναστείας Tang. Έξυπνος από μικρός, ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για το βουδισμό που ήταν στη μόδα εκείνη την εποχή. Ο Xuan Zang γνώριζε και διάβαζε τις Βουδιστικές Γραφές από την ηλικία των έντεκα ετών, ενώ σε ηλικία δεκατριών ετών έγινε μοναχός στο σημαντικό πολιτιστικό τόπο της Κίνας εκείνης της εποχής, τη Luoyang. Στη συνέχεια επισκέφθηκε πολλούς γνωστούς σοφούς σε όλη την Κίνα και μελέτησε συστηματικά τη θεωρία του βουδισμού. Μέχρι τα δεκαοχτώ του χρόνια ο Xuan Zang είχε ήδη γίνει εν μέρει γνωστός στους κύκλους του βουδισμού.
Ο νεαρός Xuan Zang επιδίωκε επιμόνως να γνωρίσει τη βουδιστική φιλοσοφία, και σχεδόν με εμμονή και πλήρη αφοσίωση. Θεωρούσε ότι οι Βουδιστικές Γραφές εκείνης της εποχής ήταν μεταφρασμένες ανεπαρκώς και με ανακρίβεια. Έστι αποφάσισε να πάει ο ίδιος στην Ινδία, από την οποία προέρχεται ο βουδισμός, να αναζητήσει επιτόπου τις βουδιστικές αρχές, ώστε να γνωρίσει καλύτερα τις λεπτομέρειες του βουδισμού.
Το 627 μ.Χ. ο Xuan Zang ξεκίνησε από την τότε πρωτεύουσα της Δυναστείας Tang, τη Τσαν'αν (σημερινή πόλη Σιάν), και άρχισε τη μεγάλη του πορεία προς την Ινδία.
Πριν από χίλια τριακόσια χρόνια περίπου, χωρίς πολλές γεωγραφικές γνώσεις και με αργοκίνητα μεταφορικά μέσα, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κάνει κανείς πεζός τη διαδρομή από την κεντρική Κίνα μέχρι τη μακρινή Ινδία. Στο δρόμο χρειάστηκε να διασχίσει ακατοίκητες ερήμους και παρθένα δάση, μέσα από ψηλά χιονοσκέπαστα βουνά, ιδιαίτερα στη βορειοδυτική Κίνα. Παρόλα αυτά, ο ευσεβής βουδιστής Xuan Zang έφτασε τελικά στη βόρεια Ινδία το καλοκαίρι του 629 μ.Χ., αφού υπερνίκησε διάφορες δυσκολίες, κινδύνους και εμπόδια. Στη συνέχεια μπήκε και στην κεντρική Ινδία και προσκύνησε με σεβασμό τους έξι μεγάλους Αγίους Τόπους του βουδισμού.
[ 
]
