邯郸学步 hán dān xué bù: μαθαίνει να περπατά στην πόλη Χαντάν

Η παροιμία «μαθαίνει να περπατά στην πόλη Χαντάν» προέρχεται από το μεγάλο φιλοσοφικό έργο του Ταοϊσμού το «Τζουάνγκ Τσε», του οποίου ο συγγραφέας φιλόσοφος είναι ο Τζουάνγκ Τσε, που θεωρείται ως ο δεύτερος μεγαλύτερος φιλόσοφος μετά από τον Λάο Τσε, τον πατέρα του Ταοϊσμού. Πιο συγκεκριμένα, προέρχεται από την ίδια παράγραφο ενός κεφαλαίου του «Τζουάνγκ Τσε» με την 19η μας παροιμία «σαν βάτραχος σε πηγάδι». Στο έργο, η μικρή ιστορία για τον βάτραχο στο πηγάδι είναι το πρώτο μέρος της απάντησης του Ουέι Μόου όπου εξηγεί γιατί ο πολυμαθής φιλόσοφος αισθάνθηκε μπερδεμένος αφότου άκουσε την ομιλία του Τζουάνγκ Τσε. Μετά από την ιστορία του βατράχου, ο Ουέι Μόου είπε στον φίλο του τα παρακάτω:

«Η διάνοιά σου δεν φτάνει στο επίπεδο να καταλάβεις το 'ναι' και το 'όχι', αλλά προσπαθείς να κατανοήσεις την συνομιλία του Τζουάνγκ Τσε. Είναι σαν να κεντρίζεις το κουνούπι να μεταφέρει στην πλάτη του ένα βουνό, να κεντρίζεις την σαρανταποδαρούσα να τρέξει στο ποτάμι, πράγματα που σίγουρα δεν θα καταφέρουν να κάνουν.... Η σκέψη του Τζουάνγκ Τσε είναι απέραντη και άμετρη. Θέλεις να εξερευνήσεις τα απόκρυφα μυστήρια της μέσω της όρασης, να απαιτήσεις την ουσία της μέσω της συζήτησης. Οι πράξεις σου δεν είναι τόσο μικροσκοπικές όσο το να κοιτάξεις τον ουρανό με ένα σωλήνα μπαμπού και να μετρήσεις την γη με ένα σουβλί; Καλύτερα να φύγεις! Δεν έχεις ακούσει το αγόρι του Βασιλείου Γιαν (κατά την διάρκεια της Περιόδου Εμπόλεμων Βασιλείων, 475 π.Χ—221 π.Χ), που πήγε στην πρωτεύουσα του Βασιλείου Τζάο, την πόλη Χαντάν να μάθει πώς να περπατά; Δεν κατάφερε να μάθει τον τρόπο περπατήματος των κατοίκων της πόλης Χαντάν και ξέχασε τον δικό του αρχικό τρόπο περπατήματος. Τελικά αναγκάστηκε να περπατήσει με τα τέσσερα για να γυρίσει στην πατρίδα του. Τώρα αν δεν θα φύγεις, θα ξεχάσεις ακόμα και την δικές σου αρχικές ικανότητες».

Η παροιμία αυτή σήμερα κυρίως συμβολίζει την τυφλή μίμηση ή τους ανθρώπους που ακολουθούν ειδωλολατρικά κάτι. Είναι συνώνυμη με την 14η μας παροιμία «η ασχημομούρα μιμείται την συνοφρύωση του ομορφοκόριτσου».