Από την ίδρυσή της, το 618, μέχρι την πτώση της, το 907, η δυναστεία Τανγκ κυβέρνησε επί 289 χρόνια και παρέμεινε η πλέον επιτυχημένη δυναστεία στην κινεζική ιστορία. Οι Τανγκ μπορούν να διαιρεθούν σε δύο περιόδους: την πρώιμη και την ύστερη περίοδο, με ορόσημο τις οκταετείς Ταραχές από τους Αν Λουσάν-Σι Σιμίνγκ. Η πρώιμη περίοδος ήταν η Χρυσή Εποχή, ενώ η ύστερη ήταν εποχή παρακμής. Αφότου ο Αυτοκράτορας Γκαοτσού ίδρυσε την Δυναστεία Τανγκ, ο Λι Σιμίν (μετέπειτα αυτοκράτορας Ταϊτζόνγκ), και μέσα σε 10 χρόνια, κατάφερε τελικά να ενώσει την Κίνα. Στη διάρκεια της βασιλείας του, ο αυτοκράτορας Ταϊτζόνγκ επένδυσε όλες του τις προσπάθειες στην σταθεροποίηση του βασιλείου του. Η περίοδος ήταν γνωστή ως Τζεν Γκουάν Τζι Τζι (τα χρόνια της βασιλείας του Τζεν Γκουάν) και διακρίθηκε για την πρόοδο στην πολιτική, την οικονομία και τον πολιτισμό. Η χρυσή εποχή, μια ειρηνική περίοδος που ονομάστηκε και Κάι Γιουάν Σενγκ Σι (η εποχή της ακμής του Κάι Γιουάν), συνεχίστηκε μέχρι τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Σουαντζόνγκ. Στα χρόνια που ακολούθησαν τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Σουαντζόνγκ, οι Ταραχές από τους Αν Λουσάν-Σι Σιμίν τραυμάτισαν σοβαρά την αυτοκρατορία των Τανγκ, και σηματοδότησαν την παρακμή της.
Στη διάρκεια των Δυναστειών Σούι και Τανγκ, θεσμοί και κανονισμοί καθιερώθηκαν σε πολλούς τομείς, όπως η φορολογία και ο εθνικός διαγωνισμός για την επιλογή στα επίσημα αξιώματα. Επίσης, οι δυναστείες αυτές άσκησαν μεγάλη επιρροή στις επόμενες δυναστείες. Οι κυβερνήσεις υιοθέτησαν μια ανοιχτή πολιτική στη διπλωματία. Οι πολιτιστικές και οικονομικές ανταλλαγές με άλλες χώρες έγιναν συχνότερες. Η ποίηση των Τανγκ είναι η πιο αξιόλογη στην κινεζική ιστορία. Μεγάλοι ποιητές όπως οι Τσεν Τζιάνγκ, Λι Μπάι, Του Φου, Πάι Τζουγί, Γιουάν Τζεν, Λι Σανγκγίν και Του Μου έκαναν την εμφάνισή τους και ηγήθηκαν αυτής της εξέλιξης. Οι Χαν Γιου και Λίου Τζονγκγιουάν ευνόησαν ένα κίνημα ανανέωσης της αρχαίας πρόζας και σε μεγάλο βαθμό επηρέασαν τα λογοτεχνικά στυλ των επόμενων αιώνων. Τα χειρόγραφα του Γιαν Τζενγκτσίνγκ, οι πίνακες ζωγραφικής των Γιαν Λιμπέν, Γου Ταοτζί, Λι Σισούν, Γουάνγκ Γουέι, ο μεγαλόπρεπος αυλικός χορός «Ουράνιο τόξο και ρούχα από πούπουλα», αλλά και η διάσημη τέχνη της σπηλαιογραφίας, όλες αυτές οι εκδηλώσεις τέχνης ανήκουν στην περίοδο αυτή και όλες έμελλε να περάσουν στις μεταγενέστερες εποχές.
Η ύστερη περίοδος Τανγκ εμπλέκεται σε πολιτικές αναταραχές, με διαμάχες ανάμεσα στις φατρίες Νίου και Λι και το μονοπώλιο των ευνούχων. Συνεχείς εξεγέρσεις των χωρικών κορυφώθηκαν με την εξέγερση του Χουάνγκ Τσάο, όπου ο Διοικητής Τζου Γουέν γύρισε την πλάτη στον Χουάνγκ και ακολούθησε την πλευρά των Τανγκ. Αργότερα, ο Τζου εκτόπισε τον αυτοκράτορα των Τανγκ και αυτοανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας της ύστερης Δυναστείας Λιανγκ, που οδήγησε στην περίοδο των Πέντε Δυναστειών και των Δέκα Κρατών.
[ 
]
