Η τρίτη Δυναστεία Τζόου ιδρύθηκε το 1027 π.Χ. και καταστράφηκε από τους Τσιν το 256 π.Χ., αφού κυβέρνησε επί 770 χρόνια. Μπορεί να διαιρεθεί σε δύο περιόδους με βάση τη μετακίνηση της πρωτεύουσας, σε Δυτική Δυναστεία (ή Δυτικούς) Τζόου και Ανατολική Δυναστεία (ή Ανατολικόυς) Τζόου. Η τελευταία διαιρείται επίσης σε δύο φάσεις, Άνοιξη και Φθινόπωρο, αφενός και Εμπόλεμα Κράτη, αφετέρου.
Η Δυτική Τζόου είχε διάρκεια από το 1027 π.Χ. μέχρι το 771 π.Χ. Ο πρώτος βασιλιάς, Γου, μετακίνησε την πρωτεύουσα στο Κάο και εξολόθρευσε τους Σανγκ. Μετά την ενθρόνιση του Τσενγκ, ο Τζουογκόνγκ κατέστειλε τις εξεγέρσεις και, κάτι ακόμη σημαντικότερο, πήρε πολλά μέτρα για να ενισχύσει την νεοϊδρυθείσα δυναστεία.
Με την ανάπτυξη της οικονομίας και την αύξηση του πληθυσμού, μεγάλες δυνάμεις πολεμούσαν μεταξύ τους και η κατάσταση άρχισε να αλλάζει. Χρησιμοποιήθηκαν σιδερένια αγροτικά εργαλεία και βοοειδή για τις καλλιέργειες, και εξελίχθηκαν τα αρδευτικά έργα. Η παραδοσιακή κοινωνική τάξη κατέρρευσε και άρχισε να διαφαίνεται μια νέα εποχή.
Ο πρώτος μεγάλος διανοητής και δάσκαλος της κινεζικής ιστορίας ήταν ο Κομφούκιος. Γεννήθηκε κατά τα τελευταία χρόνια της Άνοιξης και του Φθινοπώρου. Ίδρυσε τη σχολή του Ρου, βασιζόμενος στην ταραγμένη κατάσταση και τις δικές του θεωρίες για την ηθική, την κοινωνία και την πολιτική.
Τα εμπόλεμα κράτη είναι μια ακόμη εποχή διασπαστικών βασιλείων και διαμάχης για την ηγεμονία. Μιλώντας γενικά, άρχισε το 403 π.χ., κατά τη διάρκεια του οποίου οι Τζιν διαιρέθηκαν σε τρεις δυναστείες. Έγιναν γνωστές ως Χαν, Τζάο και Γουέι και τελείωσαν το 221 π.Χ.
Αυτή την εποχή έγιναν μεγάλες αλλαγές. Οι μικρές σε ισχύ ομάδες προσαρτήθηκαν και απέμειναν μόνο οι επτά ισχυρότερες. Αυτές ήταν οι δυναστείες: Τσιν, Τσου, Γιαν, Χαν, Τζάο, Γουέι και Τσι. Επιτεύχθηκαν πολτικές μεταρυθμίσεις, η σημαντικότερη από τις οποίες ήταν η Μεταρρύθμιση της Σανγκγιάνγκ.
Οι πόλεμοι ωστόσο δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο στον πολιτισμό. Εμφανίστηκαν διάφοροι εγγράμματοι και διανοούμενοι, που ταυτίστηκαν με την ακαδημαϊκή γνώση και προώθησαν την άνθιση του πολιτισμού. Οι πρώτες μεγάλες στιγμές είχαν έρθει για την αρχαία Κίνα. Η σχολή του Ρου, Τάο, Φα και Μο θα φώτιζε από τότε τις μελλοντικές γενιές: «Ας αφήσουμε εκατό λουλούδια να ανθίσουν και εκατο σχολές φιλοσοφίας και σκέψης να ανταγωνίζονται».
Η σταθεροποίηση της Κίνας διαδραματίστηκε από το 230 π.Χ. μέχρι το 221 π.Χ., υπό την ηγεσία του Γιντζένγκ, του βασιλιά των Τσιν, με αποτέλεσμα, περίπου 600 χρόνια σύγχυσης και αναστάτωσης να λάβουν τέλος.
[ 
]
