Τον 4ο αιώνα π.Χ., 200 χρόνια μετά την εποχή του Λάο Τσε, η ταοϊστική σκέψη αναπτύχθηκε περαιτέρω από έναν μελετητή από το Κράτος των Σονγκ (Song) ονόματι Τζουάνγκ Τζόου (Zhuang Zhou), πιο γνωστό ως Τζουάνγκ Τζι (Zhuang Zi). Ο Τζουάνγκ Τζι, αντιπρόσωπος και αυτός της ταοϊστικής σχολής σκέψης, είναι στην Κίνα το ίδιο γνωστός όσο και ο Λάο Τσε. Για αυτό, πολλές φορές τα ονόματα των δύο αυτών φιλοσόφων αναφέρονται μαζί ως Λάο Τζουάνγκ (Lao Zhuang).
Ο Τζουάνγκ Τζι, ήδη από τα παιδικά του χρόνια, ήταν εξαιρετικά πολυμαθής και ταλαντούχος. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Τζουάνγκ Τζι δεν είχε φιλοδοξίες να ακολουθήσει καριέρα αξιωματούχου ή να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε κάποιον ηγέτη. Αναζητούσε πνευματική ευχαρίστηση και αρνούνταν να υποκλιθεί στους ισχυρούς. Αρνήθηκε την πρόσκληση του βασιλιά του Κράτους του Τσου (Chu) που του προσέφερε κυβερνητικές θέσεις στην αυλή του και προτίμησε να βγάζει τα προς το ζην κατασκευάζοντας ψάθινα σανδάλια.
Ο Τζουάνγκ Τζι πίστευε ότι το να ακολουθείς το Τάο σημαίνει να έχεις μια αντικειμενική ύπαρξη. Όντας το Τάο η πηγή όλων των πραγμάτων που υπάρχουν στον κόσμο, μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε και σε οποιοδήποτε πράγμα, ακόμη και στα μυρμήγκια και τους γρύλους. Πίστευε ότι «ο άνθρωπος δεν πρέπει να πειράζει με τη βούληση των πραγμάτων που έχουν δημιουργηθεί φυσικά», αλλά ότι «πρέπει να αφήνουμε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους» και «να πράττουμε χωρίς να πράττουμε». Οι ιδέες του έγιναν και πολιτική φιλοσοφία: πίστευε ότι οι καλύτεροι ηγέτες οφείλουν να πράττουν ως άνωθεν όταν κυβερνούν το κράτος, και ήταν κατά του δόγματος της διακυβέρνησης του κράτους με νόμο και καλοκαγαθία. Άσκησε κριτική στις κομφουκιανιστικές αρετές που έδιναν έμφαση στα τελετουργικά και την ευκοσμία. Πίστευε ότι η προώθηση καλοκαγαθίας και ηθικής στον άνθρωπο στην πραγματικότητα περιόριζε την ανθρώπινη φύση.
Ο Τζουάνγκ Τζι περιφρονούσε της γήινες αξίες του πλούτου και της δύναμης. Μάλιστα πολλές φορές οι θέσεις του ήταν ακραίες, όταν, για παράδειγμα, έλεγε ότι «αυτοί που κλέβουν κάτι μικρό αποκεφαλίζονται, ενώ αυτοί που κλέβουν ολόκληρο το κράτος γίνονται βασιλιάδες. Αυτές οι μεγάλες κλοπές δε θα σταματήσουν ποτέ εκτός και αν πεθάνουν οι σοφοί.» Ήταν υπέρμαχος της ενότητας ανθρώπου και φύσης, πιστεύοντας ότι η υψηλότερη κατάσταση ζωής δεν προέρχεται από υλικές απολαύσεις αλλά από την απόλυτη ελευθερία του νου.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του συνέταξε πολλά δοκίμια για τον Ταοϊσμό και έγραψε χιουμοριστικούς μύθους, όπου με μεγάλη επιτυχία εξηγούσε αφηρημένες φιλοσοφικές θεωρίες καθιστώντας τες ευκολονόητες. Το βασικό του έργο είναι το βιβλίο Τζουάνγκ Τζι (Zhuang Zi), το οποίο έχει τρία μέρη: Το Εσωτερικό Τμήμα γράφτηκε αποκλειστικά από τον Τζουάνγκ Τζι. Το Εξωτερικό Τμήμα και το Μεικτό Τμήμα συμπεριλαμβάνουν άρθρα μαθητών του και άλλων μελετητών.
Η φιλοσοφία και τα γραπτά του Λάο Τζουάνγκ άσκησαν μεγάλη επίδραση την εποχή της φεουδαρχίας στην Κίνα, μια περίοδο που διήρκεσε χιλιάδες χρόνια.
[ 
]
