Η κινέζικη τεχνολογία σημείωσε ακμή κατά τη Δυναστεία των Σονγκ (960 - 1279). Εφευρέσεις όπως η πυξίδα και η τυπογραφία με κινητά στοιχεία έγιναν εκείνη την εποχή. Στην τεχνολογία παρασκευής του λαδιού σημειώθηκε επίσης σημαντική πρόοδος. Περισσότερα φυτά και ζώα άρχισαν να προσφέρουν λάδι στους Κινέζους: καναβούρι, αμύγδαλο, ελαιοκράμβης, Xanthium sibiricum, ψάρια κτλ.

Με την πλούσια προσφορά του λαδιού στην αγορά, η λατρεία των Κινέζων της Δυναστείας Σονγκ για τα τηγανιτά φαγητά έφτασε άνευ προηγουμένου επίπεδα! «Στους Βόρειους Κινέζους σήμερα αρέσει να τηγανίζουν φαγητά με σησαμέλαιο. Οτιδήποτε υπάρχει το βάζουν μες στο λάδι για να το τηγανίσουν.» Έτσι γράφει η εγκυκλοπαίδεια Μενγκ Σι Μπι Ταν (梦溪笔谈, Mengxi Bitan) του 11^ου αιώνα.

Η λατρεία για τα τηγανιτά φαγητά διαδόθηκε και στις γειτονικές φυλές της Δυναστείας Σονγκ. Στις βόρειες στέπες, τα λάδια από ζωικό λίπος δεν ήταν πια αρκετά για τις νομαδικές δυνάμεις, οι οποίες- με στρατιωτική απειλή- απαιτούσαν φυτικά λάδια από τη Δυναστεία Σονγκ.

Το Γιόου Τιάο (油条, youtiao) είναι ένα χαρακτηριστικό τηγανιτό φαγητό στο σημερινό κινέζικο πρωινό. Σύμφωνα με την παράδοση, τα δύο κολλημένα ζυμαρικά κομμάτια του Γιόου Τιάο που τηγανίζονται στο λάδι συμβολίζουν τον Τσιν Χουέι (秦桧, Qin Hui) και τη σύζυγό του, οι οποίοι βασανίζονται επειδή πρόδοσαν τον εθνικό ήρωα Γιουέ Φέι (岳飞, Yue Fei 1103 - 1142) σχεδιάζοντας το θάνατό του.