Όπως αναφέραμε προηγουμένως, η δεσποινίς Γινγκντάι αναγκάστηκε να επιστρέψει σπίτι. Στον δρόμο κατεβαίνοντας από το σχολείο που βρισκόταν στο βουνό, προσπάθησε να υπονοήσει στον Λιάνγκ μέσω ποιημάτων ότι ήτανε στην πραγματικότητα μια κοπέλα. Η προσπάθειά της την πρώτη φορά σχετικά με τον ξυλοκόπο απέτυχε. Όμως δεν σταμάτησε η Γινγκντάι.

Συνέχισαν τον δρόμο τους και συνάντησαν μια λιμνούλα στην οποία κολυμπούσαν χρυσοί κυπρίνοι.

Συνέχισαν τον δρόμο τους και συνάντησαν μια λιμνούλα στην οποία κολυμπούσαν χρυσοί κυπρίνοι.

Ο Λιάνγκ Σανμπό είπε, «Συνοδεύω τον ενάρετο μικρό αδελφό μου στην λιμνούλα, κι οι χρυσοί κυπρίνοι κολυμπάνε δύο μαζί .»

Συνέχισε η Γινγκντάι, «… σαν τα πλατύψαρα δίπλα δίπλα ο ένας στον άλλο, οι δύο αδελφοί λυπούνται για τον χωρισμό», και αναστέναζε. Είναι αξιοσημείωτο ότι στην κινεζική κουλτούρα τα πλατύψαρα είναι σύμβολο του έρωτα.

Ο Λιάνγκ ρώτησε, «Γιατί αναστενάζεις;»

Η Γινγκντάι απάντησε, «Κοίτα τα ψάρια. Κολυμπάνε στην λιμνούλα τόσο ελεύθερα και χαρούμενα. Φαίνεται ότι δεν θα χωριστούν ποτέ.»

Πρόσθεσε ο Λιάνγκ, «Αρκεί να μην έρθει κάποιος για ψάρεμα, τότε δεν θα χωριστούν ποτέ.»

«Τι καλά θα ήταν αν ήμασταν ψάρια.»

Στην Κίνα το ζευγάρι μανδαρίνων συμβολίζει το ερωτευμένο ζευγάρι.

Ο Λιάνγκ γέλασε και εκείνη την στιγμή είδε ένα ζευγάρι μανδαρίνων, «Με το αεράκι το νερό κυματίζεται ελαφρά, κι επιπλέει στην επιφάνεια κοντά ένα όμορφο ζευγάρι μανδαρίνων.» Πρέπει να σημειώσουμε ότι στην Κίνα το ζευγάρι μανδαρίνων συμβολίζει το ερωτευμένο ζευγάρι.

Η Γινγκντάι συνέχισε, «Πάνε εδώ και εκεί μαζί βήμα προς βήμα, διαρκεί για πάντα ο έρωτας συνοδεύοντας ο ένας τον άλλο.» Με μια κρυφή ελπίδα ρώτησε, «Αδελφέ Λιάνγκ, εάν ήμουν κοπέλα, θα ήθελες να ζευγαρώσουμε σαν τους μανδαρίνους;»

«Να ζευγαρώσουμε, να ζευγαρώσουμε σαν τους μανδαρίνους. Κρίμα που δεν είσαι κοπέλα.»

Η Γινγκντάι χάρηκε πολύ. Στη συνέχεια στον δρόμο απολάμβαναν την ομορφιά στα βουνά. Πέρασαν ένα λόφο μετά από έναν άλλο και έφτασαν στον λόφο Φοίνικα.

Στον λόφο Φοίνικα ανθίζουν όλα τα λουλούδια…

Η Γινγκντάι είπε, «Στον λόφο Φοίνικα ανθίζουν όλα τα λουλούδια…»

Συνέχισε ο Λιάνγκ, «… κρίμα που λείπει μεταξύ τους η παιωνία.»

«Στον κήπο του σπιτιού μου φυτρώνει ωραία παιωνία, έλα να την απολαύσεις.»

Όμως ο Λιάνγκ αρνήθηκε, «Η παιωνία μου αρέσει, αλλά είναι τόσο μακρύς ο δρόμος, δεν αξίζει τον κόπο για ένα λουλούδι.»

Η Γινγκντάι τότε είπε, «Αδελφέ Λιάνγκ, έλα να αγγίξεις το λουλούδι όταν ανθίζει, για να μην αναστενάξεις αφού το λουλούδι μαραθεί.»

Ύστερα πέρασαν από έναν ποταμό, στον οποίο έπλεαν δύο λευκές χήνες.

Ο Λιάνγκ είπε, «Η αρσενική πηγαίνει μπροστά…»

Συνέχισε η Γινγκντάι, «… η θηλυκή τον φωνάζει πίσω, αδελφέ.»

Ο Λιάνγκ δεν κατάλαβε, κοίταξε προσεκτικά τις δύο χήνες και είπε, «δεν είδα την χήνα να μιλάει.»

Η Γινγκντάι είπε γελώντας, «Δεν είδες την θηλυκή χήνα που σου χαμογέλασε, γελάει κι αυτή που εσύ είσαι σαν φυτό!»

Αργότερα όταν πέρασαν μια γέφυρα, επειδή η Γινγκντάι φοβήθηκε, ο Λιάνγκ της έπιασε το χέρι.

Αργότερα όταν πέρασαν μια γέφυρα, επειδή η Γινγκντάι φοβήθηκε, ο Λιάνγκ της έπιασε το χέρι.

Η Γινγκντάι χαμογέλασε, «Είμαστε σαν τον θεό του Αλτάιρ και τη θεά του Βέγα που συναντιούνται κάθε έτος μια φορά στην γέφυρα των κισσών πάνω από τον γαλαξία.» Αυτό σχετίζεται με μια ρομαντική ιστορία της κινεζικής μυθολογίας που μπορείτε να δείτε στο λινκ https://greek.cri.cn/301/2013/07/05/121s12653.htm#.V0am4OafdFo .

Όπως και τις προηγούμενες φορές ο Λιάνγκ δεν κατάλαβε τον υπαινιγμό. Στην συνέχεια έφτασαν σε έναν ναό.

Τι έγινε στην συνέχεια; Θα το μάθετε την επόμενη εβδομάδα.