Στις εποχές της μεγαλύτερης ευημερίας της η επικράτεια της δυναστείας έφτανε σε έκταση τα 12 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το 1616 ο Νουρχατσί ίδρυσε τη δυναστεία Τζιν και το 1636 ο Χουάνγκ Τάι Τζι άλλαξε το όνομα της δυναστείας σε Τσινγκ. Στη συνέχεια, το 1644, με την καθοδήγηση του Λι Τζιτσένγκ οι επαναστατημένοι ένοπλοι χωρικοί εκθρόνισαν τη Δυναστεία Μινγκ. Ο στρατός των Τσινγκ είχε το πολεμικό πλεονέκτημα και κατανίκησε τους χωρικούς στο Πέρασμα Σανχάι. Μετά από αυτή την ήττα, ο Αυτοκράτορας Τσονγκτζέν αυτοκτόνησε. Το Πεκίνο έγινε πρωτεύουσα και η αυλή κατέστειλε διάφορες άλλες επαναστάσεις των χωρικών και απομεινάρια των δυνάμεων των νότιων Μινγκ.
Προκειμένου να κατευνάσει το λαϊκό αίσθημα η κυβέρνηση των Τσινγκ ενθάρρυνε την αξιοποίηση των έρημων εκτάσεων και μείωσε τη φορολογία. Αυτό επέτρεψε την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της ενδοχώρας και μερικών μεθόριων περιοχών. Η φεουδαρχική οικονομία γνώρισε νέα ακμή στα μέσα του 18ου αιώνα, που ονομάστηκε Kang Qian Sheng Shi (εποχή ακμής από τον Κανγκ Χι μέχρι τον Τσιανλόνγκ). Η συγκέντρωση της κρατικής εξουσίας ενισχύθηκε κι άλλο και το έθνος άκμαζε προοδευτικά. Ο συνολικός πληθυσμός έφτανε τα 300 εκατομμύρια στο τέλος του 18ου αιώνα.
Το 1661 ο Τζενγκ Τσενγκόνγκ πέρασε τα στενά της Ταϊβάν με τα πολεμικά του πλοία και νίκησε τους Ολλανδούς εισβολείς που κατείχαν ήδη την Ταϊβάν επί 38 χρόνια. Η Ταϊβάν επανήλθε στην κυριαρχία της Κίνας τον επόμενο χρόνο από την παράδοση των αποικιοκρατών.
Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, η Ρωσία εξάπλωσε την κυριαρχία της προς τα ανατολικά. Αφού οι Τσινγκ ασχολήθηκαν με την ενδοχώρα, η Ρωσία κατέλαβε με τη βία τις περιοχές Γιακέσα και Νιμπούτσου. Η κυβέρνηση των Τσινγκ ζήτησε από τις ρωσικές δυνάμεις να αποσυρθούν και τις ανάγκασε να συμφωνήσουν σε διαπραγματεύσεις σχετικά με το ζήτημα των συνόρων.
Το 1689 αντιπρόσωποι των δύο πλευρών συναντήθηκαν για να διαπραγματευτούν στο Νιμπούτσου και υπέγραψαν την πρώτη συνθήκη που αφορούσε συνοριακά ζητήματα, την γνωστή Συνθήκη Νιμπούτσου.
Περί τα μέσα της βασιλείας του Αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ, η κυβέρνηση διέλυσε την διασπασμένη δύναμη των Geerdan, παρακλάδι της φυλής Zhungeer. Η Σιντζιάνγκ ενώθηκε και θεσπίστηκε σειρά μέτρων για την οικονομική, πολιτιστική ανάπτυξη της περιφέρειας και των διαμετακομιστικών οδών.
Πριν από τη βασιλεία του Τάο Κουάνγκ, ο πολιτιστικός τομέας άκμαζε. Εμφανίστηκαν μεγάλοι διανοητές όπως οι Γουάνγκ Φουτζί, Χουάνγκ Τζονγκσί, Κου Γιανγού και Τάιτζεν και λογοτέχνες όπως οι Τσάο Χουετζίν, Γου Τζίνγκτζι, Κονγκ Σάνγκρεν και Σιτάο. Η ιστορική έρευνα και αναζήτηση απέβησαν επίσης καρποφόρες. Καταρτίστηκαν μεγάλα έργα, όπως τα Σι Κου Τσουάν Σου και Συλλογή Βιβλίων από τους Αρχαίους Χρόνους, ενώ πολλές ήταν οι τεχνολογικές ανακαλύψεις και τα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα.
Η γεωργία παρέμεινε η ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Οι ηγέτες υποστήριξαν τις φεουδαρχικές απαιτήσεις και καταπίεσαν την ελεύθερη έκφραση της διανόησης. Στο διπλωματικό τομέα οι ηγέτες ήταν εσωστρεφείς και τυφλά αλαζονικοί.
Οι κοινωνικές διαμάχες σταδιακά άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους περί τα μέσα της περιόδου της δυναστείας. Οι επαναστάσεις ενάντια στη βασιλεία ξεσπούσαν αδιάκοπα και μια από αυτές, η Οργάνωση του Λευκού Λωτού έγραψε το τέλος της ακμής της δυναστείας.
Μετά τον Πόλεμο του Οπίου και τις εισβολές των ιμπεριαλιστών το 1840, η αυλή των Τσινγκ αναγκάστηκε να υπογράψει σειρά συνθηκών με τους εισβολείς, να παραδώσει εδάφη, αποζημιώσεις και να ανοίξει λιμάνια. Η Κίνα σταδιακά έγινε μια ημι-αποικιακή και ημι-φεουδαρχική χώρα. Η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη κατά την τελευταία περίοδο της βασιλείας, καθώς η αυλή ήταν διεφθαρμένη και απρόθυμη να δεχτεί οτιδήποτε νέο. Τελικά, επήλθε το πεπρωμένο της δυναστείας. Επαναστάσεις ενάντια στη φεουδαρχία και τον ιμπεριαλισμό ξέσπασαν παντού. Για να σωθεί από την καταστροφή, η ιθύνουσα τάξη έκανε μερικές μεταρρυθμίσεις όπως τοYangwu Κίνημα και η Wuxu Μεταρρύθμιση, που βέβαια αποδείχθηκαν μάταιες. Άνθρωποι με ευγενή ιδανικά άρχισαν να αγωνίζονται για την επιβίωση του έθνους, δημιουργώντας μια νέα πατριωτική περίοδο. Το 1911 εξελίχθηκε η Επανάσταση Σινχάι, η οποία εκθρόνισε τη δυναστεία Τσινγκ, μαζί με την φεουδαρχία που δυνάστευαν την Κίνα για πάνω από 2000 χρόνια.
Η Ιστορία μπήκε σε νέους δρόμους.
[ 
]
