Ο πρώτος σταθμός μας είναι η επίσκεψη σε μια θιβετιανή οικογένεια. Τα σπίτια έχουν συνήθως τρεις ορόφους, στο υπόγειο τρέφουν ζώα όπως κατσίκες και γιακ, που είναι ένα είδος ορεινού βοδιού, ενώ οι ίδιοι οι κάτοικοι μένουν στο δεύτερο όροφο όπου και καλωσορίζουν τους επισκέπτες. Στον τρίτο όροφο λατρεύουν τον Βούδα και άλλους άγιους μοναχούς. Όταν φτάσαμε έξω από το σπίτι, η οικοδέσποινα – μια πολύ ευγενική γιαγιά έδωσε σε κάθε έναν από μας ένα Χατά που είναι ένα λευκό μακρύ σαν κασκόλ κομμάτι μεταξιού, το οποίο συμβολίζει τον σεβασμό και το καλωσόρισμα. Με μια λογική τιμή μας προσέφεραν τοπικά φαγητά και ποτά όπως το δυνατό κρασί από ορεινό κριθάρι, το ωραίο Τσάι Σουγιόου, δηλαδή το τσάι με τοπικό βούτυρο, ένα ολόκληρο τηγανητό μπούτι από Γιακ καθώς και το τοπικό ζυμαρικό Ζανμπά, το μαγείρεμα του οποίου είναι πολύ ενδιαφέρον: στο τραπέζι μπροστά μας, υπήρχαν μερικά πιάτα με Τσινγκέ σε σκόνη που έπρεπε να προσθέσουμε σε ένα μπολ με Τσάι Σουγιού όπως μας έδειξαν οι θιβετιανοί φίλοι, και να τα ανακατέψουμε με το χέρι προσεχτικά ώστε τελικά να απολαύσουμε το Ζάνμπα που φτιάξαμε οι ίδιοι. Η γεύση του είναι ελαφριά γλυκιά και αλμυρή και είναι το κύριο τρόφιμο στο τραπέζι των θιβετιανών.

Στιγμές μαζί με μια θιβετιανή οικογένεια