道听途说 dào tīng tú shuō: αυτό που ακούγεται και διαδίδεται στον δρόμο

Η σημερινή μας παροιμία «αυτό που ακούγεται και διαδίδεται στον δρόμο», προέρχεται από το μεγάλο φιλοσοφικό έργο Ανάλεκτα (κινεζικά: 论语, πινγίν: Lún Yǔ), μία καταγραφή ρήσεων και διαλόγων του Κινέζου στοχαστή και φιλοσόφου Κομφούκιου με τους μαθητές του. Στα Ανάλεκτα σημειώνεται μια φράση που αναφέρει ότι «ο Κομφούκιος είπε, 'απορρίπτεται από την ηθική αυτό που ακούγεται και διαδίδεται στον δρόμο'».

Σε ένα χαριτωμένο αρχαίο κινεζικό ανέκδοτο, αναφέρεται μια ιστορία που διηγείται την παραπάνω πρόταση του Κομφούκιου. Είναι η εξής:

Κατά την διάρκεια των Εμπόλεμων Βασιλείων, στο Βασίλειο Τσι υπήρχε ένας άνθρωπος που ονομαζόταν Αϊ Τσε. Μια φορά συνάντησε τον Μάο Κονγκ, στον οποίο του άρεσε να λέει κούφια λόγια.

Εκείνος τότε είπε στον Αϊ Τσε, «η πάπια μιας οικογένειας έκανε εκατό αυγά μια φορά.»

Ο Αϊ Τσε είπε, «αυτό δεν είναι πιθανό!»

Εκείνος τότε ανταπάντησε «δύο πάπιες έκαναν εκατό αυγά μια φορά.»

Ο Αϊ Τσε είπε, «ούτε αυτό είναι πιθανό.»

Άλλαξε τότε ο Μάο Κονγκ και είπε, «μάλλον ήταν τρεις πάπιες.»

Ο Αϊ Τσε πάλι δεν τον πίστεψε.

Τότε εκείνος αύξησε ξανά και ξανά τον αριθμό μέχρι να φτάσει στις δέκα πάπιες.

Ο Αϊ Τσε τότε είπε, «γιατί δεν μειώνεις τον αριθμό των αυγών;»

Εκείνος απάντησε, «όχι, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Γίνεται μόνο αύξηση.»

Και συνέχισε λέγοντας στον Αϊ Τσε ότι «τον περασμένο μήνα, έπεσε από τον ουρανό ένα κομμάτι κρέατος. Είχε πλάτος 10 τζανγκ (η παραδοσιακή κινεζική μονάδα μήκους όπου ένα τζανγκ ισούται με περίπου 3,3 μέτρα), και μήκος 30 τζανγκ.»

Ο Αϊ Τσε είπε, «πώς μπορεί να είναι δυνατό τέτοιο πράγμα;»

Και εκείνος «τότε μάλλον είναι μήκους 20 τζανγκ.»

Ο Αϊ Τσε ρώτησε πάλι, «πώς μπορεί να υπάρχει στον κόσμο ένας κρέας μήκους 10 τζανγκ και πλάτους 10 τζανγκ; Και ακόμα πώς έπεσε από τον ουρανό; Πού έπεσε ο κρέας; Το έχεις δει; Και ποιανού είναι η πάπια που είπες νωρίτερα;»

Εκείνος τότε απάντησε, «τα άκουσα στον δρόμο».

Η παροιμία αυτή συμβολίζει τις αβάσιμες φήμες. Η παροιμία χρησιμοποιείται συνήθως μειωτικά. Για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε, «καλέ, πώς μπορείς και πιστεύεις ότι η 21η Δεκεμβρίου είναι η Ημέρα Κρίσης; Είναι απλά αυτό που ακούγεται και διαδίδεται στον δρόμο!»