Κατά την διάρκεια της κινεζικής περιόδου των εμπόλεμων κρατών, από το 500 μέχρι το 300 π.Χ., επικρατούσαν συνεχείς διαμάχες μεταξύ των τιμαρίων και των βασιλείων για την ανάκτηση της υπεροχής. Ο Βασιλιάς του Ουέ, θέλοντας κι'αυτός να λάβει μέρος στα δρώμενα, σχεδίασε να καταλάβει την πρωτεύουσα ενός άλλου βασιλείου, που ονομαζόταν Γιεν. Ακούγοντας τα νέα αυτά ο σύμβουλός του, Τζι Λιάνγκ, που βρισκόταν σε αποστολή στο εξωτερικό, βιάστηκε να γυρίσει στην πατρίδα του.
Είπε στον βασιλιά του Ουέ ότι του είχε συμβεί κάτι περιέργο.
«Μεγαλειότατε, κατά την επιστροφή μου συνάντησα έναν περίεργο ταξιδιώτη. Καθόταν στην άμαξα που κατευθυνόταν προς τον Νότο. Τον ρώτησα πού πάει και μου απάντησε ότι θα πάει στο Βασίλειο Τσου. Ξαφνιασμένος από την απάντηση που μου έδωσε, του είπα ότι το Τσου είναι στον Βορρά αλλά αυτός πήγαινε προς τον Νότο».
«Δεν πειράζει», μου απάντησε με πείσμα, «το άλογό μου είναι καλό και τρέχει πάρα πολύ γρήγορα».
«Όσο γρήγορα κι αν τρέχει», είπα, «δεν θα φτάσεις ποτέ στο Τσου κατευθυνόμενος προς τον Νότο».
«Έχω φέρει κάμποσα λεφτά μαζί μου», απάντησε.
«Το πρόβλημα είναι ότι δεν είσαι στον δρόμο προς το Τσου», συνέχισα.
«Μάλιστα», απάντησε με πιο πολύ πείσμα, «καλός οδηγός είμαι» και συνέχισε το ταξίδι του προς τον Νότο.
Ο Βασιλιάς του Ουέ διασκέδασε με την ιστορία αυτού του αστείου άντρα, αλλά ο Τζι Λιάνγκ συνέχισε:
«Μεγαλειότατε, αν θέλετε να κερδίσετε δύναμη, πρέπει να κερδίσετε πρώτα τον σεβασμό του κόσμου. Αν αυτή την στιγμή καταλαμβάνατε το Γιεν με βία, αυτό θα σας έκανε μόνο να απομακρυνθείτε από τον στόχο σας. Φοβάμαι ότι δεν βλέπω διαφορά μεταξύ της συμπεριφοράς σας και αυτής του ταξιδιώτη».
Τότε ο βασιλιάς κατάλαβε τι ενοούσε ο Τζι Λιάνγκ και ακύρωσε την επίθεσή του στο Γιεν.
Το ιδίωμα «Οδηγώντας προς τον Βορρά με προορισμό τον Νότο» αναφέρεται στην πράξη που είναι πραγματικά αντίθετη του σκοπού της.
[ 
]
