_{Ελαιογραφία από σκηνή απογευματικού τσαγιού}

Τσάι, ένα από τα καλύτερα φυτά από τη νότια Κίνα, ένα από τα πιο υγιεινά ροφήματα κι μία από τις μεγαλύτερες συνεισφορές της Κίνας στην κουζίνα ολόκληρου του κόσμου.

Στις αρχές του 17ου αιώνα, πρώτοι οι Ολλανδοί θαλασσοπόροι έμποροι μετέφεραν το κινέζικο πράσινο τσάι από το Μακάου στην Ιάβα και από εκεί στην Ευρώπη. Αρχικά, η τιμή του τσαγιού ήταν πολύ ακριβή και προοριζόταν μόνο αριστοκράτες, βασιλικές οικογένειες, εύπορες οικογένειες ή θρησκευτικούς ηγέτες. Στις επισκέψεις, η οικοδέσποινα άνοιγε ένα όμορφο κουτί με φύλλα τσαγιού κι έβγαζε από μέσα τσάγια διαφόρων ειδών. Τα τοποθετούσε μπροστά στους καλεσμένους για να διαλέξουν οι ίδιοι αυτό που προτιμούσαν και στη συνέχεια έβαζε τα φύλλα επιλογής του καθενός σε ένα μικρό τσαγερό, ένα τσαγερό για κάθε επισκέπτη.

Με το ενδιαφέρον του κόσμου για το τσάι να αναπτύσσεται, η παράδοση της κατανάλωσης του τσαγιού έφτασε να γίνει μία «μανία». Μέχρι τα τέλη του 17ου αιώνα, οι εισαγωγές του τσαγιού στην Ευρώπη εκτοξεύτηκαν και σαν αποτέλεσμα η τιμή του τσαγιού έγινε πιο προσιτή, κάτι που έφερε το τσάι πιο κοντά στο λαό. Οι οικοδεσπότες τηρούσαν με ευλάβεια την τελετουργία του τσαγιού. Κι όπως το τσάι λατρευόταν στην Ανατολή, λατρεύτηκε και στη Δύση, φέρνοντας κοντά τους δύο αυτούς πολιτισμούς.