Το παραδοσιακό κινεζικό σεληνιακό ημερολόγιο διαιρεί το έτος σε 24 ηλιακές περιόδους. Το Σιατζί (κινέζικα: 夏至) δηλαδή το Θερινό Ηλιοστάσιο, η 10η ηλιακή περίοδος του έτους, αρχίζει στις 21 Ιουνίου του τρέχοντος έτους και λήγει στις 5 Ιουλίου.

Κατά την διάρκεια αυτή, ένα μεγάλο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου έχει ηλιοφάνεια τις περισσότερες ώρες της ημέρας, αλλά δεν έχει και τις πιο υψηλές θερμοκρασίες οι οποίες θα έρθουν 20 με 30 ημέρες αργότερα.

Οι 24 ηλιακές περίοδοι εφαρμόστηκαν στην Κίνα κατά την περίοδο της Άνοιξης και Φθινοπώρου και των Εμπόλεμων Κρατών (770π.Χ.—221π.Χ.) ως ένα συμπληρωματικό ημερολόγιο που καθοδηγούσε τις αγροτικές δραστηριότητες. Κάθε ηλιακή περίοδος είτε αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο αστρονομικό γεγονός είτε σηματοδοτεί κάποιο φυσικό φαινόμενο.

Οι ηλιακές περίοδοι εξακολουθούν να είναι χρήσιμες σήμερα στο να καθοδηγούν τις ζωές των ανθρώπων μέσω της κατανάλωσης ειδικών τροφών, εκτέλεσης συγκεκριμένων πολιτιστικών δραστηριοτήτων και ακόμη και συμβουλών υγείας που αντιστοιχούν σε κάθε ηλιακή περίοδο.

Παρακάτω παρουσιάζουμε μερικά ενδιαφέροντα γεγονότα για το Σιατζί, το θερινό ηλιοστάσιο.

Η μεγαλύτερη ημέρα του έτους

[φωτογραφία: IC]

Την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, το φως της ημέρας διαρκεί περισσότερο από κάθε άλλη ημέρα του έτους στο βόρειο ημισφαίριο. Μετά από αυτή την ημέρα, το φως της ημέρας διαρκεί όλο και λιγότερη ώρα ενώ οι θερμοκρασίες γίνονται όλο και υψηλότερες στο βόρειο ημισφαίριο.

Πόσο διάστημα κρατάει η μεγαλύτερη ημέρα στην Κίνα; Η ημέρα στην πόλη Μοχέ στην επαρχία Χεϊλονγκτζιάνγκ, που βρίσκεται στο βορειότερο άκρο της Κίνας, σήμερα θα διαρκέσει σχεδόν 17 ώρες, περιλαμβάνοντας την αυγή και την τελική λάμψη στο σούρουπο. Το Θερινό Ηλιοστάσιο είναι η καλύτερη εποχή για την απόλαυση του βόρειου σέλας στην Μοχέ, «την άγρυπνη πόλη της Κίνας».

Μια δημόσια αργία κατά την αρχαιότητα

[φωτογραφία: IC]

Το Θερινό Ηλιοστάσιο ήταν ένα σημαντικό φεστιβάλ στην αρχαία Κίνα. Ήδη από τη δυναστεία Χαν (260πΧ-220μΧ), όταν το Μέσο-Φθινοπωρινό Φεστιβάλ και η Γιορτή του Διπλού Εννιά δεν ήταν τόσο σημαντικά όσο είναι σήμερα, το Θερινό Ηλιοστάσιο εορταζόταν κάθε χρόνο.

Πριν από τη δυναστεία Τσινγκ (1644-1911), οι άνθρωποι είχαν διακοπές μιας ημέρας κατά το Θερινό Ηλιοστάσιο. Σύμφωνα με τα αρχεία της δυναστείας Σονγκ (960-1279), οι δημόσιοι υπάλληλοι μπορούσαν να έχουν τρεις ημέρες διακοπές κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου.

Για να γιορτάσουν το Θερινό Ηλιοστάσιο, οι γυναίκες χάριζαν χρωματιστές βεντάλιες και μικρά αρωματικά πουγκιά η μία στην άλλη. Οι βεντάλιες μπορούσαν να τις βοηθήσουν να δροσιστούν και τα πουγκάκια είχαν αντικουνουπικές ιδιότητες ενώ συγχρόνως αρωμάτιζαν το χώρο.

Βλέποντας τον ήλιο να γυρίζει

Η Μοτζιάνγκ, Αυτόνομη Κομητεία της Εθνότητας Χανί, στην επαρχία Γιουνάν της νοτιοδυτικής Κίνας, βρίσκεται πάνω στον βόρειο τροπικό. Κάθε χρόνο την ημέρα του Θερινού Ηλιοστασίου, ο ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον Τροπικό του Καρκίνου και επιστρέφει από το βορρά προς το νότο. Έτσι εμφανίζεται το εκπληκτικό φαινόμενο όπου δεν φαίνονται οι σκιές.

Οι άνθρωποι της εθνότητας Χανί σέβονται τον ήλιο και πάντα είχαν ένα στενό δεσμό με αυτόν. Χαιρετίζουν τον ήλιο και προσφέρουν θυσίες για αυτό το φαινόμενο.