Ο πρωθυπουργός Λι Κετσιάνγκ δήλωσε στην έκθεση εργασίας ότι πρέπει να προχωρήσει σταθερά η οικοδόμηση της «Μιας ζώνης, ενός δρόμου», προωθώντας την ειρήνη, την φιλία και την αμοιβαία ευημερία. Παράλληλα, κάποια δυτικά ΜΜΕ έχουν εσφαλμένη αντίληψη για την πρωτοβουλία αυτού του σχεδίου και το εκλαμβάνουν ως «Σχέδιο Μάρσαλ». Νομίζουν ότι η οικοδόμηση του σχεδίου «Μια ζώνη, ένας δρόμος» έχει στόχο την αρπαγή των φυσικών πόρων θέλοντας να προκαλέσει το περιφερειακό ή το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Για αυτού του είδους τις αντιλήψεις, ο σχολιαστής του CRI υπογραμμίζει ότι το σχέδιο «Μια ζώνη, ένας δρόμος» απεικονίζει την ξεκάθαρη καινούρια κρατική στρατηγική. Η στρατηγική αυτή είναι να αποφεύγεται η προβολή κατά τον χειρισμό υποθέσεων, να καθοδηγεί την ανάπτυξη της ενδοχώρας της Κίνας και των γειτονικών χωρών, να εμβαθύνει τις συνεργασίες της οικονομίας, του εμπορίου, του πολιτισμού, της οικολογίας, της τεχνολογίας και της εκπαίδευσης μαζί με τις χώρες κατά μήκος της «Μιας Ζώνης, ενός δρόμου» μέσω επενδύσεων, μεταβίβαση τεχνολογίας και βοήθειας. Η Κίνα παίρνει την ευθύνη και έχει το καθήκον, ως μια σταθερή και ώριμη δύναμη, να υλοποιήσει τον στόχο της.

Ο σχολιαστής σημείωσε ότι κάποιες χώρες και ορισμένα ΜΜΕ έχουν αυτή την εσφαλμένη αντίληψη. Αντίθετα οι περισσότερες χώρες συμμετέχουν ενεργά και θετικά στο σχέδιο. Σχολιάζει ότι αυτοί που νομίζουν ότι η Κίνα έχει υστεροβουλίες, ζουν στον 21ο αιώνα αλλά το μυαλό τους είναι ακόμα στην εποχή του ψυχρού πολέμου. Το σχέδιο «Μια ζώνη, ένας δρόμος» υποστηρίζει τη συνεργασία και το αμοιβαίο όφελος, γεγονός που το κάνει να διαφέρει εντελώς από το Σχέδιο Μάρσαλ. Εξάλλου, το «Μια ζώνη, ένας δρόμος» ενθαρρύνει την συζήτηση με άλλες οικονομικές δυνάμεις χωρίς καμία πρόσθετη προϋπόθεση.

Μερικές χώρες ανησυχούν ότι ο σκοπός του σχεδίου «Μια ζώνη, ένας δρόμος» είναι να αρπάξει τους φυσικούς πόρους, να καταλάβει την αγορά, ή ακόμα και να ελέγξει την οικονομία μιας χώρας. Αλλά στην πραγματικότητα, σκοπεύει στην πρόοδο και την οικονομική ανάπτυξη των λιγότερο αναπτυγμένων περιοχών. Η εμπειρία της Κίνας δείχνει ότι η ανάπτυξη είναι προτεραιότητα και πολλά προβλήματα μπορούν να λυθούν μέσω αυτής.

Ο σχολιαστής σημείωσε τους κινδύνους κατά την διαδικασία προώθησης του σχεδίου «Μια ζώνη, ένας δρόμος» αναφέροντας τα εξής: 1. Πολιτικός κίνδυνος, καθώς κάποιες χώρες κατά μήκος του δρόμου δεν έχουν θεμελιώσει το σωστό πολιτικό και οικονομικό μοντέλο κι έτσι υπάρχουν ασταθείς παράγοντες. 2. Οικονομικός κίνδυνος, καθώς θα πρέπει να αξιολογηθεί σωστά η αναλογία επένδυσης- εισοδήματος. 3. Προσωπική ασφάλεια, καθώς θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο μυαλό απέναντι στις απειλές της τρομοκρατίας, του εξτρεμισμού και του αυτονομισμού.