Τα ίχνη της τέχνης της ξυλοκοπτικής ζωγραφικής φτάνουν μέχρι την δυναστεία Χάν, όπου χρησιμοποιούνταν για να διώχνουν τα κακά πνεύματα.
Στην δυναστεία Σόνγκ (960-1279 μ.Χ.) οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν την ξυλοεκτύπωση για να δημιουργήσουν εικόνες για τον Νέο Χρόνο. Με την ξυλοεκτύπωση οι εικόνες μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν σε μεγάλους αριθμούς και να πουληθούν στην αγορά. Γι'αυτό τον λόγο η ξυλοεκτύπωση έγινε πολύ δημοφιλής. Το περιεχόμενο των εικονών άλλαξε από τις αρχικές, αφιερωμένες στην λατρεία της φύσης και των θεών, σε νεότερες παραστάσεις της τύχης και ευτυχίας και ύστατα σε εικονογραφημένους μύθους και λαϊκά έθιμα. Οι εικόνες χρησιμοποιούσαν ζώα για να εκφράσουν πράγματα. Για παράδειγμα, η νυχτερίδα αντιπροσωπεύει τύχη και η καρακάξα ευτυχία. Χρησιμοποιούσαν διάφορα στύλ ζωγραφικής, λαϊκά, παραδοσιακά ή ακόμα και δυτικά.
Στις δυναστείες Μίνγκ και Τσίνγκ η δημοφιλότητα της τέχνης αυτής έφτασε τα ύψη, καθώς διάφοροι τόποι αναδείχθηκαν σε κέντρα ξυλοκοπτικής ζωγραφικής, όπως το Τιαντζίν, το Σουτζόου και το Σαντόνγκ. Στα τέλη της δυναστείας Τσίνγκ η τέχνη άρχισε να χάνεται λόγω της εισαγωγής της λιθοεκτυπωτικής μεθόδου από την Δύση.
[ 
]
