Κάθε πολεμικό στυλ προσφέρει τη δική του διαφορετική προσέγγιση σε κοινά προβλήματα όπως είναι η αυτοάμυνα, η υγεία και η καλλιέργεια της προσωπικότητας, ιδωμένη σύμφωνα με την κινεζική οπτική.
Οι πολεμικές τέχνες ή Γου Σου δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν με στόχο την αυτοάμυνα και την επιβίωση στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Η σωστή άσκηση στο κινεζικό Γου Σου βελτιώνει τη φυσική ικανότητα, την υγεία και τη δύναμη της θέλησης. Παρέχει στον άνθρωπο μια εξαίρετη μέθοδο άσκησης, μια προσωπική μορφή τέχνης, ένα ανταγωνιστικό άθλημα και τη βάση για αυτοάμυνα και προπόνηση. Η ολοκληρωμένη προπόνηση περιλαμβάνει το Τι (κλωτσιά), το Τα (γροθιά), το Σουάι (ρίξιμο), το Να (έλεγχο), το Κι (χτύπημα) , κ.λπ. Υπάρχουν βασικές φόρμες που σχετίζονται με κάθε στυλ, ή ακολουθίες όπως λέγονται, που ενδέχεται να συνδυάζουν αμυντικές στρατηγικές, επίθεση, απόσυρση, κινητικότητα και ακινησία, ταχύτητα και αργή κίνηση, ήπιες ή μη στάσεις, άδειασμα και γέμισμα, με όπλα ή χωρίς. Άλλες φόρμες περιλαμβάνουν πρακτική άμυνα του συγκεκριμένου στυλ, αμυντική προσομοίωση όπως η χορογραφικές ακολουθίες δύο ατόμων για αρχάριους, κ.ά. Επίσης υπάρχουν μέθοδοι εκπαίδευσης του έσω και έξω σώματος, ώστε να ενδυναμώνουν το σώμα και να αντέχει τα χτυπήματα και τις πτώσεις.
Η αρχαία κινεζική ιστορία αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της περιόδου «Άνοιξη και Φθινόπωρο» και των «Εμπόλεμων Βασιλείων» (770 π.Χ. - 221 π.Χ.) ο βασιλιάς του Βασιλείου Τζόου προκάλεσε ένα διαγωνισμό ξιφομαχίας που κράτησε 7 ημέρες. Νικήτρια, ανάμεσα σε τρεις χιλιάδες άνδρες ξιφομάχους αναδείχθηκε μια νεαρή γυναίκα, με το όνομα Γιουέ Νιου. Η φιλοσοφία και η μέθοδός της στο σπαθί θεωρήθηκαν πρότυπο και ακολουθήθηκαν για χίλια χρόνια. Μερικά από τα γραπτά της ερμηνεύουν τις αιώνιες φιλοσοφίες του Γου Σου. Για παράδειγμα:
Το ξίφος σαν κραδαίνεις, να' σαι σε συναγερμό,
με όψη ήρεμη, σαν όμορφης γυναίκας,
μα η ορμή σου να 'ναι σαν του άγριου τίγρη.
Στον ίδιο τόνο:
Αδύναμος κι εκτεθειμένος να εμφανίζεσαι
Αλλά να είσαι ισχυρός όταν εξαπολύεις
Οι αντιδράσεις μπορεί να ακολουθήσουν
Αλλά η ανταπόκριση θα έρθει πρώτη.
Ένα ακόμη γραπτό της Γιουέ Νιου που είναι γεμάτο από τη φιλοσοφία του Γου Σου:
"Ο δρόμος είναι τόσο σύντομος και απλός,
αλλά η σημασία του αιώνια και βαθιά».
Ο δρόμος έχει είσοδο, κι έχει ακόμη Γιν και Γιανγκ.
Η είσοδος ανοιγοκλείνει αδιάκοπα,
το Γιν και Γιανγκ πότε είναι αδύνατο και πότε στιβαρό».
«Όταν ο δρόμος είναι μάχη, έχε το πνεύμα ακμαίο,
αλλά δείχνε εξωτερικά ήρεμος και χαλαρός»
«Αν και κρυμμένο βαθιά, το πνεύμα του κορμιού κινείται»
«Αν και σκοτεινιασμένο, σαν τον ήλιο στη δύση, το πνεύμα κινείται σαν απελευθερωμένος λαγός»
«Κατακτώντας το σώμα και ξεπερνώντας τη σκιά σαν την οφθαλμαπάτη
Μπροστά και πίσω με την ίδια ανάσα
Το πνεύμα δεν μπορεί να κλειστεί σε σχήμα
Ούτε και ν' ακουστεί, ακόμα κι όταν κινείται»
[ 
]
