Η παραδοσιακή κινεζική χαρτοποιία έτοιμη να γράψει νέα ιστορία

Εργαζόμενοι κάνουν διάλειμμα έξω από ένα εργοστάσιο χαρτιού στο Τζινχουά, ένα χωριό στην κομητεία Τζατζιάνγκ, της επαρχίας Σιτσουάν. YANG Hongwei / CHINA DAILY

Αυτό το καλοκαίρι, ο Γιανγκ και ο Λι συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα κατάρτισης διάρκειας ενός μήνα στο ινστιτούτο του Τανγκ, που διοργανώθηκε για χαρτοποιούς και εμπόρους από το Τζιατζιάνγκ. Ένας από τους ομιλητές ήταν ο Γουάνγκ Σινγκζέ, που διευθύνει μια γκαλερί στην πόλη Χανγκτζόου, στην οποία παρουσιάζει εκατοντάδες διαφορετικά υλικά που έχουν συλλεχθεί από τεχνίτες από όλη την χώρα.

«Συνήθιζα να λυπάμαι τους παραδοσιακούς τεχνίτες επειδή πολλές από τις τεχνικές τους πεθαίνουν. Χρειάζονται νέες ιδέες για να προωθήσουν την επιχείρησή τους», όπως είπε, ωστόσο, η γνώμη του πλέον έχει αλλάξει, και βλέπει νέες χρήσεις για τα παραδοσιακά υλικά και τις δεξιότητες, όπως εξήγησε κατά τη διάρκεια ενός θερινού σεμιναρίου: «Πάρτε τη βιομηχανία παραγωγής χαρτιού, για παράδειγμα. Γιατί οι παραγωγοί χαρτιού χρησιμοποιούν χαρτοπολτό μόνο για την παραγωγή χαρτιού;»

Ο Γουάνγκ έχει συνεργαστεί με διάφορους κατασκευαστές, συμπεριλαμβανομένου του Τζου, και χρησιμοποίησε χαρτοπολτό για να κάνει άλλα αντικείμενα, όπως καρέκλες. «Είναι το πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον πολτό που έχει σημασία», λέει ο ίδιος και ελπίζει ότι ορισμένοι από τους βιοτέχνες θα προσαρμοστούν και θα αρχίσουν να κατασκευάζουν πρωτότυπα προϊόντα, ενώ άλλοι μπορούν να προσφέρουν υλικά για καλλιτέχνες και σχεδιαστές.

Με την ελπίδα της διατήρησης της επιχείρησής του σε λειτουργία, ο Γιανγκ συνεργάζεται με τα τοπικά πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σχολεία, και περισσότεροι από 30.000 μαθητές επισκέφθηκαν το εργαστήριο του το περασμένο έτους για να μάθουν πώς να φτιάχνουν χαρτί με τον παραδοσιακό τρόπο.

«Είναι σαφής απόδειξη ότι πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για αυτή την παραδοσιακή τέχνη» είπε, προσθέτοντας ότι, αφότου ειδικεύτηκε στην κινεζική γλώσσα και λογοτεχνία, συχνά αισθάνεται θλίψη για το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τις παραδόσεις για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα.

«Μου λείπουν οι εικόνες από την παιδική μου ηλικία, όταν οι κάτοικοι του χωριού ήταν απασχολημένοι να φτιάχνουν χαρτί και τα σπίτια γέμιζαν με το φρέσκο άρωμα του μπαμπού και του χαρτιού», όπως είπε.

Όσο για τον Λι, είναι χαρούμενος ακόμα κι αν τα κέρδη του είναι χαμηλά. «Τουλάχιστον μπορώ και δίνω δουλειά σε περισσότερους από 30 ανθρώπους, κρατώντας τους με αυτόν τον τρόπο στο χωριό», όπως είπε ο ίδιος.