«Στο συγκεκριμένο στάδιο ανάπτυξης της Κίνας, μερικοί Κινέζοι που μέσω της άνισης κατανομής πλούτου κατέχουν τεράστιο μερίδιο του πλούτου της κοινωνίας έχουν εισέλθει πλέον στην τάξη των «σούπερ πλουσίων». Τέτοιοι άνθρωποι δεν ανήκουν στην πλειοψηφία, αλλά έχουν τεράστια κοινωνική επιρροή και μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρές κοινωνικές αναταραχές», δήλωσε στην «Ανάλυση Οικονομικών Προοπτικών της Κίνας• Έκθεση Άνοιξης 2013» ο Τζανγκ Τσεβέι, αναπληρωτής διευθυντής και ερευνητής του Ινστιτούτου Πληθυσμού και Οικονομικών Εργασίας της Κινεζικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών, μια «δεξαμενή σκέψης» της Κίνας.

Ο Τζανγκ συγκεντρώνεται στον τομέα της κατανομής του εισοδήματος της Κίνας. Επεσήμανε ότι παρόλο που μέχρι τώρα δεν έχει υπάρχει μια κοινή άποψη για το πόσο μεγάλο είναι το χάσμα του εισοδήματος στην Κίνα, είναι ωστόσο ένα αναμφισβήτητο γεγονός ότι στην Κίνα υπάρχει το πρόβλημα του τεράστιου χάσματος εισοδήματος.

Οι έμμεσοι φόροι παίζουν το μεγαλύτερο ρόλο στο φορολογικό σύστημα της Κίνας• οι άμεσοι φόροι κατέχουν πολύ χαμηλό ποσοστό. Για παράδειγμα, ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 7% των κρατικών εσόδων, ενώ οι φορολογούμενοι αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 20% των μισθωτών. Τότε, το φορολογικό σύστημα με το επίκεντρό του στους εμμέσους φόρους κάνει τους απλούς εργαζομένους να αναλαμβάνουν την υψηλότερη φορολογική επιβάρυνση, ενώ αντίστοιχα οι ομάδες υψηλού εισοδήματος αναλαμβάνουν την σχετικά ελαφριά φορολογική επιβάρυνση.

Το ποσοστό δαπάνης για τις βασικές ανάγκες του λαού που προέρχεται από τα κρατικά έσοδα της Κίνας είναι χαμηλό• η ανακατανομή δεν είναι ισχυρή. Το ποσοστό δαπάνης για δημόσια έξοδα, όπως για την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση, τη στέγαση κ.τ.λ, είναι πολύ χαμηλό• το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι τέλειο και οι ομάδες χαμηλού εισοδήματος λαμβάνουν χαμηλότερη ασφάλιση• το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δεν διαδραματίζει πλήρως το ρόλο του στην άμβλυνση της διαφοράς εισοδήματος.

Γι αυτό, ο Τζανγκ νομίζει ότι, σε σύγκριση με άλλες χώρες, η έλλειψη του κανονισμού των μέσων ανακατανομής είναι ο κύριος λόγος που το τρέχον εισοδηματικό χάσμα της Κίνας διευρύνεται συνεχώς και είναι δύσκολο να μειωθεί.

Μια άλλη έρευνα του Τζανγκ δείχνει ότι το τρέχον χάσμα εισοδήματος στην Κίνα δεν έχει ξεπεράσει το επίπεδο που έφτασαν στην ιστορία οι αναπτυγμένες χώρες ούτε έχει ξεπεράσει το ψηλότερο επίπεδο των αναπτυσσόμενων χωρών. Επομένως, γιατί το πρόβλημα της κατανομής εισοδήματος προκαλεί τεράστια δυσαρέσκεια στην κινεζική κοινωνία; Ο Τζανγκ υποστηρίζει ότι το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι η διεύρυνση του χάσματος εισοδήματος προκαλείται σε μεγάλο βαθμό από την άνιση κατανομή.

Όταν εμφανίζονται στην κοινωνία κριτικές έναντι των πλούσιων, μερικοί μελετητές δηλώνουν ότι οι Κινέζοι «μισούν τους πλούσιους». Όμως, κατά την άποψη του Τζανγκ, η ρίζα της κοινωνικής κριτικής είναι ότι ο κοινωνικός πλούτος τρέχει στις τσέπες ορισμένων ομάδων ή προσώπων μέσω παράνομων, παράλογων ή αδιαφανών καναλιών ή τρόπων.

Με τους τρόπους αυτούς, στην Κίνα έχει διαμορφωθεί μια τάξη «σούπερ πλουσίων». Η ύπαρξη της τάξης αυτής κάνει την πλειοψηφία στην κοινωνία να διακατέχεται από μια αίσθηση σχετικής στέρησης. Ακόμα και οι εργαζόμενοι μέσου και υψηλού εισοδήματος θεωρούν ότι ανήκουν κι οι ίδιοι στα στρώματα χαμηλού εισοδήματος της κοινωνίας ή στις ευάλωτες ομάδες.