Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν έφτασε στην Κίνα την Τετάρτη για επίσκεψη. Πριν από την αναχώρησή του, η αμερικανική πλευρά δήλωσε ότι κατά την επίσκεψή του, ο Μπλίνκεν θα εκφράσει ανησυχία για την «πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα» της Κίνας στη βιομηχανία νέας ενέργειας. Όποιος καταλαβαίνει τα βασικά της οικονομίας ξέρει ότι αυτό το επιχείρημα δεν αξίζει καν να το αντικρούσει.

Καταρχάς, στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα με υψηλού επιπέδου καταμερισμό εργασίας, η παραγωγή και η ζήτηση δεν μπορούν να περιοριστούν σε μια συγκεκριμένη χώρα ή περιοχή. Είναι σύνηθες φαινόμενο η παραγωγική ικανότητα μιας βιομηχανίας να είναι μεγαλύτερη από την εγχώρια ζήτηση, άρα οι εξαγωγές είναι φυσιολογικές. Τα τσιπ υπολογιστών που κατασκευάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 80% των αυτοκινήτων που κατασκευάζονται στη Γερμανία εξάγονται, ενώ μεγάλος αριθμός αεροσκαφών που κατασκευάζονται από την Boeing και την Airbus πωλούνται επίσης στο εξωτερικό.

Δεύτερον, ορισμένοι στις ΗΠΑ πιστεύουν ότι η ικανότητα παραγωγής νέας ενέργειας της Κίνας υπερβαίνει την παγκόσμια ζήτηση. Είναι αλήθεια αυτό; Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας εκτιμά ότι η παγκόσμια ζήτηση για νέα ενεργειακά οχήματα (NEV) θα φτάσει τα 45 εκατομμύρια το 2030 για να επιτευχθεί ουδετερότητα εκπομπών άνθρακα και η ζήτηση για νέα εγκατεστημένη ισχύ φωτοβολταϊκών θα φτάσει τα 820 γιγαβάτ, περίπου 4,5 φορές και 4 φορές του 2022, αντίστοιχα. Είναι σαφές ότι η τρέχουσα παραγωγική ικανότητα απέχει πολύ από το να καλύψει τη ζήτηση της αγοράς. Ειδικότερα, η πιθανή ζήτηση για αντίστοιχα προϊόντα στις πολυάριθμες αναπτυσσόμενες χώρες είναι τεράστια.

Τρίτον, οι κατηγορίες των ΗΠΑ έρχονται σε αντίθεση με τη δική τους πίστη στη θεωρία του συγκριτικού πλεονεκτήματος στα δυτικά οικονομικά. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, εάν μια χώρα είναι σε θέση να παράγει ένα συγκεκριμένο προϊόν με χαμηλότερο κόστος, οι άλλες χώρες δεν θα πρέπει να θεσπίσουν δασμολογικούς φραγμούς αλλά θα πρέπει να εισάγουν το προϊόν ενώ εξάγουν τα δικά τους προϊόντα στα οποία έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα. Τα νέα ενεργειακά προϊόντα της Κίνας μπορούν να αποτελέσουν συγκριτικό πλεονέκτημα που βασίζεται όχι στις κρατικές επιδοτήσεις αλλά στην ανεξάρτητη καινοτομία των επιχειρήσεων, τις πλήρεις βιομηχανικές και εφοδιαστικές αλυσίδες, τη μεγάλη αγορά και το πλούσιο ανθρώπινο δυναμικό. Αντί να επιτίθενται στα προϊόντα της Κίνας ως «στρέβλωση της παγκόσμιας αγοράς», οι ΗΠΑ θα πρέπει να αυξήσουν το δικό τους συγκριτικό πλεονέκτημα.

Επιπλέον, ορισμένοι από την πλευρά των ΗΠΑ κατηγόρησαν τη νέα ενεργειακή βιομηχανία της Κίνας ότι επηρεάζει αρνητικά τις αμερικανικές εταιρείες και την απασχόληση των εργαζομένων. Αυτή είναι η τέταρτη πλάνη τους: «Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι άρρωστες, η Κίνα πρέπει να πάρει φάρμακα». Θέλουν να μεταθέσουν την ευθύνη για το δικό τους πρόβλημα σε άλλους.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει έλλειψη οικονομικών εμπειρογνωμόνων. Γιατί συνεχίζει να προωθεί τη θεωρία της «πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας» ακόμη κι αν αυτή είναι αβάσιμη; Όπως δείχνουν πολλές αναλύσεις, οι τρεις λέξεις κλειδιά πίσω από αυτό είναι «συμφέροντα», «ψήφοι» και «ηγεμονία». Από μια άλλη οπτική γωνία, δεν είναι και αυτό ένα σημάδι της παρακμής της ηγεμονίας των ΗΠΑ;