Η Γουάνγκ παίζει με ένα κορίτσι με προβλήματα ακοής που εκπαιδεύεται στο κέντρο της. [China Daily]
Η Γουάνγκ Σινάν επικεντρώθηκε στην ζωή της στο να βοηθήσει παιδιά με προβλήματα ακοής μετά την επιτυχία που είχε με τον γιο της. Αφού κατάφερε και τον δίδαξε, παρά τα προβλήματα ακοής του, τις επικοινωνιακές δεξιότητες που χρειαζόταν για να διαπρέψει στις ακαδημαϊκές του επιλογές, σήμερα η Γουάνγκ προσφέρει βοήθεια σε οικογένειες με παιδιά με αναπηρία στην Τσανγκσά της επαρχίας Χουνάν. Η αρχή όμως ήταν ιδιαίτερα δύσκολη.
Η ζωή της άλλαξε αμέσως μετά τη γέννηση του γιου της, Τσενγκ-τσενγκ, το 2000. Στην αρχή, φαινόταν και συμπεριφερόταν όπως κάθε νεογέννητο, λέει η Γουάνγκ, κοιτάζοντας τον κόσμο γύρω του με μεγάλα, λαμπερά μάτια και γελώντας όταν οι άνθρωποι έπαιζαν μαζί του.
Είκοσι δύο μέρες μετά τη γέννησή του, πήγε στο νοσοκομείο να νοσηλευτεί για ίκτερο. Μετά από παραμονή 12 ημερών, το αγοράκι φαινόταν να έχει χάσει λίγη από τη ζωτικότητά του και δεν φαινόταν να ανταποκρίνεται κανονικά στους δυνατούς θορύβους. Η Γουάνγκ άρχισε να ανησυχεί, αλλά η μητέρα της της είπε να δώσει στον γιο της χρόνο να ανακτήσει την ενέργειά του.
Λίγους μήνες αργότερα, θυμάται ότι ένα φλιτζάνι έπεσε στο έδαφος δίπλα στο Τσενγκ-τσενγκ ενώ κοιμόταν και δεν τον ξύπνησε. Σε ένα άλλο περιστατικό που συνέβη κατά τη διάρκεια ενός υπνάκου, ένα σιδερένιο καπάκι έπεσε κάτω, προκαλώντας αρκετό θόρυβο αλλά και πάλι εκείνος έμεινε κοιμισμένος.
Η Γουάνγκ τελικά έβαλε έναν γιατρό να εξετάσει προσεκτικά τον Τσενγκ-τσενγκ και όταν ήταν περίπου ενός έτους, διαγνώστηκε με σοβαρή απώλεια ακοής. Η Γουάνγκ θυμάται ότι είχε καταρρεύσει αρχικά και περνούσε μέρες κλαίγοντας σκεφτόμενη να αυτοκτονήσει. «Δεν καταλάβαινα πώς ο γιος μου είχε προβλήματα ακοής. Είχα υποβληθεί σε γενετικούς ελέγχους δύο ή τρεις φορές πριν γεννήσω και δεν υπήρχαν σημάδια ότι το μωρό μου θα είχε αναπηρία», λέει σήμερα η 48χρονη Γουάνγκ. «Ήταν σαν το τέλος του κόσμου. Τι μπορούσα να κάνω; Ένιωθα ότι δεν μπορούσα καν να αναπνεύσω.»
Η Γουάνγκ Σινάν ποζάρει με τον γιο της Τσενγκ-τσενγκ (αριστερά), τον σύζυγό της και έναν μικρό ανιψιό της σε ένα πάρκο στην Τσανγκσά, στην επαρχία Χουνάν. [China Daily]
Ευτυχώς, έλαβε τρομερή υποστήριξη από την οικογένειά της, η οποία της υπενθύμισε ότι την αγαπούσαν όπως και εκείνη το αγοράκι της. Την ενθάρρυναν να επικεντρωθεί περισσότερο στην εκπαίδευση του Τσενγκ-τσενγκ, ο οποίος ήδη έδειχνε σημάδια ευφυΐας και ισχυρές παρατηρητικές δεξιότητες.
Η Γουάνγκ αποφάσισε να αφήσει τη θλίψη και άρχισε να διδάσκει στον γιο της να διαβάζει τα χείλη όταν ήταν μόλις 18 μηνών. Ήλπιζε ότι μια μέρα θα μπορούσε να μιλήσει και να λάβει εκπαίδευση όπως τα άλλα παιδιά. Ωστόσο, δεν είχε ιδέα από πού να ξεκινήσει, γι' αυτό ξεκίνησε διαβάζοντας βιβλία στη βιβλιοθήκη για το πώς να επικοινωνεί με παιδιά με προβλήματα ακοής και εξάσκησε μερικές από τις μεθόδους που έμαθε.
Όταν δεν μπορούσε να καταλάβει πώς να αντιμετωπίσει ορισμένα προβλήματα, απευθυνόταν στους γιατρούς για βοήθεια. Δεν είναι εύκολο να μάθεις σε κανένα παιδί να προφέρει λέξεις, πόσο μάλλον σε ένα παιδί με απώλεια ακοής. Αλλά δεν το έβαλε κάτω. Αγόρασε στον Τσενγκ-τσενγκ ένα ακουστικό βαρηκοΐας και του έμαθε να προσέχει το στόμα της και να αγγίζει το λαιμό της καθώς μιλούσε, ώστε να μπορεί να αισθάνεται τους κραδασμούς. Μέσα σε δύο μήνες, ο Τσενγκ-τσενγκ μπορούσε να πει μερικές εύκολες λέξεις όπως «baba» και «mama», που σημαίνει «πατέρας» και «μητέρα» στα κινέζικα.
Ένας διακοσμημένος τοίχος στο κέντρο αποκατάστασης της Γουάνγκ που άνοιξε το 2010. [China Daily]
Σταδιακά, η ικανότητα του Τσενγκ-τσενγκ να μιλάει και να διαβάζει τα χείλη βελτιώθηκε και μπορούσε να παρακολουθήσει κανονικά στα σχολεία καθώς μεγάλωνε. Έλαβε κοχλιακό εμφύτευμα το 2012 όταν ήταν στο γυμνάσιο και οκτώ χρόνια αργότερα, οι εντυπωσιακές ακαδημαϊκές του επιδόσεις τον οδήγησαν στην εισαγωγή του σε πανεπιστήμιο.
Η Γουάνγκ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις δεξιότητες που έμαθε για να βοηθήσει άλλες οικογένειες με παιδιά όπως ο γιος της. Το 2003, ξεκίνησε ένα δωρεάν εργαστήριο για να διδάξει στα παιδιά πώς να μιλούν και να διαβάζουν τα χείλη. Δεν άργησε να προσελκύσει μαθητές και κεφάλαια. Ευτυχώς, κατάφερε να δημιουργήσει στενούς δεσμούς με πολλές οικογένειες. «Είμαι πολύ ευγνώμων που με βοήθησαν, τόσο οικονομικά όσο και ψυχικά, να συνεχίσω να λειτουργώ το εργαστήριό μου», λέει η ίδια.
Το 2010, η Γουάνγκ δημιούργησε ένα κέντρο αποκατάστασης με τα χρήματα και την καθοδήγηση που παρέχονται από κοινωνικούς οργανισμούς και την κυβέρνηση της Τσανγκσά. Το κέντρο έχει προσελκύσει πολλούς πιστοποιημένους δασκάλους και είναι πλέον το μεγαλύτερο στην πόλη που εξυπηρετεί άτομα με ειδικές ανάγκες. Μέχρι στιγμής, 3.000 οικογένειες έχουν λάβει βοήθεια και 1.600 παιδιά με διάφορες αναπηρίες έχουν παρακολουθήσει μαθήματα στο κέντρο. Εννέα από αυτά τα παιδιά έχουν εισαχθεί σε πανεπιστήμια.
«Πιστεύω ότι κάθε παιδί στο κέντρο θα έχει ένα λαμπρό μέλλον και θα απολαύσει μια ευτυχισμένη ζωή», λέει με χαμόγελο η Γουάνγκ.
Για περισσότερα άρθρα από τις «Γυναίκες της Κίνας» πατήστε εδώ
