Η δημιουργία έργων μπαλέτου από διάσημα μυθιστορήματα δίνει στο κοινό μια μοναδική εμπειρία.
Το «Όνειρο της Κόκκινης Κάμαρας» γνωστό και ως «Όνειρο των Κόκκινων Επαύλεων», που γράφτηκε από τον Τσάο Σουετσίν κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τσινγκ (1644-1911), θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της Κίνας.
Εξιστορεί την πτώση της πλούσιας και ισχυρής οικογένειας Τζια και τοποθετείται στο πλαίσιο της κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής εκείνης της περιόδου. Υπάρχουν εκατοντάδες χαρακτήρες στο μυθιστόρημα, όπως της Λιν Νταϊγιού, μιας όμορφης και ρομαντικής νεαρής γυναίκας, που μετακομίζει στην οικογένεια της γιαγιάς της - την οικογένεια Τζια - μετά το θάνατο της μητέρας της.
Εκεί συναντά για πρώτη φορά πολυάριθμους συγγενείς, ένας από τους οποίους είναι ο Τζια Μπαογιού, ο ανιψιός της μητέρας της, ένας χαϊδεμένος νεαρός με επαναστατικό ταμπεραμέντο. Όταν η Λιν και ο Τζια ερωτεύονται ο ένας τον άλλον, πρέπει να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι η οικογένεια προτιμά τη Σουέ Μπαοτσάι, μια από τις ξαδέρφες του Τζια, ως μελλοντική του σύζυγο. Ο Τζια και ο άτυχος έρωτάς του, Λιν, προορίζονται από τη μοίρα να χωρίσουν. Το μυθιστόρημα έχει προσαρμοστεί σε μια πλούσια παραγωγή μπαλέτου από το Εθνικό Μπαλέτο της Κίνας, που έκανε πρόσφατα παγκόσμια πρεμιέρα στο Θέατρο Τιεντσιάο στο Πεκίνο.
Η Τσιου Γιουντίνγκ (ως Λιν Νταϊγιού) και ο Λι Γουεντάο (ως Τζια Μπαογιού). [ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ JIANG DONG/CHINA DAILY]
«Για πολλούς σκηνοθέτες, είναι μια δουλειά - όνειρο να σκηνοθετούν παραγωγές βασισμένες σε ένα επικό μυθιστόρημα», λέει η Τονγκ Ρουιρουί, σκηνοθέτης της παράστασης. «Είναι τρομακτικό και προκλητικό σε τόσα πολλά επίπεδα, όπως πώς να περιορίσεις τους εκατοντάδες χαρακτήρες του μυθιστορήματος και πώς να αφηγηθείς την ιστορία όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι την γνωρίζουν ήδη απίστευτα καλά».
Η Τονγκ είναι γνωστή για τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία βραβευμένων χορευτικών δραμάτων, όπως τα «Μεταξωτή Βεντάλια και Φιόγκοι» με τον χορευτή Γουάνγκ Γιαμπίν και «Θεά του Ποταμού Λουό», με τη χορεύτρια Τανγκ Σιγί. Αυτή είναι η πρώτη φορά που η Τονγκ συνεργάζεται με το Εθνικό Μπαλέτο της Κίνας και επίσης η πρώτη φορά που σκηνοθετεί μια παραγωγή μπαλέτου.
Η σημασία και η θέση του μυθιστορήματος στην κινεζική κουλτούρα αντανακλάται στη Redology, την ακαδημαϊκή μελέτη του «Ονείρου της Κόκκινης Κάμαρας» του Τσάο, ενός από τα τέσσερα μεγάλα κλασικά μυθιστορήματα της Κίνας. Η ιστορία αυτή έχει ειπωθεί μέσα από διάφορες μορφές τέχνης. Το 1958, η Όπερα της Σαγκάης Γιουετζού παρουσίασε την πρώτη της παραγωγή του «Ονείρου της Κόκκινης Κάμαρας», η οποία σημείωσε τεράστια επιτυχία. Το 1962, η παραγωγή έγινε μια ταινία δύο επεισοδίων με το ίδιο καστ. Η Όπερα Γιουετζού είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές είδος όπερας στη χώρα και συνδυάζει τραγούδι, χορό και υποκριτική.
Χορευτές του Εθνικού Μπαλέτου της Κίνας ενώ κάνουν πρόβες. [ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ JIANG DONG/CHINA DAILY]
Το 1987, προβλήθηκε μια τηλεοπτική σειρά 36 επεισοδίων βασισμένη στο μυθιστόρημα και άρεσε στους θεατές όλων των ηλικιών. Το 2010, ο σκηνοθέτης Λι Σαοχόνγκ σκηνοθέτησε ένα ριμέικ 50 επεισοδίων. Αν και κέρδισε πολλή προσοχή - πραγματοποιήθηκε ακόμη και ένας τηλεοπτικός διαγωνισμός για τους ηθοποιούς της τηλεοπτικής σειράς, παρέμεινε επισκιασμένος από την έκδοση του 1987.
«Περάσαμε πολύ χρόνο μιλώντας με ειδικούς και μελετητές που μας έδωσαν πληροφορίες για την έρευνά τους για το μυθιστόρημα και τους χαρακτήρες, και διαβάζοντας το μυθιστόρημα ξανά και ξανά. Η ερμηνεία του μυθιστορήματος είναι ποικίλη, κάτι που μας επέτρεψε να ελπίζουμε ότι το κοινό, που μπορεί ήδη να γνωρίζει καλά την ιστορία, να αποκτήσει μια μοναδική οπτική» σύμφωνα με την Τονγκ.
«Το μυθιστόρημα αντικατοπτρίζει την κινεζική κοινωνία τότε, από την πολιτική και τους κοινωνικούς κανόνες, μέχρι το φαγητό, τη μόδα και την αρχιτεκτονική. Οι άνθρωποι θα ξαναεμπλακούν με αυτό το μυθιστόρημα σε διαφορετικό επίπεδο», προσθέτει η ίδια. Υπάρχουν πολλές γνωστές σκηνές στο μυθιστόρημα, οι οποίες θα παρουσιαστούν στη σκηνή, και εκτός από το ερωτικό τρίγωνο μεταξύ Τζια, Λιν και Σουέ, υπάρχουν οι απεικονίσεις της οικογένειας Τζια και της πτώσης της.
Με τον Φενγκ Γινγκ, πρόεδρο του Εθνικού Μπαλέτου της Κίνας, να ξεκινά την ιδέα της παραγωγής μπαλέτου και να εργάζεται ως επικεφαλής παραγωγός, το έργο περιλαμβάνει επίσης μερικούς από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της χώρας, συμπεριλαμβανομένου του βετεράνου συνθέτη Γε Σιαογκάνγκ.
Η Γκουάν Γουεντίνγκ (που πρωταγωνιστεί ως Γουάνγκ Σιφένγκ) στην πρόβα. [ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ JIANG DONG/CHINA DAILY]
Ο Γε αναφέρει ότι, «ο λυρισμός και ο ρομαντισμός βρίσκονται στον πυρήνα της παραγωγής αυτού του μπαλέτου. Αν και δεν εμπλέκονται παραδοσιακά κινέζικα μουσικά όργανα, τα μουσικά κομμάτια βασίζονται σε μια κινεζική αισθητική». Η συμφωνική ορχήστρα του Εθνικού Μπαλέτου της Κίνας υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Τζανγκ Γι, πήρε μέρος στις παραστάσεις.
Ο μαέστρος Τζανγκ Γι σε μια πρόβα για το μπαλέτο, με τη συμφωνική ορχήστρα του Εθνικού Μπαλέτου της Κίνας στο Πεκίνο στις 2 Φεβρουαρίου. [ΦΩΤΟ ΤΟΥ JIANG DONG/CHINA DAILY]
«Έχω δουλέψει με τον Γε για σχεδόν 30 χρόνια και γνωρίζω πολύ καλά τη μουσική του. Με τη μουσική που συνέθεσε για αυτή τη νέα παραγωγή μπαλέτου, ο συνθέτης μένει πιστός στο μυθιστόρημα και απεικονίζει με ακρίβεια τους χαρακτήρες», λέει ο Τζανγκ. «Η μουσική του είναι πολύχρωμη και ταιριάζει σε κάθε διαφορετική σκηνή, όπως αυτές που απεικονίζουν την καθημερινή ζωή της οικογένειας Τζια και τις ψυχολογικές αλλαγές των βασικών χαρακτήρων».
Ο σκηνογράφος Λιου Σινγκλίν χρησιμοποιεί μια περιστρεφόμενη σκηνή για να παρουσιάσει τα δύο θέματα της παραγωγής μπαλέτου: ρεαλισμό και ρομαντισμό. Όταν το κόκκινο και το χρυσό βγαίνουν στη σκηνή, το κοινό εισάγεται στις ζωές της ανώτερης τάξης της οικογένειας Τζια. Όταν εμφανίζεται το λευκό χρώμα, αποκαλύπτεται το ψυχολογικό βάθος των χαρακτήρων.
Ο ενδυματολόγος Γιανγκ Ντονγκλίν εμπνεύστηκε από την παραδοσιακή κινεζική ζωγραφική με μελάνι. «Οι χορευτές του μπαλέτου κινούνται με χάρη, έτσι έκανα τα κοστούμια ανάλαφρα και ρέοντα», λέει ο Γιανγκ, προσθέτοντας ότι τα χρώματα των κοστουμιών συμβολίζουν τις προσωπικότητες των χαρακτήρων. Για παράδειγμα, ο νεαρός Τζια φοράει καθαρά λευκά ρούχα και η Λιν ένα ανοιχτό πράσινο φόρεμα.
Μια αφίσα για το μπαλέτο, «Το Όνειρο της Κόκκινης Κάμαρας». [Η φωτογραφία παρέχεται στην China Daily]
