Τα μέλη της ομάδας του Λουό Χάο βγάζουν φωτογραφίες σπάνιων φυτών στην αυτόνομη περιοχή του Θιβέτ. [Φωτογραφία που παρέχεται στην China Daily]

Ένας φιλόδοξος φωτογράφος, ο Λουό Χάο, θέλει να καταγράψει τη χλωρίδα και την πανίδα των Ιμαλαΐων, μια παρόρμηση που οφείλεται στην γενναιοδωρία της φύσης στη γενέτειρά του και τον έκανε να ξεκινήσει μια 12χρονη οδύσσεια.

Γεννημένος στα τέλη της δεκαετίας του '50, έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη και οδήγησε μια ομάδα από κάθε γωνιά της χώρας στην αυτόνομη περιοχή του Θιβέτ, σε μια αποστολή να συλλάβει εικόνες της πολύτιμης άγριας ζωής που υπάρχει εκεί.

Μέχρι τώρα, η ομάδα έχει καταφέρει να παράγει εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες αποτελούν τις πρώτες καταγεγραμμένες εικόνες μερικών από τα πιο εκπληκτικά φυτά και ζώα της περιοχής. Οι ακραίες συνθήκες στο οροπέδιο έφεραν δύσκολες ώρες και υπήρξαν ακόμη και στιγμές που ο θάνατος πλησίασε αρκετά, αλλά ο Λουό είπε ότι άξιζε τον κόπο όταν η κορυφαία συλλογή φωτογραφιών του στον κόσμο έκανε το δημόσιο ντεμπούτο της.

Η συλλογή αποσκοπεί να ρίξει νέο φως στη χλωρίδα και πανίδα γύρω από το Τσομολάνγκμα, γνωστό ως Έβερεστ στη Δύση. «Άρχισα να σχεδιάζω το βιβλίο το 2015 και χρειάστηκαν οκτώ χρόνια για να δει η συλλογή αυτή το φως της ημέρας», λέει ο Λουό. Η αποστολή τους παρεμποδίστηκε εκείνο το έτος από τον καταστροφικό σεισμό που έπληξε την πρωτεύουσα του Νεπάλ, Κατμαντού.

«Έπρεπε να ακυρώσουμε το ταξίδι και να το αναβάλουμε για τρία χρόνια», λέει ο Λουό. Η έρευνα επανεκκίνησε το 2018, αλλά στη συνέχεια παραγκωνίστηκε από την πανδημία. Κατέληξε να διαρκέσει άλλα τρία χρόνια. Αλλά θα μπορούσε να είναι μια περίπτωση του δρόμου προς την ευτυχία με συνεχείς αποτυχίες, όπου όμως ουσιαστικά καταφέραμε να φωτογραφήσουμε ό, τι θέλαμε», λέει ο Λουό, προσθέτοντας ότι το βιβλίο καλύπτει 10 νέα είδη που βρίσκονται στο Τσομολάνγκμα.

Ο Λουό και η ομάδα του στα Ιμαλάια σε αναζήτηση της πολύτιμης άγριας ζωής. [Φωτογραφία που παρέχεται στην China Daily]

Στο μυαλό πολλών ανθρώπων το Θιβέτ έχει μπλε ουρανό, λευκά σύννεφα, μοναστήρια, γιακ και βουνά με πολύ χιόνι, αλλά ο Λουό έχει συνειδητοποιήσει από καιρό ότι υπάρχει πραγματικά ένας πιο μικροσκοπικός κόσμος και ελπίζει ότι περισσότεροι άνθρωποι θα μπορέσουν να τον δουν. Επιπλέον, πιστεύει ότι το ειδικό κλίμα, το υψόμετρο, οι συνθήκες ανέμου και άμμου έχουν κάνει την οικολογία πιο εύθραυστη στο Θιβέτ και έτσι χρειάζεται περισσότερη προσοχή από το κοινό.

Το 2010, ο Λουό άρχισε να ασχολείται με τη διατήρηση της εικόνας της βιοποικιλότητας του Θιβέτ, την οποία έκανε γνωστή εν μέρει μέσω χορηγίας αλλά και με τα δικά του χρήματα. Έφερε μια ομάδα οικολογικών εμπειρογνωμόνων, φωτογράφων και εθελοντών για να δημοσιοποιήσει τη φυσική γοητεία του Θιβέτ. «Δεν είμαι βιολόγος και δεν είχα καμία σχετική εμπειρογνωμοσύνη, αλλά η ειδικότητά μου ήταν δημοσιογραφία και φωτογραφία, έτσι σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να κάνω ανεξάρτητα κάτι για τη φύση με τον δικό μου τρόπο», λέει ο ίδιος.

Ο Λουό και η ομάδα του πήγαν κατά μήκος της βόρειας πλαγιάς των Ιμαλαΐων, από τα ανατολικά προς τα δυτικά, ξεκινώντας από το Μεγάλο Φαράγγι Γιαρλούνγκ Τσανγκπό, σε πολλές περιοχές όπως η λίμνη Μπασούμ, στο νομό Νγκάρι. Εκεί μελέτησαν ζώα, φυτά, έντομα, πτηνά και υδρόβια πλάσματα.

«Πρώτα πραγματοποιήσαμε εκτεταμένες έρευνες μελετώντας και στη συνέχεια σχεδιάσαμε τις διαδρομές με τον πιο οικονομικό και αποδοτικό τρόπο», λέει ο Λουό. Υπολόγισαν από πριν, πόσο καιρό θα ξοδέψουν σε κάθε συγκεκριμένο χώρο και πόσα πλάσματα έπρεπε να βρουν, οπότε όλα μπορούσαν να είναι κάτω από προϋπολογισμό.

«‘Είμαστε πολύ σαν ένα μεγάλο πλήρωμα, παίρνοντας δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες κάθε φορά», λέει ο Λουό.

«Νιώθω σαν σκηνοθέτης, ζητώντας από όλους να εξασφαλίσουν ότι οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί από την καλύτερη γωνία και με το καλύτερο φως.»

 Καταγράφηκαν συναρπαστικές στιγμές με κόκκινα γκόραλ, λεοπαρδάλεις και έντομα όπως το zorotypus medoensis στο ανατολικό τμήμα των Ιμαλαΐων, που κυριαρχείται από υποτροπικά δάση. Στις δύο πλευρές του κεντρικού Τσομολάνγκμα, η ομάδα επικεντρώθηκε σε αλπικά φυτά και ζώα, ειδικά στην μπλε παπαρούνα των Ιμαλαΐων.

Στο Νομό Νγκάρι στα δυτικά των Ιμαλαΐων, ο Λουό βρήκε άγρια γιακ, λύγκες και πεταλούδες του Απόλλωνα. «Τα λεγόμενα ‘φτερά του Απόλλωνα’ είναι τόσο λεπτεπίλεπτες πεταλούδες με φτερά σαν αυτά του τζιτζικιού και είναι απίστευτο να βλέπει κανείς ένα τόσο μικρό έντομο να επιβιώνει σε υψόμετρο 4.500 μέτρων πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, όπου ο άνεμος είναι συχνά πολύ ισχυρός για να μπορέσει ένας άνθρωπος να σταθεί όρθιος», λέει ο Λουό.

Σε γενικές γραμμές, η ομάδα του Λουό έδωσε προσοχή σε σπάνια πλάσματα που βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαφάνισης στο Θιβέτ. «Οι άνθρωποι είναι πολύ μικροί μπροστά στη φύση και αν δεν μπορούμε να σταματήσουμε την εξαφάνιση των απειλούμενων ειδών, η διατήρησή τους με τη μορφή εικόνων θα αποτελέσει θεμέλιο για τους μελλοντικούς ερευνητές. Οι μελλοντικές γενιές θα δουν επίσης ότι υπάρχουν τόσο όμορφα πλάσματα που ζουν σε τόσο μεγάλο υψόμετρο» λέει ο Λουό.

Ο Λουό Χάο και η ομάδα του κατάφεραν να βγάλουν εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες είναι οι πρώτες καταγεγραμμένες εικόνες μερικών από τα εκπληκτικά φυτά και ζώα της περιοχής. [Φωτογραφία που παρέχεται στην China Daily]

Κατά τη διάρκεια των προσπαθειών της ομάδας του Λουό για να βρουν και να καταγράψουν αυτά τα πολύτιμα πλάσματα, οι εξερευνητές αντιμετώπισαν και κίνδυνο. Τους επιτέθηκαν σφήκες στο Μεγάλο Φαράγγι Γιαρλούνγκ Σανγκπό όταν ο καπνός από το τσιγάρο ενός φωτογράφου ενόχλησε τη φωλιά τους. «Είναι τόσο μεγάλες όσο τρεις μέλισσες, και τρεις έως πέντε φορές περισσότερο δηλητηριώδεις», θυμάται ο Λουό. Ένας φωτογράφος τσιμπήθηκε άσχημα και έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο, το οποίο ήταν δύο ώρες με το αυτοκίνητο μακριά. «Ήταν κρίσιμη στιγμή και η ζωή του θα μπορούσε να φτάσει στο τέλος αν καθυστερούσαμε λίγο».

Επίσης, βίωσαν καταρρεύσεις και κατολισθήσεις, αλλά ευτυχώς, ξέφυγαν χωρίς τραυματισμούς. «Οι δυσκολίες είναι συχνά εκεί, αλλά υπάρχει πάντα κάτι που με εμπνέει να συνεχίσω», λέει ο Λουό. Τα ευρήματά τους σήμερα γίνονται βιβλία με ζωντανές φωτογραφίες και επιστημονικά κείμενα.

Ο Λουό Χάο και η ομάδα του κατάφεραν να βγάλουν εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες είναι οι πρώτες καταγεγραμμένες εικόνες μερικών εκπληκτικών φυτών και ζώων της περιοχής. [Φωτογραφία που παρέχεται στην China Daily]

Ο Λουό έχει επίσης διοργανώσει διαλέξεις για τους νεότερους μαθητές για να εκτιμήσουν καλύτερα τη φύση. «Μερικοί από αυτούς μπορεί να επηρεαστούν και να γίνουν ειδικοί στον τομέα ή να αναλάβουν δράση για την προστασία αυτών των σπάνιων ζώων στο μέλλον. Πιστεύω ότι αυτό που κάνω μπορεί να έχει νόημα» λέει ο Λουό. Μέχρι στιγμής, με την ομάδα του έχουν πάρει περισσότερες από 300.000 φωτογραφίες του φυσικού κόσμου του Θιβέτ και δημοσίευσαν 11 επιστημονικά βιβλία.

Ο Λι Χούι, ένας δημοσιογράφος της επαρχίας Γκουανγκντόνγκ, θαυμάζει την επιμονή του Λουό και έχει καλύψει το ταξίδι του από το 2011 βιώνοντας και την επίθεση από τις σφήκες.

«Τρέξαμε σαν δαιμονισμένοι κάτω όλο το βουνό για να αποφύγουμε τις σφήκες, και τελικά μας τσίμπησαν κατά τη διάρκεια μιας ανάπαυσης για τσάι σε ένα σπίτι ενός  χωριού εκεί κοντά», λέει ο Λι, προσθέτοντας ότι η εμπειρία αυτή έκανε το ταξίδι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Προς ανακούφιση του Λουό, το έργο του έχει ήδη προκαλέσει θετικά αποτελέσματα.

Οι εικόνες του Zorotypus medoensis που ελήφθησαν το 2012 έχουν γεμίσει ένα κενό στις καταγραφές αυτού του εντόμου από τότε που βρέθηκε από την κινεζική Ακαδημία Επιστημών το 1976. «Το μόνο πράγμα που ήταν διαθέσιμο πριν ήταν ένα σκίτσο», λέει ο Λουό προσθέτοντας ότι το μικρό έντομο βρέθηκε σε σάπιο ξύλο και θεωρήθηκε ως ζωντανό απολιθωμένο στην εντομολογία και ένα πολύτιμο στοιχείο για μελέτες.

Επιπλέον, η δουλειά της βιοποικιλότητας του Λουό για το Μπασούμ βοήθησε τον τόπο να γίνει ένας σημαντικός ιστορικός χώρος υπό την προστασία του κράτους το 2012. Ο Λουό μετακόμισε στο Θιβέτ με τον πατέρα του που ήταν στρατιωτικός δημοσιογράφος το 1970 όταν ήταν 6 ετών. «Θυμάμαι τους ανθρώπους που πήγαιναν σε προσκύνημα στο Θιβέτ φορώντας ένα μεγάλο δερμάτινο σχοινί, και την περιοχή να είναι γεμάτη κόσμο», θυμάται ο Λουό.

Ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και έγινε φωτογράφος. Το 1985, ο Λουό γράφτηκε στην τάξη φωτογραφίας στη Σχολή Δημοσιογραφίας και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Ρενμίν της Κίνας. «Η μετάβαση στο σχολείο ήταν κυρίως για να διευρύνει την άποψή μου», λέει ο ίδιος. Το 2008, ο Λουό έγινε εκτελεστικός συντάκτης του Tibet Geographic, αλλά δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος πριν κουραστεί από τη ζωή της πόλης και άρχισε να λαχταράει το σπίτι του. Έτσι, αργότερα εκείνο το έτος, εγκατέλειψε την πόλη και επέστρεψε στο πατρικό του.

 Ο Λουό Χάο και η ομάδα του κατάφεραν να παράγουν εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες είναι οι πρώτες καταγεγραμμένες εικόνες μερικών εκπληκτικών φυτών και ζώων της περιοχής. [Φωτογραφία που παρέχεται στην China Daily]

«Είναι σαν να βρίσκετε τελικά αυτό που πραγματικά θέλετε αφότου έχετε κάνει έναν μεγάλο κύκλο.Το Θιβέτ είναι εκεί όπου μεγάλωσα και έχω συνηθίσει στην κουζίνα και τις γλώσσες του» λέει ο Λουό.

«Έχουμε τραβήξει εικόνες για δεκάδες terabytes», προσθέτει ο ίδιος, ενώ οι μελέτες βιοποικιλότητας της ομάδας του κάλυψαν περίπου το 90% της βόρειας πλαγιάς των Ιμαλαΐων. «Όταν δεν θα μπορώ πλέον να περπατήσω, θα οργανώσω αυτούς τους θησαυρούς και θα τους δωρίσω στη χώρα και σε επαγγελματικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο που μελετούν αυτόν τον τομέα».

Ο Λουό σχεδιάζει να συνεχίσει στα νότια της οροσειράς, μια αποστολή που θα περιλαμβάνει την επίσκεψη στο Νεπάλ, το Μπουτάν, την Ινδία και το Πακιστάν. «Θα είναι ένα τεράστιο έργο, αλλά θα το ακολουθήσω όσο μπορώ.

Λουό Χάο, φωτογράφος [Φωτογραφία που παρέχεται στην China Daily]