Ευαγγελία Παπαζή
Τελευταίος προορισμός στο ταξίδι μας στο Λουογιάνγκ, ήταν το Μουσείο Πορσελάνινης Παιώνιας όπου υπάρχει και το ανάλογο εργαστήριο έργων. Όλοι μας μείναμε έκπληκτοι με την λεπτομέρεια που χρειάζεται ώστε να δημιουργηθούν παιώνιες τόσο εκθαμβωτικές όσο και οι πιο όμορφες αληθινές.
Η Κίνα έχει να επιδείξει μια μακρά ιστορία στον τομέα της πορσελάνης και ειδικά τα έργα πορσελάνης με παιώνιες συνηθίζονταν ήδη από την Δυναστεία Σουέι καθώς και κατά την Τανγκ.
Ανάμεσα στα αρχαιολογικά ευρήματα υπάρχουν τρίχρωμα αντικείμενα εποχής Τανγκ που απεικονίζουν και αυτό το αγαπητό για τους Κινέζους άνθος. Φαίνεται ότι κατά τις δυναστείες Τανγκ και Σονγκ οι άνθρωποι είχαν μεγάλο πάθος για τις παιώνιες που έφερε την ανάπτυξη της τέχνης της πορσελάνινης παιώνιας σε όλη την Κίνα και ειδικά στο Λουογιάνγκ.
Βρεθήκαμε λοιπόν στο μεγαλύτερο εργαστήριο αυτού του είδους στην Κίνα όπου οι πορσελάνινες παιώνιες είναι τόσο λεπτομερείς που φαίνονται σαν αληθινές. Για την δημιουργία τους χρησιμοποιούνται πραγματικά φύλλα παιώνιας που αποτυπώνονται με το χέρι πάνω στο κεραμικό υλικό ένα-ένα. Οι χρωματισμοί είναι διάφοροι, από το πιο αιθέριο λευκό έως το πιο σκούρο βιολετί ή μπλε. Εκτός από πορσελάνινες παιώνιες, στο εργαστήριο αυτό δημιουργούνται και αγάλματα του βούδα, δέντρα, βράχοι, τρίποδες, μεγάλα αγάλματα και πολλά άλλα αντικείμενα.
Στο εργαστήριο που χωρίζεται σε δύο μέρη, μπορέσαμε να φωτογραφίσουμε μονάχα την ζωγραφική του κάθε έργου παιώνιας. Μας δόθηκε η άδεια να παρακολουθήσουμε και την δημιουργία των ίδιων των αντικειμένων από πορσελάνη, αλλά η φωτογράφιση και η βιντεοσκόπηση μας απαγορεύθηκαν, μια και τα μυστικά της δημιουργίας αυτών των μοναδικών έργων τέχνης πρέπει να παραμείνουν επτασφράγιστα.
Το ταξίδι μας στο Λουογιάνγκ έκλεισε έτσι με την ανθρώπινη προσπάθεια μίμησης της τελειότητας της φύσης. Η σύγκριση από οπτική άποψη, έφερε αρχικά σε ισοπαλία τις παιώνιες του βοτανικού πάρκου με τις πορσελάνινες. Συχνά είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποια παιώνια είναι πραγματική και ποια πορσελάνινη, και οι εργαζόμενοι αυτού του εργαστηρίου έχουν καταφέρει να πραγματοποιήσουν έργα ασύγκριτης λεπτομέρειας και ομορφιάς. Συνεχίζοντας την σύγκριση όμως, οι πορσελάνινες χάνουν όσον αφορά το άρωμα, ένα χαρακτηριστικό για το οποίο οι πραγματικές έχουν κάθε λόγο να είναι υπερήφανες. Τελικά όμως, μπορούμε να καταλήξουμε σε ισοπαλία σκεπτόμενοι ότι οι πορσελάνινες με την κατάλληλη προσοχή δεν θα 'μαραθούν' ποτέ.
[ 
]
