Ο Γιού Μπογιά ήταν ένας φημισμένος μουσικός που έζησε την περίοδο της Άνοιξης και του Φθινοπώρου. Από νεαρή ηλικία ήταν έξυπνος και διψασμένος για μάθηση. Μετά από τρία χρόνια διδασκαλίας κοντά στον δάσκαλό του Λιάν Τσενγκ, είχε ήδη πολύ καλή αντίληψη του ρυθμού και διέθετε φανταστική τεχνική παιξίματος του μουσικού οργάνου. Μερικά χρόνια αργότερα, η τεχνική του είχε ήδη φτάσει ένα σχετικά υψηλό επίπεδο, αλλά ένιωθε ακόμη πως δεν μπορούσε να εκφράσει κατά το έπακρο τα ποικίλλα ερεθίσματα που τον είχαν εντυπωσιάσει βαθύτατα.
Ο δάσκαλός του τον πήγε στο νησί Πενγκ Λάι, μια θρυλική κατοικία των αθανάτων, στην ανατολική κινεζική θάλασσα. Όταν έφτασαν εκεί, ο Λίαν Τσενγκ είπε στον Γιού Μπογιά να τον περιμένει, ενώ θα πήγαινε να βρει τον δικό του δάσκαλο και εξαφανίστηκε με την βάρκα του. Ο Μπογιά περίμενε για πολλές μέρες, αλλά ο δάσκαλός του δεν είχε επιστρέψει. Η καρδιά του ήταν γεμάτη λύπη. Τα τρεχούμενα νερά, οι γλάροι που πετούσαν στον ουρανό και το σιωπηλό δάσος συνέθεταν μαζί μια θλιμμένη μελωδία. Με μυριάδες σκέψεις να στριφογυρίζουν στο μυαλό του, κάθισε και ξεκίνησε να παίζει μια μελωδία με το μουσικό του όργανο. Διαπίστωσε πως η μουσική του είχε αποκτήσει μια ιδιαίτερη έκφραση. Αποδείχθηκε πως ο δάσκαλός του τον είχε αφήσει εσκεμμένα μοναχό του, ώστε να βρει έμπνευση στην αγκαλιά της Φύσης.
[ 
]
