Γουλιανγκντιάν
Η αρχιτεκτονική τέχνη έφθασε σε υψηλά επίπεδα επί Δυναστείας Σονγκ (960-1279), όταν όλο και περισσότερο περίτεχνα σχέδια δημιουργήθηκαν, με πολύγωνες και με πολλά γυρίσματα στέγες, περίεργες κατασκευές στα ταβάνια, λεπτά σκαλίσματα στις πόρτες, τα παράθυρα, τις κολόνες και τους προβόλους. Επίσης αυτή την περίοδο έγιναν πολύ δημοφιλή τα κιγκλιδώματα στα παράθυρα και τις πόρτες, με υπερβολικές διακοσμήσεις που έχουν ένα σκοπό: να επιτρέπουν στο φως να περνάει μέσα από το χαρτί (αφού το γυαλί εισήχθη στην Κίνα πολύ πρόσφατα).
Οι οικοδομικές τεχνικές που αξιοποιούσαν την πέτρα και τα τούβλα έγιναν πολύ περίτεχνες κατά την περίοδο Σονγκ, όπως μαρτυρείται από την εμφάνιση ενός μεγάλου αριθμού θολωτών κατασκευών χωρίς δοκούς, φτιαγμένων εξ ολοκλήρου από τούβλα και πέτρες. Το πιο διάσημο κτίσμα χωρίς δοκούς είναι το Γουλιανγκντιάν, στο ναό Λίνγκου στη Ναντζίνγκ, χτισμένο επί Δυναστείας Μινγκ (1368-1644).
Επί Δυναστειών Μινγκ και Τσινγκ η έλλειψη ξυλείας έδωσε την αφορμή για να γεννηθούν τεχνικές συναρμογής και συναρμολόγησης με τις οποίες τεράστιες δοκοί και κολόνες μπορούσαν να κατασκευαστούν από μικρά κομμάτια ξύλου. Στο μεταξύ, δοκοί και κολόνες συνδέονταν απευθείας μεταξύ τους, απλοποιώντας την υπερκατασκευή και υποβαθμίζοντας τη σημασία των προβόλων σε διακοσμητικές συνδέσεις των γείσων. Ωστόσο, η απλή ξύλινη κατασκευή δεν εμπόδιζε τους αρχιτέκτονες της εποχής από το να κάνουν τις οικοδομές τους πολυτελείς. Στην πρόσοψη τα ανάκτορα των Μινγκ και Τσινγκ συναγωνίζονταν στην αρχιτεκτονική υπερβολή και ακρότητα, κυρίως με τη χρήση κίτρινων εφυαλωμένων ή βερνικωμένων κεραμιδών, μωβ ή κόκκινων τοίχων, με σκάλες από λευκό μάρμαρο και ξύλινες διακοσμημένες κουπαστές, πέτρες σκαλιστές και μεταλλικά, λακαρισμένα, ζωγραφισμένα, εγχάρακτα και επίχρυσα διακοσμητικά.
[ 
]
