Με τον όρο βεντούζες αναφερόμαστε σε μια παλιά κινεζική πρακτική κατά την οποία ένα ποτήρι ή φλιτζάνι εφαρμόζεται πάνω στο δέρμα, η πίεση μέσα σ' αυτό μειώνεται (είτε με τη χρήση θερμότητας είτε με την αφαίρεση του αέρα), έτσι ώστε το δέρμα και οι επιφανειακές μυικές στοιβάδες να τραβηχτούν και να μείνουν για λίγο μέσα στο ποτήρι. Σε μερικές περιπτώσεις το φλιτζάνι ή το ποτήρι μπορεί να μετακινείται ενόσω ακόμη το δέρμα είναι μέσα σ' αυτό, προκαλώντας μια «κινούμενη» τοπική διόγωκση του δέρματος και του μυός (η τεχνική αυτή ονομάζεται ολισθαίνουσα βεντούζα).
Η θεραπεία με βεντούζες σχετίζεται με ορισμένες τεχνικές μασάζ, και εφαρμόζεται επίσης επικουρικά από βελονιστές σε ορισμένα σημεία βελονισμού, καθώς και σε περιοχές του σώματος που επηρεάζονται από τον πόνο, όταν αυτός εντοπίζεται βαθύτερα.
Από το παρελθόν στο παρόν
Η παλαιότερη χρήση της βεντούζας καταγράφεται από το διάσημο Ταοϊστή αλχημιστή και βοτανολόγο, Κε Χονγκ (281–341 π.Χ.). Η μέθοδος περιγράφεται στο βιβλίο του Εγχειρίδιο συνταγών για επείγοντα περιστατικά, στο οποίο αντί για ποτήρια αναφέρει τη χρήση κεράτων ζώων, που κανονικά χρησίμευαν για να ξηραίνουν αποστήματα. Ως αποτέλεσμα της χρήσης κεράτων, η θεραπεία με βεντούζες έγινε γνωστή ως jiaofa, ήτεχνική των κεράτων. Επί Δυναστείας Τανγκ σε ένα βιβλίο με τίτλο Ό,τι χρειάζεται ένας αξιωματούχος στα σύνορα, προτείνεται η θεραπεία με βεντούζες για την περίπτωση της φυματίωσης και παρόμοιων ασθενειών. Πιο πρόσφατα, ο Τζαο Σουεμίν, κατά τη δυναστεία Τζινγκ, έγραψε το Συμπλήρωμα στην περίγραφή του ιατρικού υλικού, που περιλάμβανε ένα ολόκληρο κεφάλαιο σχετικά με το "σκεύος της φωτιάς" (huoquan qi).
Σήμερα για τις βεντούζες χρησιμοποιούνται γυάλινα ή πήλινα ποτήρια, συνήθως δε προτιμώνται τα γυάλινα γιατί μπορεί κανείς να δει από μέσα την εικόνα που παρουσιάζει το δέρμα. Επίσης χρησιμοποιούνται συχνά διάφορα φαρμακευτικά έλαια ώστε να υποβοηθούν την κίνηση του ποτηριού πάνω στο δέρμα.
Οι κυριότεροι λόγοι για τη χρήση βεντούζαςστην εποχή μας είναι η θεραπεία του πόνου, των γαστρεντερικών και πνευμονικών διαταραχών (κυρίως χρόνιου βήχα και άσθματος), του κρυολογήματος και της παράλυσης. Αντενδείκνυται η χρήση της σε περιοχές με δερματική φλεγμονή, καθώς επίσης όταν υπάρχει υψηλός πυρετός, σπασμοί ή αιμορραγίες και επίσης στο κάτω μέρος της κοιλιάς ή της πλάτης στην περίοδο της εγκυμοσύνης.
[ 
]
