Βοτανοθεραπεία
Η κινεζική βοτανοθεραπεία έχει ως στόχο της την πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία ασθενειών. Αποτελείται κυρίως από φυσικά και τεχνητά φάρμακα, παραγόμενα από φυτά, αλλά και κάποιες ζωικές, ορυκτές και ενίοτε χημικές ή βιολογικές ουσίες. Η επινόηση και η εφαρμογή της κινεζικής βοτανοθεραπείας έχει ιστορία χιλιάδων χρόνων.
Ιστορική αναδρομή
Στην Κινεζική ιστορία υπήρχε κάποτε ένας μύθος για έναν άνθρωπο, τον Σεν Νονγκ, που δοκίμασε μερικά βότανα ταυτόχρονα και δηλητηριάστηκε. Ο μύθος αυτός υποδηλώνει ότι υπήρξαν και δύσκολοι καιροί, τότε που οι αρχαίοι Κινέζοι ανακάλυπταν την ιατρική.
Γυρνώντας πίσω, γύρω στο 22ο αιώνα π.χ., και μέχρι το 256 π.χ. (όταν η Κίνα είχε επικεφαλής τις δυναστείας Σια, Σανγκ και Τζόου), βρίσκουμε βοτανοθεραπευτικά παρασκευάσματα με τη μορφή αλκοόλ ή και σούπας. Το Βιβλίο των Τραγουδιών, (ή Shi Jing) επί δυναστείας Τζόου (11ος αιώνας π.Χ. μέ 771 π.Χ.), έκανε κάποιες αναφορές στην ιατρική. Ένα άλλο βιβλίο, το Nei Jing, το αρχαιότερο που υπάρχει για την Κινεζική ιατρική, πρότεινε πρακτικές όπως «να βάζεις κρύο στον ασθενή όταν έχει υψηλή θερμοκρασία και το αντίθετο», «να προσθέτεις μαζί τις πέντε γεύσεις στο φάρμακο και ο ασθενής θα νιώθει πικρή γεύση και θα έχει διάρροια», κ.ά.
Το παλιότερο βιβλίο κινεζικής βοτανοθεραπείας που υπάρχει, το Shen Nong Ben Cao Jing (Ben σημαίνει ρίζα και Cao σημαίνει βλαστός), γράφτηκε κατά την εποχή των Δυναστειών Τσιν και Χαν (221 π.Χ.-220 π.Χ.) και είναι βασισμένο στο έργο ειδικευμένων γιατρών που είχαν συλλέξει πλήθος σχετικού υλικού πριν από τη δυναστεία Τσιν. Το βιβλίο περιγράφει 365 τύπους φαρμάκων, πολλά από τα οποία χρησιμοποιούνται ακόμη σε σύγχρονες κλινικές. Αυτό το βιβλίο αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο στην ίδρυση της ανατολικής ιατρικής.
Επί δυναστείας Τανγκ (618 μ.Χ.-907 μ.Χ.), η οικονομία γνώρισε ευημερία και πρόοδο, πράγμα που έδωσε ώθηση στην ανατολική ιατρική. Επί διακυβέρνησης Τανγκ γράφτηκε το βιβλίο Tang Ben Cao, το οποίο αποτελεί το παλαιότερο βιβλίο που υπάρχει στον κόσμο πάνω στη φαρμακοποιϊα. Περιλάμβανε 850 τύπους φαρμακευτικών βοτάνων και τις απεικονίσεις τους, πράγμα που βελτίωσε ακόμη περισσότερο την ανατολική ιατρική.
Επί δυναστείας Μινγκ (1368 μ.Χ.- 1644 μ.Χ.), ένας ειδικός στην βοτανολογία, ο Λι Σιτζέν ξόδεψε 27 χρόνια για τη δημιουργία του βιβλίου Ben Cao Gang Mu. Το βιβλίο είχε καταχωρημένους 1.892 τύπους βοτάνων, αποτελώντας έτσι το μεγαλύτερο βιβλίο στην κινεζική ιστορία που περιλάμβανε τους περισσότερους τύπους φαρμακευτικών βοτάνων.
Μετά από την ίδρυση της Νέας Κίνας το 1949, πραγματοποιήθηκαν πολλές έρευνες σε διάφορους τομείς όπως η βοτανολογία, η επιστήμη της ταυτοποίησης, η χημεία, η φαρμακολογία και η κλινική ιατρική. Οι έρευνες αυτές παρέχουν επιστημονική βάση στην ταυτοποίηση των πηγών και την αυθεντικότητα των φυτικών βοτάνων καθώς και στα λειτουργικά τους σχήματα. Αργότερα, διεξήχθη μια πανενθνική έρευνα πάνω στις πηγές της ιατρικής, που βοήθησε στη δημιουργία του βιβλίου Zhong Yao Zhi το 1961. Το 1977, δημοσιεύτηκε το βιβλίο Herbal Medicine Dictionary, που ανέβασε τον αριθμό των καταγεγραμμένων φαρμακευτικών βοτάνων σε 5.767.
[ 
]
