Το πότε ακριβώς οι Κινέζοι άρχισαν να χρησιμοποιούν ξυλάκια ως εργαλείο για φαγητό, είναι αντικείμενο εικασιών. Η πρώτη αναφορά έγινε στο «Κλασσικά των Εθίμων» (Λι Τζι), έργο που γράφτηκε περίπου 2000 χρόνια πριν. Αρχικά ήταν μικρά κλαριά, τα οποία οι πρωτόγονοι Κινέζοι πιθανώς να χρησιμοποιούσαν για να πιάνουν το κρέας, μετά τη χρήση της φωτιάς. Τα μικρά αυτά κλαριά, εξελίχθηκαν στα ξύλινα, κωνικά λεπτά ραβδάκια που γνωρίζουμε σήμερα.
Τα ξυλάκια μπορούν να φτιάχνονται από διάφορα υλικά όπως μπαμπού, ξύλο, χρυσός, ασήμι, ελεφαντόδοντο, κασσίτερος ή και πλάστικό. Στο σημείο όπου διασταυρώνονται μπορούν να είναι κυκλικά ή τετραγωνισμένα. Μερικά είναι διακοσμημένα με σκαλιστές έγχρωμες εικόνες ή κινεζική καλλιγραφία. Τα συνηθισμένα ξυλάκια, που χρησιμοποιούνται στα κινεζικά σπίτια, είναι είτε ξύλινα είται από μπαμπού. Αυτά που προορίζονται για επίσημα δείπνα είναι από ελεφαντόδοντο ενώ τα χρυσά ανήκαν μόνο σε βασιλείς και αριστοκράτες.
Ο ορθός τρόπος να τα χρησιμοποιήσετε είναι να τα κρατάτε στο κενό μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη, του χεριού που τρώτε. Αυτό που βρίσκεται πιο κοντά στο σώμα, ακουμπά στην πρώτη άρθρωση του παράμεσου και παραμένει σχετικά ακίνητο. Κρατείστε το άλλο με τον δείκτη και το μεσσαίο δάκτυλο και χρησιμοποιήστε τα σαν 'τσιμπίδες' για να πιάσετε την τροφή. Η δύναμη που εφαρμόζεται στα δάκτυλα, διαφέρει ανάλογα με το τι πρέπει να πιαστεί. Η ικανότητα του να πιάνεις γρήγορα και επιδέξια μικρά πράγματα όπως φασόλια, φυστίκια ή ολισθηρά πράγματα όπως φέτες αυγών, μπορεί να είναι αποτέλσμα μόνο εξάσκησης και συντονισμένης κίνησης των δακτύλων.
Συμπωματικά, το να χρησιμοποιείς ξυλάκια έχει πολλά κοινά με τη χρήση του πινέλου για το γράψιμο ιδεογραμμάτων. Φιλόλογοι έχουν παρατηρήσει, ότι αυτοί που γράφουν καλά, είναι κατά κανόνα αυτοί που χειρίζονται τα ξυλάκια με το σωστό τρόπο. Το πινέλο πιάνεται με τον ίδιο τρόπο που πιάνονται και κινούνται τα ξυλάκια, ενώ την ώρα του γραψίματος απαιτείται συντονισμός των κινήσεων του ώμου, του χεριού, του καρπού και των δακτύλων.
Οι δυτικοί συχνά εντυπωσιάζονται από την επιδεξιότητα του 'κινεζικού χεριού' που φτιάχνει κεντήματα και πήλινα αγάλματα με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο. Δε θα θα μπορούσε αυτή η ικανότητα να αποδοθεί στα ξυλάκια;
[ 
]
