Στην Παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική η διατροφή και η άσκηση παίζουν σπουδαίο ρόλο στη διατήρηση της καλής υγείας, συμβάλλοντας στην άριστη ισορροπία της ζωτικής ενέργειας (τσι). Στην πράξη, οι Κινέζοι πιστεύουν ότι η διατροφή είναι μια από τις τρεις πηγές του τσι, μαζί με την κληρονομικότητα και το περιβάλλον. Έτσι, οι τροφές που τρώμε επιδρούν άμεσα στην πληρότητα ή μη του σώματός μας σε τσι.
Αντίθετα με τη δυτική ιατρική, που δίνει έμφαση στην ισορροπία πρωτεϊνών, υδατανθράκων και λιπών, η Κινεζική προσέγγιση στη διατροφή βασίζεται στις θεωρίες των πέντε στοιχείων και των οκτώ αρχών. Οι τροφές αντιμετωπίζονται ως έχουσες γιν και γιανγκ, ιδιότητες θερμαντικές και δροσιστικές, αφυδατικές και υγραντικές. Συγκεκριμένες τροφές είναι καλύτερες από άλλες για κάποιους ανθρώπους, αναλόγως του τύπου και της κατάστασής τους. Ένας άνθρωπος σε «ψυχρή και υγρή» κατάσταση δεν θα έπρεπε να έχει διατροφή που να περιέχει ωμά φρούτα και λαχανικά (που είναι γιν), γιατί αυτό θα ενέτεινε την απώλεια θερμότητας από το σώμα του και την κατακράτηση υγρών.
Αντίθετα, τροφές που είναι τηγανισμένες, ψημένες, με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, θεωρούνται ως θερμαντικές (γιανγκ) γιατί προκαλούν την αύξηση των καύσεων και διεγείρουν την κυκλοφορία. Ένας άνθρωπος του οποίου η διάγνωση είναι «θερμή ξηρή» θα έπρεπε να αποφεύγει αυτές τις τροφές.
Σε γενικές γραμμές η κινεζική προσέγγιση στη διατροφή είναι η βέλτιστη πέψη και η αύξηση του τσι, της υγρασίας και του αίματος και η υποβήθηση της λειτουργίας των οργάνων.
[ 
