Η Ίβις με Λοφίο
Η ίβις με λοφίο που φτάνει τα 80 εκατοστά σε ύψος, έχει μακρύ ράμφος και κόκκινα μάγουλα. Το κεφάλι της είναι κατά τόπους γυμνό και έχει ένα πλούσιο λευκό λοφίο στο πίσω μέρος.
Κατάσταση
Τα τελευταία 30 χρόνια, τα άτομα που ζουν στη φύση έχουν αυξηθεί από εφτά σε εφτακόσια πτηνά, ενώ εφτακόσια ακόμα ζουν σε αιχμαλωσία.
Γεωγραφική Κατανομή
Η ίβις με λοφίο που ήταν κάποτε ευρέως διαδεδομένη στην Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, περί τα 1960 θεωρήθηκε εξαφανισμένη λόγω της υπερεκμετάλλευσης και της καταστροφής του φυσικού της περιβάλλοντος, αλλά ανανακαλύφθηκε ξανά στην Yangxian, στην επαρχία Σαανσί το 1981.
Ο πληθυσμός της ίβιδος με λοφίο έχει φτάσει τα 1,400 άτομα στην επαρχία Σαανσί λόγω των προσπαθειών που καταβλήθηκαν επί τρεις δεκαετίες για την προστασία του είδους.
Κάτι ακόμα για την ίβιδα με λοφίο
Οι ίβιδες αυτές ζουν σε ηπειρωτικές χώρες και σε υδροβιότοπους. Φτιάχνουν μόνες τους τις φωλιές τους στις κορυφές των δέντρων σε λόφους. Τρέφονται κυρίως με βατράχια, μικρά ψάρια, ακρίδες, σαλιγκάρια από τα ποτάμια και ψαράκια μες στις λάσπες.
Η ίβις με λοφίο συνηθίζει να χτίζει τη φωλιά της κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου. Το πτηνό αποθέτει τρία με τέσσερα αυγά τον Απρίλιο. Το αρσενικό και το θηλυκό κλωσσούν εναλλάξ τα αυγά τους. Όταν οι νεοσσοί γεννιούνται τρέφονται και από τους δύο γονείς. Ένα μήνα μετά την εκκόλαψη, η νεαρή ίβις ξεκινάει να μαθαίνει πως να πετά και να βρίσκει τροφή μόνη της.
[ 
]
