Λέγεται ότι τον 3ο αι. πΧ υπήρχε ένας «αθάνατος» ονόματι Φέι Τσανγκ Φανγκ, ο οποίος είχε ένα μαθητευόμενο, τον Χενγκ Τζινγκ. Μια μέρα είπε στον Χενγκ Τζινγκ: «Η οικογένειά σου θα έρθει αντιμέτωπη με μια τρομερή καταστροφή την ένατη μέρα του ένατου σεληνιακού μήνα και πρέπει να προετοιμαστείς εγκαίρως». Ο Χενγκ Τζινγκ τρομοκρατημένος αναζητούσε μία λύση. Εκείνη την ημέρα ο Φέι του είπε ότι η αν η οικογένειά του ήθελε να αποφύγει το κακό, θα πρέπει να ανέβει σε ένα βουνό και να πάρουν κρανιές και κρασί από χρυσάνθεμο.
Ο Χενγκ Τζινγκ και η οικογένειά του έκαναν ακρίβως ότι τους ζήτησε ο δάσκαλός του αλλά όταν γύρισαν πίσω την ίδια νύχτα, βρήκαν συγκλονισμένοι, όλα τα ζώα που εξέτρεφαν νεκρά. Αυτό όμως σήμαινε ότι οι ίδιοι, είχαν αποφύγει το κακό. Κατόπιν, το να ανεβαίνουν στο βουνό, να μαζεύουν κρανιές και να πίνουν κρασί από χρυσάνθεμο, την ένατη μέρα του ένατου σεληνιακού μήνα, μετατράπηκε σε ένα παραδοσιακό έθιμο που κρατάει για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια.
Ένα άλλο έθιμο της Γιορτής του Διπλού Εννιά είναι η κατανάλωση ζυμαρικών «Τσονγκ Γιάνγκ». Στα κινέζικα, οι λέξεις «ζυμαρικά» και «υψηλός» μοιράζονται την ίδια προφορά που σημαίνει προαγωγή και ευημερία. Οι κινέζοι φτιάχνουν ζυμαρικά από ραφιναρισμένο κολλώδες ρύζι, κεχρί, καραμέλα (τζίτζιφο) κ.ά και βάζουν πάνω μια μικρή σημαία με πέντε χρώματα. Οι άνθρωποι δε που ζουν στον κάμπο, μπορούν να τρώνε αυτό το είδος ζυμαρικού αντί να ανεβαίνουν στο βουνό. Επίσης, στη Γιορτή του Διπλού Εννιά προσδίδεται και η έννοια της μακροζωίας καθότι τηρώντας τα έθιμα αυτά, υποτίθεται ότι κάποιος μπορεί να μακροημερεύει.
Στις μέρες μας, ο κόσμος τηρεί ακόμα τα παραδοσιακά αυτά έθιμα, ενώ την ημέρα εκείνη τα καταστήματα πωλούν ζυμαρικά. Τα τελευταία χρόνια, Η Γιορτή του Διπλού Εννιά αποκαλείται επίσης και «Ημέρα των Ηλικιωμένων», όπου όχι μόνο περιλαμβάνει το αρχικό νόημα της Γιορτής, αλλά εκφράζει και το σεβασμό και τις θερμές ευχές των ανθρώπων προς τους ηλικιωμένους.