Υπάρχουν άλλοι που πιστέυουν ότι η γιορτή προέρχεται από δραστηριότητες παρακινούμενες από τους αρχαίους μάγους. Λάμβαναν χώρα στις αρχές του καλοκαιριού, λίγο πριν οι ασθένειες λόγω ζέστης πλήξουν αυτούς που που δεν κατείχαν σύγχρονα μέσα και φάρμακα να προστατευτούν. Έτσι οι μάγοι παρότρυναν τους ανθρώπους να φοράνε τα πουγκιά με τα αρωματικά βότανα και να κρεμάνε ψάθες και φύλλα αψιθιάς στις πόρτες τους για να διώξουν τα 'περίφημα' κακά πνεύματα που προκαλούσαν τις ασθένειες.
Οι μελετητές μπορούν να παραθέσουν πολλές ακόμα εξηγήσεις σχετικά με την προέλευση της Γιορτής «Βάρκα-Δράκος», αν όμως ρωτήσουμε τους απλούς ανθρώπους σεχτικά, θα πάρουμε από όλους την ίδια απάντηση. Ότι η γιορτή σκοπό έχει να τιμήσει τη μνήμη ενός μεγάλου ποιητή, του Τσου Γιουάν. Θα διηγηθούν επίσης και την ιστορία του, που έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα για πάνω από 2.000 χρόνια.
Ο Τσου Γιουάν γεννήθηκε το 340 πΧ, κατά την περίοδο των «Εμπόλεμων Βασιλειών». Την περίοδο αυτή υπήρχαν επτά κράτη τα οποία μάχονταν μεταξύ τους για την ενοποίηση της Κίνας. Από τα επτά αυτά κράτη, οι Τσιν ήταν το ισχυρότερο και οι Τσου το μεγαλύτερο.
Ο Τσου Γιουάν ήταν ευγενής των Τσου. Στα χρόνια του, το ισχυρό βασίλειο των Τσου βαθμιαία παρήκμασε. Ο Τσου Γιουάν είχε κερδίσει από νωρίς την εμπιστοσύνη του βασιλιά των Τσου, και ήταν ο αναπληρωτής προθυπουργός του, βοηθώντας στη σύνταξη νόμων και στον καθορισμό της εξωτερικής πολιτικής. Όταν διαπίστωσε τον επικείμενο κίνδυνο από το φιλόδοξο κράτος των Τσιν, πρότεινε αλλαγές στην κυβέρνηση και σύναψη συμμαχίας με το γειτονικό κράτος των Τσι, ως μέσο διατήρησης της ασφάλειας των Τσου. Ο βασιλιάς όμως περιστοιχιζόταν από ιδιοτελείς, που ζήλευαν τον Τσου Γιουάν, δωροδοκούνταν από τους απεσταλμένους των Τσιν και τελικά απέτρεψαν τον βασιλιά απ'το να ακολουθήσει τη συμβουλή του και τον αποξένωσαν παντελώς από αυτόν. Στο τέλος, ο Τσου Γιουάν εξορίστηκε για 20 χρόνια.
Στα χρόνια αυτά της απόγνωσης, ο Τσου Γιουάν παρακολουθούσε ανήμπορος την αγαπημένη του χώρα να εξασθενεί μέρα με την ημέρα. Το 278 πΧ η πρωτεύουσα των Τσου δέχθηκε την σφοδρή επίθεση του στρατού των Τσιν. Με πολύ πόνο ο Τσου Γιουάν έγραψε το «Λι Σάο» ή «ο Θρήνος», το καλύτερο από όλα του τα ποιήματα. Την πέμπτη ημέρα του πέμπτου σεληνιακού μήνα, αυτοκτόνησε πηδώντας στον ποταμό Μι Λο, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για το μέλλον της χώρας του.
Ο Τσου Γιουάν πέθανε χιλιάδες χρόνια πριν αλλά η μνήμη του τιμάται ακόμα κάθε χρόνο για την αγάπη και την πίστη του στην πατρίδα και τους ανθρώπους. Στα ποιήματά του είχε γράψει:
«Καιρό στέναζα και σκούπιζα τα δάκρυα
βλέποντας τους ανθρώπους μου σκυφτούς από φόβο και θλίψη
(...)
Τα δεινά των ανθρώπων συγκινούν την καρδιά μου
δεν μπορω να εγκαταλείψω τη γη μας»
Οι άνθρωποι θρηνούν γι΄αυτούς που τους θρήνησαν. Κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής, την ημέρα του θανάτου του Τσου Γιουάν, οι άνθρωποι αγωνίζονται με βάρκες-δράκους για να τον τιμήσουν. Αυτό, πιστεύεται ότι είναι μια αναπαράσταση του πως οι άνθρωποι των Τσου προσπάθησαν ,τότε, να ανασύρουν το πτώμα του από τον ποταμό Μι Λο. Τα ντάμπλινγκς σε σχήμα πυραμίδας ή «τζονκτζι» ριχνόντουσαν στο ποτάμι για να τα φάνε τα ψάρια και να μην πειράξουνε το σώμα του Τσου Γιουάν.
Ο Τσου Γιουάν, σαν ποιητής, γνώρισε μεγάλη επιτυχία, παρά την τραγική ζωή του. Θεωρείται δε, ο πρώτος ποιητης της κινεζικής λογοτεχνίας. Πριν απ'αυτόν υπήρχαν μόνο δημοτικά τραγούδια. Ο ίδιος δημιούργησε ένα νέο είδος ποίησης, γνωστό ως «Τσου Τσι».
[ 
]
