Ο όρος βιομηχανική υποδομή αναφέρεται στο λόγο των παραγωγικών στοιχείων στους διάφορους βιομηχανικούς τομείς και τις μεταξύ τους συμπληρωματικές ή ανταγωνιστικές σχέσεις. Βασικά, είναι ο λόγος μεταξύ γεωργίας, βιομηχανίας και υπηρεσιών και άλλων τομέων.
Από την εποχή της ίδρυσης της νέας Κίνας το 1949, η βιομηχανική υποδομή της Κίνας βίωσε 3 αναπτυξιακά στάδια. Στο πρώτο στάδιο, από τη δεκαετία του 1950 ως τη δεκαετία του 1970, η Κίνα άλλαξε την ημι-αποικιακή της οικονομία και εδραίωσε μια πρώιμη βάση εκβιομηχάνισης. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης φάσης, από το 1979 ως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Κίνα εφήρμοσε μεταρρυθμίσεις και πολιτική ανοίγματος και επαναθεώρησε τις βιομηχανικές πολιτικές της. Έπειτα, η Κίνα εισήχθε στο μεσοχρόνιο στάδιο εκβιομηχάνισης. Η τρίτη φάση ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η Κίνα προώθησε πολιτικές για να οικοδομήσει μια σοσιαλιστική οικονομία αγοράς και έθεσε το στόχο της ολοκλήρωσης της εκβιομηχάνισης μέχρι το 2020 και της εγκαθίδρυσης μιας κοινωνίας της πληροφορίας.
Στη διάρκεια των προηγούμενων 50 χρόνων, η αναλογία μεταξύ των 3 βιομηχανιών άλλαξε σημαντικά. Από τη δεκαετία του 1950 έως το 2002, η γεωργία μειώθηκε από 45,4% σε 14,5%, η βιομηχανία αυξήθηκε από 34,4% σε 51,8% και οι υπηρεσίες αυξήθηκαν από 20,2% σε 33,7%.
[ 
]
