Κινεζικοί Λαϊκοί Μύθοι (15)—Ο Λιάνγκ Σανμπό και η Τζου Γινγκντάι (4ο μέρος)

Συνεχίζουμε από το προηγούμενο άρθρο όπου οι δύο νεαροί έφτασαν σε ένα παλιό ναό στο βουνό.

Στον Ναό κάθεται στην μέση το άγαλμα της θεάς Σονγκζί Γκουανγίν (Γκουανγίν κυριολεκτικά σημαίνει αυτός/η που δωρίζει παιδιά, δηλαδή μια θεά του βουδισμού. Οι Κινέζοι πίστευαν ότι η θεότητα δώριζε παιδία στα ζευγάρια που τα θέλουν πολύ αλλά δεν μπορούν να τα έχουν).

Εδώ πρέπει να εξηγήσουμε ότι η θεά Σονγκζί Γκουανγίν είναι μια δημιουργημένη από τον λαό βουδιστική θεότητα και η μορφή της είναι συνήθως κρατώντας ένα μωράκι στο χέρι. Αλλά το κοριτσάκι και το αγοράκι που αποκαλούνται συνήθως «χρυσό αγοράκι και κοριτσάκι από νεφρίτη» αποτελούν χαρακτήρες στην θρησκεία του Ταοϊσμού, οι οποίοι είναι παρθένοι υπηρέτες των θεών. Εδώ στην ιστορία μας γίνεται μείγμα για την εξέλιξη της ιστορίας.

Ο Λιάνγκ και η Γινγκντάι συνέχιζαν να δημιουργούν ποιήματα ανάλογα με αυτά που έβλεπαν στο δρόμο τους.

Ο Λιάνγκ ξεκίνησε, «Κάθεται στο κέντρο η Σονγκζί Γκουανγίν, το αγοράκι και το κοριτσάκι στέκονται δίπλα της»

Η Γινγκντάι συνέχισε, «… αυτοί οι δύο μοιάζουν πολύ με ένα ζευγάρι, ποιος θα γίνει προξενητής τους;»

Ο Λιάνγκ διαφώνησε, «Μα το αγοράκι και το κοριτσάκι δεν μπορούν να παντρευτούν.»

Η Γινγκντάι δεν μπόρεσε να τον πείσει και άλλαξε το θέμα. Στρέφοντας προς ένα άλλο άγαλμα στο ναό, ρώτησε ποιο είναι.

Ο Λιάνγκ απάντησε ότι ήτανε άγαλμα του Γιουέ Λάο, θεός του γάμου και της αγάπης.

Πιστεύεται στην Κίνα ότι ο θεός αυτός συνδέει με κόκκινα νήματα τα πόδια του ζευγαριού. Ακόμα και αν οι δύο τους είναι από αντίπαλες οικογένειες, διαφορετικές τάξεις ή μακρινές πατρίδες, εάν συνδέονται στο πόδι με το κόκκινο νήμα, παρά τις δυσκολίες και το ότι φαίνεται να είναι αδύνατο, θα συναντηθούν και θα παντρευτούν. Αν σας ενδιαφέρει αυτός ο γλυκός ηλικιωμένος θεός μπορείτε να δείτε περισσότερα στην μυθολογία μας https://greek.cri.cn/301/2014/02/14/121s15114.htm#.V0_Yl-afdFo και https://greek.cri.cn/301/2014/02/21/121s15201.htm#.V0_Y0eafdFo.

«Η Γκουανγίν είναι η προξενήτρα τους, έλα να κάνουμε την τελετή αντιπροσωπεύοντας αυτούς τους δύο.»

Η Γινγκντάι τότε είπε, «Τότε μπορεί ο Γιουέ Λάο να τους συνδέσει με τα κόκκινα νήματα του και έτσι αυτοί οι δύο θα παντρευτούν.»

Ο Λιάνγκ δεν συμφώνησε, «Παρόλο που ο Γιουέ Λάο διαχειρίζεται τους γάμους, οι δύο πρέπει να είναι ερωτευμένοι για να παντρευτούν. Αυτοί οι δύο δεν είναι τίποτα άλλο από αγάλματα, δεν ξέρουν τίποτα για την αγάπη των ανθρώπων.»

Η Γινγκντάι, «Αυτοί οι δύο είναι ερωτευμένοι, αλλά δεν μπορούν να το εκφράσουν. Η Γκουανγίν είναι η προξενήτρα τους, έλα να κάνουμε την τελετή αντιπροσωπεύοντας αυτούς τους δύο.»

Ο Λιάνγκ γέλασε, «Μικρέ αδελφέ μου μιλάς όλο και πιο ανόητα, πώς μπορούν δύο άνδρες να παντρευτούν;»

Έτσι, για μια άλλη φορά απέτυχε η Γινγκντάι να υπονοήσει ότι είναι μια κοπέλα.

Στο χωριό ένα σκυλάκι γάβγισε βλέποντας τους αγνώστους και προσπάθησε να τους αποφύγει.

Όταν βγήκαν από τον ναό και στην συνέχεια στον δρόμο τους πέρασαν από ένα μικρό χωριό. Στο χωριό ένα σκυλάκι γάβγισε βλέποντας τους αγνώστους και προσπάθησε να τους αποφύγει.

Η Γινγκντάι παραμερίζοντας από το σκυλάκι είπε, «Δεν γαβγίζει στον άνδρα μπροστά, αλλά στην κοπέλα πίσω»

Ο Λιάνγκ συνέχισε, «Μικρέ αδελφέ μου αστειεύεσαι, εδώ δεν υπάρχει καμία κοπέλα. Μην φοβάσαι και μην ανησυχείς, εγώ θα διώξω το σκυλάκι κι εσύ τρέξε από εδώ.»

Όταν έφυγαν μακριά από το σκυλάκι, στο χωριό είδαν ένα πηγάδι.

Η Γινγκντάι είπε, «Μπροστά μας είναι ένα πηγάδι, ξέρεις πόσο βαθύ είναι το πηγάδι;»

Ο Λιάνγκ απάντησε, «Δεν πειράζει πόσο βαθύ είναι το πηγάδι, μας νοιάζει περισσότερο να συνεχίζουμε τον δρόμο μας.»

«Κοίτα τις δύο σκιές στην επιφάνεια του νερού, χαμογελούν γλυκά, ένα αγόρι και μια κοπέλα.»

Ο Λιάνγκ προσποιήθηκε ότι θύμωσε, «Εγώ είμαι ολοφάνερα ένας άνδρας, γιατί με παρομοιάζεις με κοπέλα;»

Βγήκαν οι δύο με τους δύο υπηρέτες τους από το μικρό χωριό και είδαν ένα παιδάκι καθισμένο σε ένα ταύρο να περπατάει σιγά σιγά.

Ο Λιάνγκ δεν κατάλαβε πάλι τις κρυφές έννοιες της Γινγκντάι. Βγήκαν οι δύο με τους δύο υπηρέτες τους από το μικρό χωριό και είδαν ένα παιδάκι καθισμένο σε ένα ταύρο να περπατάει σιγά σιγά.

Η Γινγκντάι έβγαλε αναστεναγμούς, «Έπαιζα σαντούρι στον ταύρο αλλά ο ταύρος δεν το κατάλαβε, κρίμα που εσύ είσαι τόσο χαζός όπως ο ταύρος...» («Παίζει σαντούρι στον ταύρο» είναι μια δημοφιλής παροιμία στην Κίνα. Δείτε περισσότερα https://greek.cri.cn/301/2012/10/26/121s10040.htm#.V0_gyuafdFo.)

Ο Λιάνγκ είπε, «Δεν θα θυμώσω, αλλά με παρομοίασες με κοπέλα και τώρα με ταύρο.»

Οι δύο γέλασαν και συνέχισαν τον δρόμο τους. Περνώντας ήδη εννιά, δέκα χιλιόμετρα έφτασαν σε ένα κιόσκι όπου έπρεπε να χωριστούν. Στην αρχαία Κίνα υπήρχαν στους δρόμους πολλοί δημόσιοι χώροι που λέγονται «κιόσκια» για να προσφέρουν στους ταξιδιώτες και στους ταχυδρόμους φαγητό και στέγη.

Οι δύο γέλασαν και συνέχισαν τον δρόμο τους. Περνώντας ήδη εννιά, δέκα χιλιόμετρα έφτασαν σε ένα κιόσκι όπου έπρεπε να χωριστούν.

Τώρα ήρθε η στιγμή που αναγκάστηκαν να χωριστούν. Η Γινγκντάι θα συνεχίσει τον δρόμο της για το πατρικό της και ο Λιάνγκ θα γυρίσει στο σχολείο στο βουνό. Τι θα πουν οι δύο; Η Γινγκντάι θα αποκαλύψει την αλήθεια στον Λιάνγκ; Θα το διαβάσετε την επόμενη εβδομάδα.