Η εξοικονόμηση 100 εκατ. τόνων διοξειδίου του άνθρακα θα επέφερε στην βιομηχανία τουρισμού πρόσθετα κέρδη ύψους 3 τρις δολαρίων. Η εθνική διαχείρηση τουρισμού θα έπρεπε να θέσει στόχους και να ορίσει τουριστικούς προορισμούς οι οποίοι πρέπει να λειτουργούν εντός των προκαθορισμένων ορίων ρύπανσης.
Οι στόχοι αυτοί θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν π.χ. το ποσοστό «πράσινης» ενέργειας που καταναλώνεται και την ημερήσια ποσότητα απορριμάτων. Οι ίδιοι στόχοι θα έπρεπε να ισχύουν και για τα ξενοδοχεία. Οι εκπομπές θα έπρεπε να είναι το κύριο στοιχείο αξιολόγησης των εστιατορίων και ξενοδοχείων.
Παρόμοια μέτρα βοήθησαν τις αναπτυγμένες χώρες στην διατήρηση μιας ισορροπημένης οικονομικής ανάπτυξης, π.χ. την Γαλλία.
Δεν θα έπρεπε να ρυθμίζεται μόνο η διαχείρηση των τουριστικών προορισμών αλλά και οι ταξιδιώτες οι ίδιοι, οι οποίοι μπορούν να υποστηρίξουν το πρόγραμμα ταξιδεύοντας με περιβαντολλογική συνείδηση.
Το εν'λόγω μέλος του CPPCC, ο κ. Τζου, δήλωσε ότι το ταξίδι με το τρένο ή και το ποδήλατο είναι οι καλύτεροι τρόποι προστασίας του πλανήτη, ενώ στο ξενοδοχείο ο καθένας μπορεί να μειώσει την θερμοκρασία του κλιματιστικού κατα ένα βαθμό. Τα μικρά πράγματα είναι που αποφέρουν το μεγαλύτερο κέρδος, φτάνει ο καθένας να έχει την θέληση να κάνει περικοπές στο μερίδιο διοξειδίου του άνθρακα που παράγει.
[ 
]
