Η «Σύμβαση Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Αλλαγή του Κλίματος» είναι η πρώτη διεθνής σύμβαση που προσπαθεί να καθιερώσει ολικό έλεγχο των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου, καθώς και να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη για την ανθρώπινη οικονομία αλλά και την κοινωνία.
Στις 21 Μαρτίου του 1994, η Σύμβαση τέθηκε σε ισχύ. Μέχρι το Μάιο του 2004 είχε ήδη αποκτήσει 189 κράτη μέλη.
Ο στόχος της «Σύμβαση Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Αλλαγή του Κλίματος» είναι να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, τους κλιματικούς κινδύνους που προέρχονται απο ανθρώπινες δραστηριότητες, να εξομαλύνει την αναπόφεκτη κλιματική αλλαγή, να ενδυναμώσει τις προσαρμογές των οικοσυστημάτων στην αλλαγή του κλίματος, να εξασφαλίσει την παραγωγή τροφίμων αλλα και την αειφορική οικονομική ανάπτυξη. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η Σύμβαση καθορίζει 5 βασικές αρχές.
1. Οι ανεπτυγμένες χώρες πρέπει να λάβουν μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής πρίν τις αναπτυσσόμενες.
2. Οι ανεπτυγμένες χώρες πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις ειδικές ανάγκες και τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στις αναπτυσσόμένες χώρες.
3. Κάθε μέλλος πρέπει να λάβει τα αναγκαία μέτρα για την πρόβλεψη, πρόληψη και τη μείωση των παραγόντων της κλιματικής αλλαγής.
4. Σεβασμός του δικαιώματος για την αειφορική ανάπτυξη των μελών.
5. Η ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας με στόχο την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και τα ανάλογα μέτρα για την αντιμετώπιση της δεν μπορεί να παραστούν ταυτόχρονα εμπόδια του διεθνές εμπορίου.
[ 
]
