Αυτή η φωτογραφία δείχνει ένα πρότυπο αίθουσας εξετάσεων Κετζού στην αρχαία Κίνα. [Φωτογραφία / IC]

Πώς γινόταν η βαθμολόγηση εξετάσεων;

Διαφορετικοί τίτλοι απονέμονταν στους ανθρώπους σε διάφορα επίπεδα των εξετάσεων - με ξεχωριστούς τίτλους για εκείνους με εξαιρετικά καλές επιδόσεις. Αυτοί που περνούσαν την εξέταση νομών ονομάζονταν Σιουτσάι (秀才xiucai). Όσοι περνούσαν τις επαρχιακές εξετάσεις, τις εξετάσεις ακαδημίας και τις εξετάσεις παλατιού ονομάζονταν Τζουρέν (举人junren), Γκονγκσί (贡士 gongshi) και Τζινσί (进士 jinshi), αντίστοιχα.

Οι πρώτοι τρεις Τζινσί ονομάζονταν Τζουανγκγιουάν (状元 zhuangyuan), Πανγκγιάν (榜眼 bangyan) και Τανχουά (探花 tanhua). Σε όλους τους Τζινσί θα έπρεπε να δοθεί μια θέση- αρμοδιότητα από τον αυτοκράτορα.

Θεωρούνταν μεγάλη τιμή, για ένα άτομο και την οικογένειά του, να επιλεχτεί για μια επίσημη θέση της κυβέρνησης σε οποιοδήποτε επίπεδο αφού περάσει την αυτοκρατορική εξέταση.

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των υποψηφίων των αυτοκρατορικών εξετάσεων ήταν εξαιρετικά δύσκολος. Μερικές φορές, δύο έως τρία εκατομμύρια άνθρωποι εξετάζονταν δύο φορές το χρόνο σε τοπικό επίπεδο - και μόνο περίπου 150.000 θα προχωρούσαν στην εξέταση επαρχιακού επιπέδου. Περίπου 6.000 στη συνέχεια θα λάμβαναν μέρος σε εξετάσεις σε επίπεδο πρωτεύουσας.

Ο πιο πολυπόθητος τίτλος ήταν Τζουανγκγιουάν - έτσι οι αρχαίοι μελετητές οι οποίοι ονομάστηκαν Τζουανγκγιουάν θεωρήθηκαν ότι ήταν πραγματικά ταλαντούχοι διανοούμενοι, και οι αυτοκράτορες ήθελαν τις κόρες τους να παντρευτούν ένα Τζουανγκγιουάν.