Τα εργαλεία ραπτικής που χρησιμοποιεί είναι πρωτόγονα και παλαιά. Έφτιαξε τη βελόνα και την κλωστή ο ίδιος.

Ο ηλικιωμένος ράφτης δεν έχει κανένα μαθητευόμενο επειδή κανένας δεν ενδιαφέρεται να μάθει την τέχνη του, η οποία θα χαθεί μετά το θάνατο του.

Τα κορίτσια νιώθουν παράξενα όταν φορούν τις χειροποίητες ποδιές, επειδή το στυλ και τα σχέδια είναι ξεπερασμένα. Προτιμούν τα θιβετιανά φορέματα που φτιάχνουν τα εργοστάσια στην πόλη. Η εργασία του ράφτη πλέον είναι να φτιάξει τις στολές για τα καλλιτεχνικά συγκροτήματα. Στο απόμακρο χωριό, το οποίο αντιμετωπιζει τις προκλήσεις της βιομηχανοποίησης, οι ράφτες αναπόφευκτα θα υπάρχουν μόνο στην ιστορία.