Το κτίριο Φανγκγιουάν βρίσκεται στην πόλη Σενγιάνγκ, της βορειοανατολικής επαρχίας Λιαονίνγκ της Κίνας. Κατατάσσεται ένατο στην λίστα των 10 πιο άσχημων κτίριων στον κόσμο σύμφωνα με το CNN. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον γνωστό αρχιτέκτονα της Ταϊβάν CY Lee, σχεδιαστή του ουρανοξύστη Ταϊπέι 101. Ο CY Lee ήθελε να συνδυάσει την ανατολική και δυτική κουλτούρα σε ένα κτίριο αλλά δυστυχώς έχει ένα παράλογο αποτελέσμα. [φωτογραφία/CFP]

Καθώς οι κινεζικές πόλεις απολαμβάνουν μια αυξανόμενη οικονομική δύναμη, οι αξιωματούχοι θεωρούν την αρχιτεκτονική ως σύμβολο των επιτευγμάτων της σταδιοδρομίας τους.

Κτίρια φουτουριστικής εμφάνισης με λαμπερό γυάλινο εξωτερικό έχουν ξεφυτρώσει σαν μπαμπού σε πολλές πόλεις.

Αυτοί οι γίγαντες, με σχήμα σαν παντελόνια, αυγά ή βρόχους, συνήθως έρχονται σε οξεία αντίθεση με τον περιβάλλοντα χώρο τους που έχει παραδοσιακό κινεζικό στυλ ή Μπαουχάους. Τέτοια τοπία της πόλης προκαλούν μεγάλη προσοχή και συζήτηση.

Οι επικρίσεις στο Διαδίκτυο κανονικά επικεντρώνονται στην αντιαισθητική εμφάνιση των κτιρίων και την έλλειψη λειτουργικής χρήσης.

Το κτίριο «Πύλη της Ανατολής» στο Σουτζόου της επαρχίας Τσιανγκσού, για παράδειγμα, ονομάστηκε από τους χρήστες στο Διαδίκτυο «γιγάντιο μακρύ σώβρακο», χλευάζοντας το παράξενο σχήμα του.

Το κτίριο με σχήμα δακτηλίου «μεγάλο σιδερένιο βρόχο» στην πόλη Φουσούν της επαρχίας Λιαονίνγκ, έχει διάμετρο 157 μέτρα και χρησιμοποιήθηκαν περίπου 3 χιλιάδες τόνοι χάλυβα για να γίνει. Λένε ότι κόστισε 100 εκατ. γιουάν (16,06 εκατ. δολάρια). Και η κύρια χρήση του; Κυρίως διακοσμητική.

Τοπικοί αξιωματικοί απάντησαν ότι σχεδίασαν το κτίριο κυρίως για διακοσμητικό λόγο γιατί άλλες ιδέες όπως για παράδειγμα, λούνα πάρκ ή κέντρο διασκέδασης, δεν θα λειτουργούσαν λόγω της τοποθεσίας του,.

Είναι αλήθεια ότι στην ιστορία της αρχιτεκτονικής δεν λείπουν ποτέ οι αντιπαραθέσεις - ακόμη και ο πανοραμικός Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι, ήταν κάποτε στο επίκεντρο της δημόσιας κριτικής.

Όμως, η τάση των προκλητικών σχεδίων που εξαπλώνεται στην Κίνα προσφέρεται για στοχασμό.

Σε μια χώρα με ισχυρές πολιτιστικές παραδόσεις και μόνο μέτριο πλούτο, αυτός ο ασυνήθιστα μεγάλος ενθουσιασμός για ξεχωριστά κτίρια προέρχεται από την υπερβολική επιδίωξη για τον λεγόμενο εκμοντερνισμό από τους αρχιτέκτονες και τις τοπικές κυβερνήσεις.

Είναι κατανοητό ότι οι αρχιτέκτονες είναι γνωστοί παγκοσμίως για την αγάπη τους για την δημιουργικότητα και έτσι πρέπει εφόσον επιτρέπεται. Επομένως είναι ευθύνη των τοπικών κυβερνήσεων να εξετάζουν αν τα σχέδια ταιριάζουν με το περιβάλλον στο οποίο θα ανήκουν.

Οι τοπικές κυβερνήσεις, που συνήθως δίνουν εύκολα πράσινο φως στις προτάσεις για τέτοιες κατασκευές, πρέπει να καταλάβουν ότι τα εντυπωσιακά κτίρια δεν θα αλλάξουν την εικόνα των πόλεών τους. Η προαγωγή της δημόσιας ευημερίας είναι αυτό που μετράει πραγματικά.

Η άποψη του κοινού θα πρέπει να ζητηθεί αν είναι υπέρ τέτοιων έργων πριν να αποφασίσουν οι κυβερνήσεις, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούνται τα χρήματα των φορολογουμένων, όπως στην περίπτωση του «μεγάλου σιδερένιου βρόχου».

Όσο μεγάλο προυπολογισμό και να έχουν οι κυβερνήσεις, τα χρήματα πρέπει να ξοδεύονται πιο συνετά. Στο κάτω κάτω, μια χώρα που ακόμα έχει έντονη την παρουσία της φτώχειας όπως η Κίνα, δεν έχει την πολυτέλεια να είναι ο «παιδότοπος» των αρχιτεκτόνων.

Ούτε τα αρχιτεκτονικά σχέδια μπορούν να παραβλέπουν την λειτουργικότητα, επειδή αυτή είναι το σκοινί διάσωσης της αρχιτεκτονικής ώστε να διαρκέσει. Οι πολεοδόμοι πρέπει να είναι πιο διορατικοί για να αποφεύγουν να αφήσουν πίσω «στεκούμενα αστεία» για τις επόμενες γενιές.