Μία νέα σελίδα για τη διεθνή πολιτική στη Μέση Ανατολή έχει ήδη ανοίξει. Οι βομβαρδισμοί της Ρωσίας στη Συρία σηματοδοτούν την ενεργή εμπλοκή της στην περιοχή μετά από περίπου τέσσερις δεκαετίες. Συγκεκριμένα, μετά από βδομάδες διαβουλεύσεων και ύστερα από τη συνάντηση του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Αμερικανό ομόλογό του Μπαράκ Ομπάμα στη Νέα Υόρκη στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η Μόσχα αποφάσισε να βομβαρδίσει αεροπορικώς διάφορες τοποθεσίες επί συριακού εδάφους.

Εδώ ακριβώς ξεκινάει η σύγχυση και η διατύπωση αντικρουόμενων απόψεων στο διεθνές πεδίο. Από τη μία πλευρά, το Κρεμλίνο υπογραμμίζει ότι έχει σκοπό να πλήξει το Ισλαμικό Κράτος. Από την άλλη πλευρά, οι Ηνωμένες Πολιτείες διαφωνούν και εξηγούν πως οι Ρώσοι δεν έχουν βομβαρδίσει στόχους της τρομοκρατικής οργάνωσης αλλά αντιπάλους του Μπασάρ αλ-Άσαντ. Η Ρωσία επανέρχεται και συνιστά προσοχή για τις πληροφορίες που παρέχονται από τη Δύση.

Σε κάθε περίπτωση, η Ρωσία δεν είναι η μόνη χώρα που σήμερα βομβαρδίζει τη Συρία καθώς το ίδιο πράττει ο δυτικός συνασπισμός υπό την καθοδήγηση των Ηνωμένων Πολιτείων. Η Συρία, λοιπόν, είναι πλέον βομβαρδισμένο τοπίο και το μέλλον της δεν προμηνύεται ευοίωνο. Την ίδια στιγμή, ιδιαίτερη ανησυχία επικρατεί για τη μελλοντική εξέλιξη του Ισλαμικού Κράτους και άλλων τρομοκρατικών ομάδων, που καταφέρνουν να επιβιώνουν και να αναπτύσσονται μέσα από το χάος της Μέσης Ανατολής.

Καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται, ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο νέο ρόλο που μπορεί να αναλάβει η Κίνα. Το κινεζικό ενδιαφέρον για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του Ισλαμικού Κράτους είναι δεδομένο, καθώς, μεταξύ άλλων, στην επαρχία Σιντζιάνγκ έχουν εντοπιστεί εξτρεμιστές που συχνά επιχειρούν τρομοκρατικά χτυπήματα. Το Πεκίνο μπορεί να συμβάλει πολιτικά και στρατιωτικά τόσο στην αντιμετώπιση του προβλήματος στη Συρία όσο και στη διαμόρφωση μίας σχετικά αξιοπρεπούς κατάστασης για την επόμενη μέρα σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.

Πιθανή ενεργή εμπλοκή της Κίνας στο μέτωπο της Συρίας, θα δώσει στη χώρα τη δυνατότητα να δραστηριοποιηθεί πολιτικά και στρατιωτικά στη δυτική πλευρά του νέου Δρόμου του Μεταξιού. Κάποιοι Αμερικανοί αναλυτές δε φαίνεται να προβληματίζονται. Αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον εξαρτημένες από τις πηγές ενέργειας της Μέσης Ανατολής και ασχολούνται κυρίως με την πολιτική τους στην Ασία. Και δεύτερον, αναλαμβάνοντας ρόλο στη Συρία, η Κίνα μπορεί να θέσει υπό την επιρροή της το Ιράν, μειώνοντας την ανησυχία του Ισραήλ.

Πριν από λίγες μέρες, κατά τη συνάντησή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ και ο Αμερικανός ομόλογός του Μπαράκ Ομπάμα συμφώνησαν πως η αποτελεσματική σινοαμερικανική συνεργασία αποτελεί προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των διεθνών προκλήσεων. Η περίπτωση της Συρίας αποτελεί μία καλή ευκαιρία Πεκίνο και Ουάσιγκτον να εφαρμόσουν πρακτικά όσα ανέφεραν προφορικά.