Μετά από την επιστροφή των Μογγόλων στις στέπες το 1368, η δυναστεία Μινγκ (明 Ming) της εθνότητας Χαν που κυβέρνησε την εσωτερική Κίνα κατασκεύασε το νέο Σινικό Τείχος για να αντιμετωπίσει τις παρενοχλήσεις των Μογγόλων κι άλλων επιθετικών φυλών.

Ο γνωστός τουριστικός προορισμός Μπανταλίνγκ (八达岭 Badaling) του Σινικού Τείχους είναι πολύ κοντά στο Πεκίνο

Το 1403 η πρωτεύουσα των Μινγκ μεταφέρθηκε από τη Ναντζίνγκ (南京 Nanjing) του δέλτα του Γιανγκτσέ στο Πεκίνο (北京 Beijing) δίπλα στο Σινικό Τείχος. Από κει και ύστερα, ο αυτοκράτορας συμμετείχε ο ίδιος στην υπεράσπιση της χώρας από τους νομαδικούς πληθυσμούς. Σύντομα, έλαβαν μέρος μερικές εκστρατείες στα βορειοανατολικά μέχρι τη νήσο Σαχαλίνη της σημερινής Ρωσίας. Οι αρχηγοί της τοπικής φυλής Τζουρτσέν (女真 Jurchen) δέχθηκαν την κυριαρχία της δυναστείας Μινγκ κρατώντας πολλά δικαιώματα αυτονομίας.

趁火打劫 chèn huǒ dǎ jié：Ληστεύω ένα καμένο αρχοντικό

Το 1583 αφού ο έλεγχος της δυναστείας Μινγκ στην περιοχή ήταν ήδη αδύναμος, ο Νουρχατσί (努尔哈赤 Nurhachi), ένας αρχηγός των Τζουρτσέν ξεκίνησε τους πολέμους ένωσης των Τζουρτσέν. Η δυναστεία Μινγκ που λύγισε από τον πόλεμο στην Κορέα κατά των Γιαπωνέζων, δεν ήταν σε θέση να ελέγξει την επέκταση του Νουρχατσί.

Το 1616 το χανάτο του Νουρχατσί κήρυξε ανεξαρτησία και επιτέθηκε στα φρούρια των Μινγκ σε εκείνη την περιοχή. Οι Μινγκ και οι Κορεάτες σύμμαχοι ηττήθηκαν. Ταυτόχρονα, το χανάτο επεκτάθηκε δυτικά στις μογγολικές στέπες. Ο Νουρχατσί πέθανε το 1626. Το 1636 ο Χουανγκ Ταϊτζί (皇太极), γιος του Νουρχατσί, μετονόμασε τη φυλή του από «Τζουρτσέν» σε «Μαντσού» (满洲 Manchu) και ίδρυσε την αυτοκρατορία Τσινγκ (清 Qing). Ο στρατός του συνέχισε να καταδιώκει τους Μινγκ μέχρι το δυνατό φρούριο του Σινικού Τείχους στο Πέρασμα Σανχάι (山海关 Shanhai) δίπλα στη θάλασσα. Ο Γου Σανγκουέι (吴三桂 Wu Sangui) που φρουρούσε το μέρος ήταν ένας ικανός στρατηγός.

Το Πέρασμα Σανχάι αποτελεί το ανατολικό άκρο του νέου Σινικού Τείχους

Καθώς οι Μαντσού περίμεναν την ευκαιρία να περάσουν από το Σινικό Τείχος, η Αυτοκρατορία Μινγκ συνάντησε σοβαρές εσωτερικές κρίσεις. Με τις καιρικές κλιματικές συνθήκες και τις αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες, πολλοί φτωχοί αγρότες στο βορειοδυτικό τμήμα εξεγέρθηκαν. Το 1644 οι επαναστάτες με επικεφαλή τον Λι Τζιτσένγκ (李自成 Li Zicheng) έφτασαν στο Πεκίνο. Ο αυτοκράτορας Τσονγκτζέν (崇祯 Chongzhen) αρνήθηκε να δραπετεύσει ντροπιασμένος. Όταν έπεσε το Πεκίνο, αυτοαπαγχονίστηκε σε έναν λόφο πίσω από την Απαγορευμένη Πόλη.

Ο Λι Τζιτσένγκ μπήκε στην πόλη, ίδρυσε μια νέα δυναστεία και έστειλε μια επιστολή στον Γου Σανγκουέι για να τον πείσει να παραδοθεί. Σύμφωνα με την παράδοση, την ώρα που ο Γου Σανγκουέι σκεφτόταν να το αποδεχτεί ή όχι. Τότε άκουσε ότι η Τσεν Γιουενγιουέν (陈圆圆 Chen Yuanyuan), η αγαπημένη του παλλακίδα, βιάστηκε από έναν στρατηγό του Λι Τζιτσένγκ. Οργισμένος ζήτησε από τους Μαντσού να τον βοηθήσουν να εκδικηθούν τους επαναστάτες για χάρη του αυτοκράτορα Τσονγκτζέν.

Ο Χουανγκ Ταϊτζί είχε πεθάνει λίγο καιρό πριν. Ο 6χρονος γιος του, ο Σούντζι (顺治 Shunzhi), ήταν στον θρόνο με αντιβασιλέα τον θείο του. Ο Λι Τζιτσένγκ υπερήφανος πήγε με στρατό του στο Πέρασμα Σανχάι να πιάσει τον Γου Σανγκουέι. Πριν ηττηθεί ο στρατός του Γου Σανγκουέι, οι Μαντσού εμφανίστηκαν ξαφνικά από την άλλη πλευρά του Σινικού Τείχους και συνέτριψαν τον στρατό του Λι Τζιτσένγκ. Σύντομα, οι Μανσού κατέκτησαν το Πεκίνο, έθαψαν με τιμή τον αυτοκράτορα Τσονγκτζέν και ισχυρίστηκαν ότι κληρονόμησαν την Κίνα από αυτόν. Η Κίνα εισήλθε έτσι στην τελευταία της δυναστεία, τη δυναστεία Τσινγκ.

Σαν να ληστεύουν ένα καμένο αρχοντικό όπου οι ιδιοκτήτες έμειναν πανικοβλημένοι, οι Μαντσού εκμεταλλεύτηκαν τον εμφύλιο πόλεμο της Αυτοκρατορίας Μινγκ κι απέκτησαν εύκολα τα εδάφη της. Αργότερα, προκειμένου να απαλλαχθούν από τους επαναστάτες, πολλές επαρχίες των Μινγκ παραδόθηκαν στη δυναστεία Τσινγκ που τους έφερε σταθερότητα.