Ο Βίβας ανέφερε ότι πριν επισκεφτεί το Θιβέτ για να το γνωρίσει από κοντά ο ίδιος, οι γνώσεις του πάνω στην περιοχή στηρίζονταν στην δυτική προπαγάνδα που υποστήριζε ότι η κινεζική κυβέρνηση είχε εξαλείψει τον θιβετιανό πολιτισμό και είχε περιορίσει την θρησκευτική ελευθερία στο Θιβέτ. Ωστόσο, όταν έφτασε προσωπικά στο Θιβέτ, μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο έμεινε έκπληκτος με τις διαφημίσεις και τα σήματα που βρίσκονταν παντού στην θιβετιανή γλώσσα. Στην συνέχεια επισκέφτηκε ένα σχολείο στο Θιβέτ όπου οι δάσκαλοι διδάσκουν στη θιβετιανή γλώσσα, και οι μαθητές του έδειξαν με περηφάνια πώς μπορούν να πληκτρολογούν στο κομπιούτερ χρησιμοποιώντας θιβετιανούς χαρακτήρες.
Ο Βίβας πιστεύει ότι εκείνο το χωριό στο Θιβέτ τον έκανε να καταλάβει ότι η κινεζική κυβέρνηση δεν περιόριζει ούτε την θρησκευτική ελευθερία στο Θιβέτ, αντιθέτως του φάνηκε ότι οι κινεζικές αρχές δείχνουν υπερβολική ανοχή σε σχέση με κάποια έντονα θρησκευτικά φαινόμενα. Στην πραγματικότητα, στις δυτικές χώρες όπως η Γαλλία, κάποιες θρησκευτικές πρωτοβουλίες που είναι υπερβολικές, απαγορεύονται απολύτως σε δημόσιους χώρους.
Το βιβλίο «Δαλάι Λάμα-Όχι και τόσο Ζεν» γραμμένο στα γαλλικά εκδόθηκε το 2011 και μέχρι σήμερα έχει μεταφραστεί στα κινεζικά, θιβετιανά, αγγλικά, γερμανικά και ισπανικά. Στο κείμενο ο συγγραφέας αποκαλύπτει μια κρυφή πτυχή του 14ου Δαλάι Λάμα που επιφανειακά μοιάζει γαλήνιος και ενάρετος με μια μεγάλη ποσότητα από καταγραφές των πράξεών του, των διαλέξεων και των ιστορικών γεγονότων, δείχνοντας στους αναγνώστες, μέσα από τη δική του ματιά, το Θιβέτ.