Δ. Αλεξάκης
Ο Χαν Φέι υπήρξε νομικός φιλόσοφος στην περίοδο των εμπόλεμων κρατών κατα τον 3ο μ.Χ. αιώνα, η φιλοσοφία του οποίου προσέφερε την βάση για την κυριαρχία της δυναστείας Τσιν, του πρώτου κεντρικοποιημένου κινεζικού κράτους.
Ο Χαν Φέι ήταν πρίγκιπας απο ευγενή οικογένεια στο κράτος Χαν, αλλά ψεύδιζε και δεν μπορούσε να παρουσιάσει τις ιδέες του στην βασιλική αυλή. Ξεπέρασε αυτή την δυσκολία αναπτύσσοντας ένα απο τα πιό ευφυή στυλ γραφής της αρχαίας Κίνας.
Ο Χαν Φέι παρατήρησε την σταδιακή πτώση του κράτους των Χαν και προσπάθησε κατα καιρούς να πείσει τον βασιλιά να αλλάξει την πολιτική του και να αναπτύξει την γεωργία και τον στρατό, αλλά ο βασιλιάς δεν τον άκουσε. Απεγνωσμένος, ο Χε Φέι έγραψε την πολιτική του σκέψη σε δοκίμια, ελπίζοντας μάταια ότι θα ξύπναγαν τον βασιλιά.
Με τον καιρό τα έργα του έφτασαν στο κράτος των Τσιν, όπου τα είδε ο μελλοντικός αυτοκράτορας Τσινσιχουάνγκ, ο οποίος ήθελε να γνωρίσει τον Χαν Φέι προσωπικά. Ο Χαν Φέι πήγε τελικά το 234 μ.Χ. Αυτός και ο καγκελάριος Λι Σι είχαν σπουδάσει κάτω απο τον ίδιο φιλόσοφο, τον Σουν Κουάνγκ. Νοιώθοντας ότι ήταν κατώτερος του Χαν Φέι, ο Λι Σι κατηγόρησε τον Χαν Φέι, ο οποίος τότε οδηγήθηκε στην φυλακή και αργότερα δηλητηριάστηκε απο τον ίδιο τον αυτοκράτορα.
Ο Χαν Φέι πέθανε το 233 μ.Χ. ως νεαρός με ήδη διαδεδομένη φήμη λόγω των έξυπνων συγγραμάτων του. 55 έργα του επέζησαν και συγκενρώνονται σήμερα στο Χανφεϊζί. Στα πιό διάσημα έργα του ανήκει το «5 ζωΐφια», το οποίο κατηγορεί τους άρχοντες ότι υποκύπτουν σε άχρηστους ανθρώπους όπως τους Μοχιστικούς και Κομφουκιανικούς λόγιους, οι οποίοι παρεμβαίνουν στην αυλή και αποδυναμώνουν την χώρα.
Οι φιλόσοφοι της εποχής του προωθούσαν την ιδέα ότι οι άρχοντες έπρεπε να στρέψουν την προσοχή τους στο παρελθόν και να μάθουν πως οι πρόγονοί τους κυριαρχούσαν στα κράτη τους. Ο Χαν Φέι ήταν αντίθετος σε αυτό. Ο ίδιος προτιμούσε την κυριαρχία που θα λάμβανε υπ'όψην της τις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την στιγμή. Ήταν επίσης αντίθετος στους Κομφουκιανικούς λόγιους, οι οποίοι προωθούσαν την ιδέα μιας καλοκάγαθης κυριαρχίας, και προτιμούσε μεγάλες αμοιβές για αυτούς που τις αξίζανε, αντιθέτως και μεγάλες τιμωρίες. Έδεινε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη της γεωργίας και του στρατού.
Η φιλοσοφία του έχει επηρεάσει όλες τις κεντρικές φεουδαρχικές δυναστείες.
[ 
]
