Η Τζαοτζούν ήταν πανέμορφη, έξυπνη, και μορφωμένη. Ήταν τόσο έντιμη που αρνήθηκε να δωροδοκήσει τον ζωγράφο της αυλής, Μάο Γιανσού, όπως συνήθιζαν να κάνουν, όταν δημιουργούσε τα πορτραίτα των υποψηφίων, από τα οποία διάλεγε ο αυτοκράτορας τις παλλακίδες του. Ως εκ τούτου, ο Μάο Γιανσού ζωγράφισε ένα -μη κολακευτικό- πορτραίτο της και ο αυτοκράτορας το προσπέρασε χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία.
Όταν ο αυτοκράτορας ζήτησε εθελόντριες που επιθυμούσαν να παντρευτούν τον Καν της αυλής Σιόνγκ Νου, η Τζαοτζούν εξέφρασε προθυμία, αν και η ιδέα της αποχώρησης της πατρίδας και της άνετης ζωής στην αυτοκρατορική αυλή για τις μακρινές και άγνωστες πεδιάδες του βορρά ήταν αποτροπιαστική στις περισσότερες νεαρές κοπέλες.
Η Τζαοτζούν, όμως, σκέφτηκε πως ήταν μια ευκαιρία να εγκαταλείψει την βαρετή ζωή του παλατιού και ίσως θα μπορούσε να διαδραματίσει έναν σημαντικότερο ρόλο στην σύναψη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των Χαν και των Σιόνγκ Νου.
Ο αυτοκράτορας των Χαν προετοίμασε μια μεγαλειώδη γαμήλια τελετή για την Ουάνγκ Τζαοτζούν και τον Χου Χανγιέ. Όταν την είδε για πρώτη φορά, ο αυτοκράτορας έμεινε άναυδος με την λαμπερή ομορφιά της. Μετανιωμένος, την πάντρεψε σαν πριγκίπισσα υπό την συνοδεία αξιωματούχων των Χαν και των Σιόνγκ Νου.
Η Ουάνγκ Τζαοτζούν πέρασε την ζωή της στην αυλή των Σιόνγκ Νου. Είχε πολύ καλές σχέσεις με τους Σιόνγκ Νου και με την βοήθεια των δύο υιών της συνείσφερε στη διάδοση του πολιτισμού των Χαν στους Σιόνγκ Νου και έχτισε την φιλία ανάμεσα στα δυο έθνη.
Η Ουάνγκ συνείσφερε για την περαιτέρω ανάπτυξη και ενίσχυση των φιλικών δεσμών ανάμεσα στους Χαν και τους Σιόνγκ Νου. Είχε κερδίσει την εύνοια διαφόρων εθνών και το όνομα της δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Ως εκ τούτου, η ιστορία της Τζαοτζούν που έρχεται από το βόρειο μέτωπο αποτελεί μια ιστορία εθνικής ενότητας και κοινής ανάπτυξης πολλών εθνών. Λέγεται πως, όταν πέθανε η Τζαοτζούν, πήγαν στην κηδεία αγρότες και βοσκοί από περιοχές πέρα από το Πέρασμα. Κουβάλησαν, επίσης, χώμα με τα ρούχα τους και έχτισαν το μνημείο της Τζαοτζούν.
[ 
]
