Τον 7ο αι. πΧ έκανε την εμφάνισή της η πρώτη κινέζικη συλλογή ποιημάτων, «Τα Κλασσικά της Ποίησης». Περιελάμβανε ποιήματα επικά και σατυρικά, μπαλλάντες, τραγούδια αγάπης, ωδές, αγωνιστικά τραγούδια, εποχιακά ποιηματάκια και εργατικά τραγούδια. Το βιβλίο αποτελούσε σύνθεση διαφόρων συγγραφέων και εμφανίστηκε μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν τα περήφημα «'Επη του Ομήρου» των αρχαίων Ελλήνων.
«Τα Κλασσικά της Ποίησης» περιλαμβάνουν 305 ποιήματα, συλλεγμένα σε ένα χρονικό διάστημα 500 ετών, από τα πρώτα χρόνια της Δυναστείας των Τζόου (11ος αι. πΧ) μέχρι τα μέσα των περιόδων «της Άνοιξης και του Φθινοπώρου» (7ος αι. πΧ). Χωρίζονται σε τρία μέρη: «Φενγκ», «Για» και «Σονγκ». Το «Φενγκ» αποτελείται από 160 παραδοσιακά τραγούδια παρμένα από 15 πολιτείες. Το «Για» περιέχει 105 τραγούδια από ολόκληρη την πρωτεύουσα της Αυτοκαρτορίας των Τζόου. Το «Σονγκ» περιλαμβάνει 40 θυσιαστικά τελετουργικά τραγούδια, που σκοπό είχαν να εξυμνήσουν τη μεγαλειώδη συνεισφορά των Προγόνων καθώς και τη μεγαλοπρεπή δύναμη των Θεών και των Δαιμόνων.
Η πλειοψηφία των ποιημάτων της Συλλογής, χαρακτηρίζονται ως ποιήματα τεσσάρων λέξεων. Αυτό σημαίνει ότι κάθε στίχος περιελάμβανε μόνο τέσσερεις λέξεις. Ωστόσο υπάρχουν και ποιήματα δύο έως και οκτώ λέξεων. Συχνά χρησιμοποιούνταν συγκεκριμένες κοινές φράσεις, ομοιοκαταληξίες και παρηχήσεις. Τα εργαλεία αυτά, προσέδιδαν στα έργα ζωντάνια, χάρη και ποικιλομορφία κάνοντάς τα ταυτόχρονα ευχάριστα στην ακρόαση. Τα έργα στο «Φενγκ» αντικατοπτρίζουν τις ζωές των απλών ανθρώπων. Η θεματολογία τους περιελάμβανε πολέμους, αγάπη και σκλαβιά. Προερχόταν από τους ανθρώπους και, παρότι δεν ήταν πολύ εκλεπτυσμένο, απεικόνιζε την ποικιλία στις ζωές των Τζοόυ με μεγάλη επιτυχία.
Σε ότι αφορά τις ζωές των συγγραφέων, ελάχιστα είναι γνωστά, καθιστώντας δύσκολο να προσδιοριστεί ποιοι ήταν ή ποια η κοινωνική τους θέση. Με δεδομένο το περιεχόμενο των ποιημάτων, οι ποιητές θα μπορούσαν να είναι εργάτες, στρατιώτες, αξιωματούχοι ή ευγενείς.
Τα ποιήματα του βιβλίου είχαν τρεις χρήσεις: Απαγγέλονταν σε τελετές, χρησιμοποιούνταν για προσωπική διασκέδαση ενώ εξέφραζαν και ιδέες πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Μετέπειτα, ωστόσο, «Τα Κλασσικά της Ποίησης» μετατράπηκε σε ένα διαδεδομένο διδακτικό εγχειρίδιο, για την εκπαίδευση των ευγενών, και η μελέτη του ήταν υποχεωτική. Η διδασκαλία του βιβλίου, βοήθούσε στην ευφράδεια της γλώσσας ενώ οι άνθρωποι συχνά παρέθεταν στίχους του βίβλίου στις εκφράσεις τους. Ο ίδιος ο Κομφούκιος αναφέρθηκε κάποτε στο βιβλίο λέγοντας ότι: «δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα πολύτιμο, χωρίς την πρότερη μελέτη των «Κλασσικών της Ποίησης».
Γενικότερα, τα «Τα Κλασσικά της Ποίησης» σηματοδότησαν την απαρχή, και μετέπειτα ωρίμανση, της ανάπτυξης της κινεζικής λογοτεχνίας. Τα περιεχόμενά του καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, σχετικών με κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής της πρώιμης Κίνας. Το υλικό του αποτελεί τη σημαντικότερη πηγή μελέτης την κινεζικής γλώσσας, μεταξύ 11ου και 6ου αι. πΧ.
[ 
]
