Το «Σιτζί» διαιρείται σε 5 μέρη: «Αυτοκρατορικές Βιογραφίες», «Πίνακες», «Πραγματείες», «Βιογραφίες των Φεουδαρχικών Οίκων και Διακεκριμένων Ατόμων» και «Βιογραφίες και Συλλογικές Βιογραφίες». Στο σύνολο, το βιβλίο εστιάζει στους διάφορους αυτοκράτορες της κινεζικής ιστορίας και σε σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες. Ο Σίμα Τσιαν διαχώρισε σαφώς τους τόμους ανάλογα με το διαφορετικό λογοτεχνικό ύφος του καθενός: Οι «Αυτοκρατορικές Βιογραφίες» καταγράφουν την ευμάρεια ή τις αντιξοότητες των αυτοκρατόρων των διαφόρων δυναστειών, καθώς και αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα. Οι «Πίνακες» εκθέτουν τα μεγάλα γεγονότα της κάθε περιόδου σε χρονοδιαγράμματα. Οι «Πραγματείες» αναφέρονται σε συγκεκριμένα θέματα όπως η αστρονομία, το ημερολογιακό σύστημα, η διατήρηση των υδάτινων πόρων, η οικονομία, ο πολιτισμός κ.ο.κ.. Οι «Βιογραφίες των Φεουδαρχικών Οίκων και Διακεκριμένων Ατόμων» αφορούν στις δραστηριότητες και τα πεπραγμένα των φεουδαρχών και των αριστοκρατών των διαφόρων δυναστειών. Οι «Βιογραφίες και Συλλογικές Βιογραφίες» αποτελούνται από βιογραφίες σημαινόντων προσωπικοτήτων από διάφορες τάξεις σε κάθε δυναστεία, και κάποιες από τις βιογραφίες αναφέρονται και στην ιστορία των μειονοτικών πληθυσμών.
Τα Ιστορικά Αρχεία ανέκαθεν αποκαλούνταν «πραγματικά αρχεία». Ο Σίμα Τσιαν χειρίστηκε την ιστορία που αναθεώρησε ως αρχείο των πράξεων σοφών αυτοκρατόρων, ενάρετων υπουργών και της ευημερίας συγκεκριμένων δυναστειών. Ο τρόπος του ήταν εντελώς διαφορετικός από το χειρισμό των προηγούμενων επίσημων ιστορικών. Η έκταση του «Σιτζί» είναι πολύ μεγαλύτερη από πολλές επίσημες ιστορικές βιογραφίες. Ο Σίμα Τσιαν όχι μόνο κατέγραψε τα πολιτικά γεγονότα της εποχής, αλλά ασχολήθηκε και με την οικονομία, το στρατό, τον πολιτισμό, την αστρονομία, τη γεωγραφία και τα έθιμα της Κίνας. Όλα αυτά τα στοιχεία τα συνέδεσε μαζί και δημιούργησε έναν πολύχρωμο σύμπαν. Λόγω της προκατάληψης την οποία είχε βιώσει, ο Σίμα Τσιαν είχε ιδιαίτερες ανησυχίες για τη ζωή και την πραγματοποίηση των στόχων και αξιών. Ως αποτέλεσμα, σε αντίθεση με προηγούμενες επίσημες ιστορίες, η θέση του «Σιτζί» απέναντι στο καλό και το κακό είναι σαφώς διατυπωμένη. Όχι μόνο εκθέτει και σατιρίζει τη φεουδαρχική άρχουσα τάξη, και ιδίως την ανώτατη κυβερνώσα ομάδα της δυναστείας των Χαν, αλλά ακόμη συλλογίζεται εξέγερση κατά της φεουδαρχικής τυραννίας. Από την άλλη, εξαίρει και επιβεβαιώνει το ήθος κάποιων ατόμων των μεσαίων και κατώτερων τάξεων, και περιγράφει μια σειρά πατριωτών ηρώων. Κάποια πράγματα μπορεί να συμφωνούν με τις ορθόδοξες ιστορικές και εθνικές απόψεις και κάποια όχι, αλλά για τον Σίμα Τσιαν, τα πάντα αξίζουν καταγραφής.
Το «Σιτζί» αποτελεί αξιόλογο δείγμα λογοτεχνίας. Η χρήση πραγματικών ιστορικών πηγών για την απεικόνιση έντονων χαρακτήρων επιβεβαιώνει τη λογοτεχνική αξία του έργου: π.χ. κάνει το πορτρέτο των επαναστατών που ξεχώρισαν από το πλήθος και πήραν στα χέρια τους την εξουσία, του ήρωα που αρχικά φαινόταν δειλός αλλά στην πραγματικότητα ήταν φιλόδοξος, του έμπειρου ξιφομάχου που μπορεί να μην κατείχε επιφανή θέση αλλά κατάφερε να διαπρέψει, του όμορφου στρατηγού που συνδύαζε θάρρος και ανώτερη κρίση και που δεν έχασε ούτε μία μάχη, του άγριου και μοχθηρού δολοφόνου, του εξωτερικά εύθραυστου διανοούμενου που κατέστρωνε στρατηγικές σε μια σκηνή και ήταν οξύνους και πολυμήχανος, αλλά ακόμη και τη χήρας που είχε τόσο μεγάλη περιουσία όσο και ολόκληρη η χώρα της ή της ωραίας κοπέλας που τόλμησε να κλεφτεί με τον αγαπημένο της κ.ο.κ.. Όλοι αυτοί οι αξιοσημείωτοι χαρακτήρες αποτελούν το πιο όμορφο και σημαντικό κομμάτι του «Σιτζί».
Το αφηγηματικό ύφος του «Σιζτί» είναι λιτό, ζωηρό, συστηματικό και καλογραμμένο. Ιδίως η δραματική περιγραφή το κάνει ακόμη πιο ελκυστικό. Η γλώσσα του «Σιτζί» είναι απλή, σύντομη, προσιτή και ρέουσα. Ο ρυθμός του βιβλίου είναι όχι μόνο αβίαστος αλλά και γεμάτος ενδιαφέρον. Μεταβάλλεται συχνά, στοιχείο που πάντα θεωρούνταν σπουδαίο επίτευγμα στον κινεζικό κλασικό πεζό λόγο.
[ 
]
