
Η αρχιτεκτονική της Κίνας είναι τόσο παλιά όσο και ο κινεζικός πολιτισμός. Από κάθε πηγή πληροφοριών, λογοτεχνία, απεικονίσεις ή εναπομείναντα δείγματα, προκύπτουν σαφείς ενδείξεις που μαρτυρούν ότι οι Κινέζοι είχαν υιοθετήσει ανέκαθεν ένα τοπικό σύστημα κατασκευής, που διατήρησε τα βασικά χαρακτηριστικά του από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Στην τεράστια εδαφική έκταση της κινεζικής επικράτειας αλλά και των γειτονικών της χωρών, κυριαρχεί το ίδιο κατασκευαστικό σύστημα• και αυτή ακριβώς υπήρξε η περιοχή της επιρροής του κινεζικού πολιτισμού. Το ότι αυτό το σύστημα έμελλε να επιζήσει επί τουλάχιστον τέσσερις χιλιάδες χρόνια σε μια αχανή περιοχή και να παραμένει ακόμη ζωντανή αρχιτεκτονική, διατηρώντας τα βασικά της χαρακτηριστικά παρά τις επανειλημμένες ξένες επιρροές -στρατιωτικές εισβολές, πνευματικές και γνωστικές επιδράσεις- είναι ένα φαινόμενο συγκρίσιμο μόνο με την επιβίωση και διάρκεια του ίδιου του πολιτισμού, του οποίου βασικό στοιχείο αποτελεί.
Η αρχιτεκτονική αποτελεί έναν από τους δείκτες πολιτισμού μιας χώρας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κινεζική τέχνη είχε πάντα ως ύψιστο σημείο έκφρασης τη ζωγραφική, που έδινε την καλύτερη ευκαιρία στον καλλιτέχνη να επιδείξει τον τρόπο με τον οποίο οι Κινέζοι «βίωναν» την τελειότητα των γραμμών. Η τέχνη ήταν μάλλον ποιητική παρά υλική, καθώς για τους Κινέζους αποκάλυπτε την ομορφιά της φύσης, σε αντίθεση με την αρχιτεκτονικ, ή που ως βασικό στόχο είχε την εξυπηρέτηση των ανθρώπινων αναγκών. Κάτι που επίσης αποτελεί σημαντικό χαρακτηριστικό της κινεζικής αρχιτεκτονικής είναι ότι δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε θρησκευτική και κοσμική αρχιτεκτονική: ναοί, ταφικά συγκροτήματα, δημόσια κτήρια και κατοικίες, μικρά ή μεγάλα, ακολουθούν τον ίδιο σχεδιασμό.