Το σενγκ είναι ένα πνευστό όργανο που παιζόταν στην αρχαία Κίνα. Έπαιξε ενεργό ρόλο στην εξέλιξη των μουσικών οργάνων της Δύσης.
Το 1978, πρώιμοι τύποι σενγκ, που λέγονταν πάο σενγκ (paosheng), βρέθηκαν στην επαρχία Χου Μπέι (Hubei) σε έναν βασιλικό τάφο 2400 χρόνων. Το σενγκ έχει ιστορία 3000 χρόνων. Το όργανο αυτό μοιάζει εμφανισιακά με ένα άλλο είδος οργάνου που λέγεται πάι σιάο (paixiao). Ήταν φτιαγμένο από καλάμια μπαμπού, τα οποία ήταν δεμένα μαζί με σκοινιά ή ξύλινα πλαίσια. Για να ξεχωρίσει από το πάι σιάο, οι κατασκευαστές του σενγκ τού προσέθεσαν καλάμια μπαμπού και μια θήκη σε σχήμα κούπας.
Η θήκη σε σχήμα κούπας ήταν φτιαγμένη από κολοκύθα, και το στέλεχος από ξύλο. Δώδεκα καλάμια μπαμπού ήταν τοποθετημένα στην κορυφή της θήκης. Μετά τη Δυναστεία των Τανγκ το 618-907 μ.Χ, οι ερμηνευτές άρχισαν να κατασκευάζουν θήκες από ξύλο. Αργότερα, χρησιμοποιήθηκε χαλκός τόσο για τη θήκη όσο και για το στέλεχος.
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη σενγκ σε διαφορετικές περιοχές. Μετά το 1949 και την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, μουσικοί και οργανοποιοί επιχείρησαν να βελτιώσουν το όργανο. Βελτίωσαν ορισμένα μειονεκτήματά του όπως την περιορισμένη έκτασή του, τη δυσκολία αλλαγής τόνων και το αργό παίξιμο. Αυτή η πρόοδος έφερε νέα ζωή στο σενγκ.
Οι ήχοι του σενγκ είναι λαμπεροί και γλυκείς στον τόνο, στο οποίο η κλίμακα του σολ είναι καθαρή, το μέσο απαλό και το μπάσο βαθύ και δυνατό. Το σενγκ υπερέχει σε σύγκριση με άλλα πνευστά στο παίξιμο αρμονιών. Πολλές φορές, στη Μεγάλη Παραδοσιακή Ορχήστρα, τα άλτο σενγκ, μέσο σενγκ και μπάσο σενγκ παίζουν ταυτόχρονα με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
[ 
]
