Περίπου τον 3ο αιώνα μ.Χ., ένας μουσικός ονόματι Ρουάν Σιάν (Ruan Xian) ήταν εξαιρετικός στο παίξιμο του τσιν πι πα. Χάρη στο επιδέξιο παίξιμό του έγινε γνωστός στον τοπικό πληθυσμό. Σταδιακά, το όργανό του ονομάστηκε ρουάν σιαν (ruan xian). Ωστόσο δεν αποκλήθηκε ρουάν παρά μόνο κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Σονγκ (Song), περίπου 1000 χρόνια αργότερα.
Το ρουάν έχει 3 μέρη: το ζυγό, το μπράτσο και το κυρίως σώμα. Ο ζυγός είναι συνήθως διακοσμημένος με παραδοσιακές κινεζικές καλλιτεχνικές παραστάσεις, όπως το δράκο. Στις δύο πλευρές του ζυγού υπάρχουν 4 κλειδιά. Το σώμα του ρουάν είναι ένα πεπλατυσμένο ενισχυμένο κουτί. Η θεωρία κατασκευής, τα υλικά και ο τρόπος παιξίματος είναι παρόμοιος με αυτά του πι πα.
Τη σύγχρονη εποχή, και καθώς ο κινεζικός λαός ενδιαφέρεται περισσότερο για τα μουσικά όργανα των διαφόρων εθνοτήτων, κάποιοι μουσικοί ανανέωσαν το ρουάν δημιουργώντας άλτο, μέσο, τενόρο και μπάσο ρουάν. Το άλτο ρουάν, το οποίο είναι δυνατό και καθαρό, παίζει το κυρίως θέμα στην ορχήστρα. Ο τόνος του μέσου ρουάν είναι ήσυχος και απαλός. Χρησιμοποιείται για να παίξει μελωδικά θέματα και επεισόδια. Καθώς συνοδεύει, μπορεί να παίξει διαφόρους ρυθμούς. Το μπάσο ρουάν είναι παρόμοιο με τσέλο. Όταν παίζει σε μια ορχήστρα, πολλές φορές αντικαθιστά το μέσο ρουάν και δίνει όγκο στον ήχο. Όταν εκτελεί σόλο και συγχορδίες, εντείνει το ρυθμό. Το μπάσο ρουάν έχει ήχο βαθύ, παρόμοιο του κοντραμπάσου.